Krahë te kem, të fluturoj!
Ahh,do të përqafoja retë!
Me ylberin do të bisedoj,
sa shum halle ka kjo jetë.

Dua të tretem në fantazi,
aty t’lundroj shpirti i vrarë.
Plagët të më puthë qielli,
le të thonë, është e marrë.

Jam bijë e tokës e di.
Me mish, gjakë e zgjuarsi.
Shpirtin ma thërret dielli,
se n’tokë po e djegë ferri.

Në tok shkruhet me gjakë!
E kemi t’gjth lakun n’qafë,
se drejtësia ka marrë flakë,
tymi po i del në çdo anë.

Dua të flasë me yjet,
t’ju tregoj jetën tonë.
Ta përqafoj hanën fort
e ndihmë ti kërkojë.

Dua të flatëroj lart në qiell
e tokën nënë ta vështrojë.
Ndoshta mir, nga atje lart,
ç’po ndodh, do ta kuptojë.

E nga atje të ulërasë,
të qaj, o të mbytem në gazë
Të vërteten botës t’ja plasë e të ujdisem me qiellin më pas.

Ti lutem,që shurdhi të dëgjojë
e më budallai të kuptojë.
Të bëj memecin të flasë
e mashtrimit ti thojë mjaftë .!

Në kët botë të epshit,
të mashtrimit e marrëzizë,
që në shekuj i vun frena dashurisë.
Dua të puth qiellin, me epshin e lirisë.

Albina Ceka autore
10/02/2022

The post Dua të puth qiellin! – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Jeta e vdekja, vijnë pa vizë.. !

Ah,kjo jetë,është surprizë..!
Duaje veten,ooo njeri..!
Hidhe hapin me zgjuarsi…!
Se jeta e vdekja, nuk dun vizë..!

Ooo,trala,la, kotë mos rri.!
Bëjë ma të mirën,,për ty..!
Mos ta ndijë, o njeri…!
Se ç’farë shpifin,e s’ta thojnë n’sy…!

Ooo, ndigjo bahu i zgjut..!
Se të miren ,pak ta dunë..
Me lezet merri ti, punt…!
Leni rrugës,të paudhtë..!

Gëzoju të shejtes bukuri..!
Por, mos ja ban, vetës me sy..!
Bëhu i matur ,mos rri fëmi…!
Shpalos zgjuersinë, që ke n’kry..!

Ooo, mos ta ndijë o njeri..!
Se jetë,kemi vetëm një…
Gëzohu,dashuro e lëvizë..!
Se “Jeta e vdekja, vijnë, pa vizë…!”

©Albina Ceka
Albania
02/09/2021
Itali

The post Jeta e vdekja, vijnë pa vizë.. ! – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ah do të bërtas,deri sa gërrmazin ta çjerrë,
derisa daullen e veshit t’jua nxjerrë,
me klithmën time, kushtrm:-
“Pse s’ka vdekje ky mjerim?”
Dua ta lëshojë lotin përru,
rrëgosën e mykur, ta përmbysë
e me dallgë,po me dallgë, mjerimin ta mbysë.

Ah dua të bërtas,në faqe t’jua përplas..
Ndoshta ndokush do ta dëgjoj,këtë thirrje gjithë maraz,
të shpirtit,që po plas.
Ah po plas,nga dhimbja,për fëmijët,që në mes makinave, në rrugë,doçkat e vogla shtrijnë
e me sytë e përlot, kërkojnë ndihmë.
E un çirrem, çirrem gjithë trishtim:- “Pse s”ka vdekje, ky mjerim?”

Kërkojnë lëmoshë fëmijët e shkretë.
Ah varfëria, z’ditka me vdekë.!
Hajdut e mashtrues i japin jetë.
Ne të tjerët, temena bajmë…
Me lëmosh e përbuzje mjerimin e mbajmë gjallë.
Dikush ju jep naj lek,dikush i shtunë mënjanë….

Lluksi dhe mjerimi, udhëtojnë nëpër botë.
Disa për hava,e shohin lluksin, me lakmi.
Disa të tjerë sytë me lotë e me dhimbje në gji,
për trishtimin e syve, të t’mjerueshmit fëmi.
Dikush, a dikush, shkrep ndonjë fotografi.
Atij fëmije, “lypsit”të shekullit të ri…
Eh kjo botë duhet ndryshu…
Të çirremi e të bërtasim…!
Me punë dhe drejtësi, mjerimin ta “vrasim”!
Diku thellë, poshtë toke, ta “përplasim”!

©Albina Ceka
Albania
Gusht 2021

The post Pse s’ka “vdekje” ,ky mjerim? – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Shumë e prita un kët ditë,
Shqipëri naj thave sytë.
Qielli sot bëka shum dritë,
pritmë,se tek ti jam nisë.!

Pritmë,pritmë po fluturoj,
do ta prek qiellin me dorë.!
Pritmë,pritmë atdhe,po vi,
Hapi krahët si nëna për bijë!

Pritmë o motra Shqiptare
e ju artiste Kosovare!
Pritmë toka ime mëmë!
Pritmë se më dogji mallë!

