Dedikim per vjerren time!

Ah moj Nene sot ke 17 dite qe je larguar,
Sot ti nuk e prite ditelindjen tende me ne per te festuar,
Ti qendron e heshtur atje poshte nje selvie,
Trupi jot në paqe prehet I qetesuar.

Sot po bie shi,qielli derdh lotet i trishtuar,
Malli per ty akoma nuk eshte shuar,
Fjalet dhe lotet ti dergoj me rete e bardha,
Dhe sot qielli lotet shkundi tek ti te sjelli urimet e bekuara.

Dhe tani nuk je me e gjalle
,Nene me emer te rralle,
Oh sa Bosh eshte vendi jot,
Deren hapur mbaje gjithmone.

Dashuria dhe bekimi I Nenes,
Eshte mbeshtetja me e fort,
Shikimet me syte e saj te thelle,
Mbushen shpirtin tim me paqe zbuten shpirtin,
Ndiej nje lumturi Kur Nena me bekoi,
Uratat dhe bekimet e saj ishin fjalet e fundit.

-Nuk vuaj per yzmet, se yzmetin ma bere,
-Nuk kam me fuqi ti bej sherbim vetes,
Jetova i pashe te mirat dhe te keqijat e kesaj bote,
Tani dua prane Zotit dhe njerezve te mi te shkoj,

Me urove me zemer:
-Te le uratat e bekuara se ti ma bere yzmetin!
-Te kesh te gjithe te mirat e kasaj bote!
-Te kene shendet dhe fat te mire femijet!
Dhe t’ju shikojne juve te dyve!
Nuk mund te ikte Nena nga kjo bote
Ishte Nene e zgjuar e madhe shume në moshe.

Në perpjekje per jeten
Tani e shoh jeten te permbledhur
Me mundime te lodhur me rrudha e thinja ne koke,
Sa shpejt qe vjen vdekja dhe njerezit e dashur largohen në kujtime mbetur.

Doje te ikje në stinen e luleve,
Cdo dite mbaje lule në gji e në duar,
Borzilok, mender, trendafila,
Në mes aroma lulesh ishe e gezuar.

Nje tufe me lule në Janarin e acarte
I mblodha per ty, lule te celura,
Lulet plot ngjyra ne gji ti vura,
Atje ne boten e pertejme ere ti merje.

Te falenderoj nga zemra,;
Per te gjitha vitet qe jetova me ty,
Me mesove t’i beja adetet deri në fund,
Shpirti jot I bardhe te prehet në paqe në shtepine e Zotit!
Drite dhe lule t’ u befte vendi në ate bote!
E paharruar je në zemrat tona!

The post Elegji per ty Nene! – Albana Gjoni Semini appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Mendueshem nga vragat e pritjes ne naten e verber, te trazuar,
E vetme, e strukur,e merakosur,
Me vetmine vrasese ne heshtje mberthyer,
Mbushur me mendime te erreta,te renduar.

Cdo nate dritherohet nga meraku,
Nje zemer nene e mbytur ne shpellat e trishtimit,
Copetuar shpirti nga mungesa ankthi e pritja,
Me mendimet hedhur ne pusin e shqetesimit.

Nis e derdhen mendime te turbullta,
Trembur ne netet e ftohta,
Me klithma vetmie mbuluar melankolite,
Ne oazin e zemres se saj te brishte.

Nje zemer nene dridhet prej ethepritjesh,
Brigjeve te shpirtit e lodhur, e vetmuar, mes ngushellimesh,
Ne ajrin e mendimeve,
Me naten e eger perqafuar me eren e loteve,

Me lotet e thare ne pritje, ne thellesine e enigmes,
Nen hijen e merakut zgjuar,ne oret e para te mengjesit,
I pret kur vijne me rrezet e buzeqeshjes,
Zemra e nenes plot madheshti,simbol i sakrifices.

Nje zemer nene mer nje lehtesim,
Me bote te madhe dhembshurie,edukon femijet pa hezitim,
Gjithmone me pozitivitet engjell ne sendukun e dijes,
Cdo njeri gjen sherim e shpetim ne humneren e
dhimbjes.

Nje zemer nene plot vlera miresie,
Dhe shpirtin e ndricuar, si engjell kujdestarie,
Do t’i drejtoj femijet ne jete,
Me mirebesim ne rrugen e drejte e te vertete…!

Albana Gjoni Semini 07.12.2020

The post Nje zemer nene! – Albana Gjoni Semini appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Lulet kete dimer ishin plot me jete nga moti i ngrohte,
Akoma per to s’kishte ardhur dimri i ftohte,
U desh edhe disa dite te prisheshin te gjitha bukurite,
Perenduan lulet, per to s’ka me gjalleri e jete.

Ne kete te ftohte lulet sheriboje, zambake e tulipan,
Te gjitha u tremben, u shperndane ne deshperim,
I zuri shiu e ngrica, permbi toke u jargaviten,
Rane ne heshtje, ne qetesi u vishken, u veniten.

U shemtuan lulet, mbeten te perlotur,
Te gjitha lulet ne oborr pa ngjyre kane mbetur,
Nen dheun e ftohte,bukurine humbur e tretur,
Ne balten e ndotur,.vetem disa gjethe kalbur.

Dhe moti s’eshte aspak i qete,
Dhe qielli nga vetetimat po bucet,
Cdo gje ne natyre ka mbetur si e shkrete,
Dimri i eger, i uruar,dalngadale po iken vete.

Dhe presim pranveren te vij plot diell,
Te zbukuroj kopshtet te na ler pa mend,
Te celin lule pemet, deget te mbushen me flete,
Pranvere e bukur eja lulezo natyren magjishem ne cdo vend…!

Albana Gjoni Semini
09.02.2021

The post Lulet ne dimer – Albana Gjoni Semini appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Dremisin, stuhi mendimesh ne fletet e jetes,
Ne kete dimer zemerak,
Rinia e viteve te mia plot dashuri,
Si det brohorasin ne fshehtesi.

Rrefehen kujtime si zambak, ne lule dhembshurie,
Nder mijera ndjenjash dashurie,
Dashuria lulezoi si lulet kur shohin diell,
Nga magjia dhe fshehtesia e mbremjes kur ndricojne yjet ne qiell.

Dashuria ne pika vese qe zgjohen ne mengjes,
Kthehen ne avuj margaritar mendimesh,
Rikthehen ne rreze te argjenda kujtimesh,
Dashuria skalitur nder vite me ndjenja enderrimesh.

Dashuria eshte sherim dhe ne ditet plot trishtim,
Cdo dite perjetojme nga nje lendim,
Por dashuria eshte ndjenje per te mbetur gjalle,
Dashuria nuk njeh moshe e as vite ne radhe.

Dashuria ka pushtuar yjet e zemres time,
Me ndjenja te larta hyjnore, te thella, kthjelltesie,
Flake e zjarr e perendise qe nuk ka mbarim,
Dashuria krenare qendron si yll perjetesie..!

Albana Gjoni Semini 27 .01.2021

The post Dashuria! – Albana Gjoni Semini appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Jeta nje farse e shtirur
qe njerezit mundon,
ne cdo kohe dhe moment,
me shume pyetje ne koke
e zgjidhje s’gjejme dot.
E vrasim mendjen,
e turbullojme, e ziejme trurin
por as dhe nje pergjigje…
…Jeta do durim,maturi
dhe zgjuarsi te jetohet.
Dashuri,.ngrohtesi midis njeri- tjetrit.
Njerezve u ka hyre urrejtja ne bark,
ta shohin njeriun ne veshtiresi,
ta keqtrajtojne t’ia ulin karakterin
ta vene ne loje ta imponojne,
dhe ne fund ta shkaterrojne.
Sa ligesia s’ka skrupuj zgjerohet
dhe miresia largohet e harrohet
dhe njerezit kalojne ne depresion,
kane frike nga e verteta,
nga jeta e perditshme qe po jetojne.
Mbyllen ne vetvete e kane te veshtire
te jetojne mes njerezve,
u duket kushedi c’fare thone…
…Jeta kaq e bukur dhe e veshtire,
Kaq e lumtur por e hidhur,
i mbledh e i mban ajo gjithcka mbi supe…
Por eshte e bukur e duhet jetuar,
ashtu sic eshte e si te vij,
ajo njehere jetohet e duhet sakrifikuar.
…Te mbijetosh mbi urrejtjen
e njerezve te urryer,
dhe shpirti te fluturoj i lire
ne ditet qe do te vijne…

Albana Gjoni Semini

The post Jeta cfare eshte? – Albana Gjoni Semini appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Nuk eshte cudi, qe dimri rrezoi dhe gjethen e fundit,
Ne qiell pikojne re gri trishtimi,
Veshur natyra me mantel dimri prej dritherimi,
Deportojne mendimet ne shtigjet e nje shpirti.

Dhe qajne me shpirtin e zhveshur nga natyra,
Dhe kopshti nuk qeshet nga lulearomat dhe ngjyrat,
Nder zambak, nder trendafila,
Hijet e petaleve me shume i ka mbuluar vetmia.

S’ka bukuri te hijshme,e mbi kuroren hyjnore akulli lulen e ka ngrire,
Jetojne ne nje det parkimi ne fund qe derdhin bukurine xhevahire,
Nga stuhite tani kercenohen natyrisht duke u dridhur,
Nga i ftohti i rende, shiu,debora,acari e ngrica.

Dhe dimri e filloi punen e tij,
Natyra ka veshur mantelin e dimrit bardhe e zi,
Nje lule qe na dhuron dashuri delikate,
E humbi bukurine,zhduket e venitet dalngadale.

Humbet ngjyren, nuancat dhe shkelqimin,
Ngjyrat gri tani jane reflektuar mbi natyren,
Dhe lulet tani jane te pajete,humbasin lulezimin,
Ku peshperisin te kthyera ne humus se fundmi.
Ngadalesuar ne kembanat e tokes,
Flasin ne heshtje deget e zhveshura te pemeve,
Lekure rrudhur e zhubrosur,nuk njohin pikellim e shprese,
Ne palcen e ashtit te lodhur ne dimer.

Dhe nuk presin lumturine,ne pike vese pikon trishtimi,
Ato e dine se lumturia e tyre e gezimit,
Vjen ne stinen me te bukur ne pranvere,
Bashke me gjelberimin ku feshferijne mendimet.

Dhe presin pranveren per rimekemjen, Ringjalljen, esencen e dy stineve,
Te ndare ne dy kohe permes mrekullise,
E fundit stine dimri nje paraqitje e perkohshme e perjetesise,

E para pranvera gezon sythe shprese, paqeje miresie,
Si jehone harmonie per vazhdimesine…!

Albana Gjoni Semini 12.12 2020

The post Dite dimri! – Albana Gjoni Semini appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Nje zemer nene, cdo mbremje ne ankth duke pritur,
Pret femijet qe dalin vone me shoqerine.
Ne naten e erret prej merakut tretur,
Ne dhomen e ftohte perpelitet ne mendime,ne shtratin e trishte.

Mendueshem nga vragat e pritjes ne naten e verber, te trazuar,
E vetme, e strukur,e merakosur,
Me vetmine vrasese ne heshtje mberthyer,
Mbushur me mendime te erreta,te renduar.

Cdo nate dritherohet nga meraku,
Nje zemer nene e mbytur ne shpellat e trishtimit,
Copetuar shpirti nga mungesa ankthi e pritja,
Me mendimet hedhur ne pusin e shqetesimit.

Nis e derdhen mendime te turbullta,
Trembur ne netet e ftohta,
Me klithma vetmie mbuluar melankolite,
Ne oazin e zemres se saj te brishte.

Nje zemer nene dridhet prej ethepritjesh,
Brigjeve te shpirtit e lodhur, e vetmuar, mes ngushellimesh,
Ne ajrin e mendimeve,
Me naten e eger perqafuar me eren e loteve,

Me lotet e thare ne pritje, ne thellesine e enigmes,
Nen hijen e merakut zgjuar,ne oret e para te mengjesit,
I pret kur vijne me rrezet e buzeqeshjes,
Zemra e nenes plot madheshti,simbol i sakrifices.

Nje zemer nene mer nje lehtesim,
Me bote te madhe dhembshurie,edukon femijet pa hezitim,
Gjithmone me pozitivitet engjell ne sendukun e dijes,
Cdo njeri gjen sherim e shpetim ne humneren e
dhimbjes.

Nje zemer nene plot vlera miresie,
Dhe shpirtin e ndricuar, si engjell kujdestarie,
Do t’i drejtoj femijet ne jete,
Me mirebesim ne rrugen e drejte e te vertete…!

Albana Gjoni Semini 07.12.2020

The post Nje zemer nene! – Albana Gjoni Semini appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Loti

Loti pikes vese eshte,
Apo pikez shiu,
Eshte gur i cmuar,
Qe pikon nga shpirti i lenduar.

Loti nuk flet me fjale,
Por me tingujt e imazhet e shpirtit,
Bie lendines se shpirtit plot mallengjim,
Dhe mbush nje oqean te zbrazur plot trishtim.

Dhe loti i kripur bie si i vetmi shpetim,
Nga syri zbret si kristal plot shkelqim,
Bie ne qetesi nga syte bojeqielli mbi buze…
Qe derdhin lot margaritar mbi vargje dhe kthehen ne muze ..!

Te pres

Te pres une ne mbremje,
Kur ti kalon ne rruge,
Dua te shikoj patjeter,
Se une nuk kam gjume.

Te kujtoj ne cdo cast te kujtoj,
Por nga mendja ime s’me hiqesh jo,
Te dua aq shume sa vete s’e kuptoj,
Dashuria jone me veshtrime filloi.

Dhe kur une s’te shoh ne rruge kur kalon,
Behem e lodhur,e keputur, si gjithmone,
Dhe kur syte tane ndalen ndonjehere,
Nje ndjenje e forte shpirtin ma pushton.

Prandaj te pres, ne rruge te kalosh,
Dhe ndonje mbremje mua t’me takosh…!

Sa keq

Sa keq kur te tjeret s’e kuptojne,
Zemren tek rreh ,
Sa keq…
Kur te tjeret s’e kuptojne,
Shpirtin tek flet,
Vertete sa keq…!

Albana Gjoni Semini Dhjetor

The post Loti – Albana Gjoni Semini appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Kjo nate kaq e bukur me henen e plote,
Ne qetesine e saj me dergon mijera fjale,
Ti, o rrezehene qe zbeh erresiren,
Mbulese bukurie per ty jane dhe yjet.

Ne syrin e qiellit ngjyre gri ,
Vetem per nje cast,
Hena e yjet varg e varg,
Pershendesin plot nostalgji.

Me rrezet si argjend derdhur,
Shetiten ne tere mbreterine te quajtur toke,
Mbuluan universin me bukurine hedhur,
Dhe qetesine e nates sonte e rrembyen.

Hap dritaren ne mesnate,
Shikoj henen rrezearte qe rrezet ka perhap,
Nen aromen e trendafilit,
Nen aromen e kendshme lule zambak.

Sa me fat eshte nata si nuse stolisur,
E ka ndjere pranine e qiellit qe Zoti ka molisur,
Yjet kurore qe i bejne roje dhe hena rrezearte, Shkelqimin dhe bukurine mos ta humbase.

Nates i jep ngjyra hena me vello te arte,
Me rrezet qe shperndan hedhur ne hapsire,
Ngjyrat e ylberit filluan te ndrijne,
Ne syrin e qiellit ne qetesine e nates te shkelqenin.

Me tinguj te bukur nga zerat e nates,
Me pershperima fjale mbulojne universin,
nga yjet e qiellit zbukuruar nga yjet e zjarrte,
Nata te kthehet ne dimesion yjesish.

Prisnin mengjesin te shuheshin nje nga nje,
Dhe nata te iki dalngadale bashke me henen,
Te vij mengjesi i fresket te shtrihet ne toke,
Te ndiejne aromen e agut te mengjesit qe zbardh.

Te dale e te lindi dielli nen kaltesine e qiellit blu,
Te zbukuroje diten me drite, me madheshtine,
Te ndricoje me rrezet qiell e toke gjithesine,
Mengjeset e arta me diellin bashke dua ti pershendes..!

Albana Gjoni Semini 1 Gusht 2020

The post Rrezehene – Albana Gjoni Semini appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Dielli i fort rrezet e tij perhap ne det,
Nje ere e ngrohte fryn me furi,
Dallga hedh dallgen larg ne largesi,
Vala-valen pret e percjell ne breg me shpejtesi.
Ngjyren blu te fort dhe te bukur,
Mantelin e tij ne det qielli ka hedhur,
E kaltra e detit magjike mbuluar,
Det e qiell ne nje pike ne horizont bashkuar.
E dua shetitjen ne reren e lagur te plazhit,
Syte e shpirtit hedhur ne te bukurin det,
Shikimi im ndalet aty ne hapesiren e gjere,
Sa shume frymezim jep e te mer nje det.
Dhe vargun tim e zbukuroi,
Ky det i i paane, ky det i pafund,
Ne qiell pulebardhat me tinguj melankolie,
Kenga dhe fluturimi i tyre me vello shenjterie.
Ne misteret e detit hapsire,brazda pa fund,
Qetesi shpirterore aty gjej ne detin e gjere,
Deti ka dallge qe perplasen me valeshkume,
Pershperit embel kur dallget prekin bregun.
Deti i veshur me yjet e detit stolisur,
I vertitur nga stuhite,
I ndryshuar, i larguar nga koha e era,
Vale shkumebardha perplasen ne breg.
Thesar i vertete thellesia e tij fsheh mistere, mban mbeturina guaska te mahnitshme,alga te vdekura qe i nxjer ne breg,
Me bukuri te padiskutueshme me pamje te mistershme.
Bukurine e detit Zoti e ka bekuar,
Dhe njerezit vijne per te kaluar pushimet,
Per t’u larguar nga monotonia e diteve,
Per te hequr stresin, merzitjet per tu relaksuar.
Disa te semure vijne dhe nga halli,
Shetitje me paterica ecin reres se plazhit,
Disa me renkime shpirti te trazuara,
Disa me ofshama shpirti,te tretur nga malli.
Dhe zerat e femijeve qe luajne ne breg me keshtjella rerash,
Sjellin arome sinfonie bregun zbukurojne,
Jane rreze shprese qe lulezojne,
Mos jetofshim kurr pa zerat e tyre qe broherijne.
Dhe dielli hedh rrezet dashurie permbi vale,
Dhe ditet e fund Gushti po ikin dalngadale,
Ne mendje do e ruaj bukurine e tij,
Dhe do ndiej nostalgji per t’u rikthyer perseri!
Albana Gjoni Semini 27 Gusht 2020

The post Bukuria e detit mister! – Albana Gjoni Semini appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.