Pritmë me këngë e valle,
pritmë “Jehona Shqiptare”!
Pritmë motra kosavare,
të tundim malet me valle.

Pritmë,pritmë me bujari,
siç e ke traditë Shqipëri.
Pritmë me këng me çifteli.
Pritmë motër se po vi !

Prit Diasporen nan Shqipëri,
jan nisë yjet e po vijnë.
Do ta djegim atë shami,
si dhëndri në dasmen e tijë.

Albina Ceka autore Albania
17/06/2021

The post Pritmë, pritmë se po vi! – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Kur zemren e ke të mirë
tik taku ndihet në qiell.
Shkëlqen natën si xixëllonjë
dhe yjet i prek me dorë.

Veç e mira zemrën ta zbut,
s’të rritë fama,as lavdia.
Halli shumë të ngurtëson,
vuan,po kurrë s”të robëron.

Nganjëherë si diell ban dritë,
Herë,herë si qiri tuj u fikë,
herë si hana krejt qetësi,
nganjëherë dallgë e stuhi.

Kur e ke shpirtin e mirë,
ke fjalë,sjellje e gjykim t’lirë.
Ke dëshira,jo kurrë inate,
je i/e drejtë dhe në errësirë nate.

Ti nga qielli merr fletë
e të bëhet jeta më e lehtë.
Ti në tokë merr energji e vazhdon para, kokën pa e kthy.

Albina Ceka autore Albania
11/06/2021
Itali

The post Yjet i prek me dorë! – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Me fjalë stoliset dashuria,
me fjalë kurdiset tradhetia.
Me fjalë shpifet pa fund,
ajo ngatërron një katund.

Me fjalë gatuhet liria,
debatet i ndez zjarr fjala,
me fjalë ndizet flakë lufta,
dhe paqë sillet nga fjala.

Fjala është shërim shpirti,
kur zëri ëmbël tingëllon,
kur t’lira nga zemra dalin
e sinqerieti i dlirë i mbulon.

Fjala peshon randë si guri,
kur hidhet veç me thumbu
e ndez flakë bash si baruti,
kur njeriu çirret, pa mendu.

Fjala therë si shpatë!
E kriposur është helmim,
nuk hahet jo ai ushqim.
Fjala është luftë dhe çlirim!

Albina Ceka autore Albania
13/05/2021
Itali

The post Fjala është luftë dhe paqë! – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Sa mallë për ty o nënë!
Shiu po fshehë lotët e mi,
përzihet me ta bëhet një,
por mallin e lë,e le në gji.

Malli më djegë që fëmijë,
kurë nevojë kisha për ty,
flisja me flladin pranverorë,
ai, mi thante lotët në sy.

Shikoja të vetmen fotografi,
ajo ishte i bukuri kujtimë,
e ruaja fortë si trashegimi,
për sytë e mi, si trëndafilë.

U rrita o nënë,u rrita pa ty,
eh siç rritet i mjeri fëmijë,
pa shkëlqimin e artë në sy,
pa aromën nënë , symbylë.

Vitet iknin me shpejtësi,
në ëndërr shëtisja me ty,
vinte vera e shkonte dimri,
loti ngri e shkri, ngeli në sy.

Albina Ceka autore Albania
09/05/2021
Itali

The post Dashuri e munguar! “Nënë” – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Nostalgji për pranverën !(2021)

Pranverë je kthyer në nostalgji,
pritja për ty dikurë ishte e shkurtë,
ti kthehej çdo vitë e bukura stinë,
plot lule e gjelbërim në të bukurën fushë.

Pranverë e magjishme e bekuara stinë,
shpërthe të lutem, gjithë bukurinë,
hapi petalet me ngjyra shumë ,
mos na lëre të na djegë malli më shumë.

Eja shikoje botën me sytë e tu!
Njerëzimi të vdekur po numëron shumë.
Eja se ndoshta ke me u pendu?
Pa ty njerëzimi po flenë të rëndin gjumë.

Sivjetë i harrova të tjerat nostalgji!
Pranverë kush ta preu rrugën përsëri?
Me shpirtë po thërrasë, pranverë eja ti!

Pranverë je kthyer në nostalgji.
Pranverë e ndaluar ishe vjetë,
nga ky virus që po bën kërdi,
pranverë e ndaluar dhe sivjetë,
ndoshta vdekja akoma nuk ashtë ngi.

Pranverë shumë e vonuar je sivjetë,
e ndale të bukurën maggji shpërthimë,
ata pakë lule që sivjetë ke çelë,
me akull petalet jua ke mbështjellë.

Albina Ceka autore Albania
15/04/2021
Itali

The post Nostalgji për pranverën – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

O moj vajzë moj bukuri,
që rri shtatë hedhur aty,
me atë tandën ëmbëlsi ,
ndoshta qielli të krijoj ty.

Ndoshta qielli t’dhuroj n’sy,
ngjyrën e tijë krejtë magji,
ndoshta dhe hana ishte aty,
ata të krijuan,moj mrekulli.

Ndoshta gjith yjet ishin aty,
e pikturuan gjithë fantazi,
shkëlqimin ta dhuruan ty,
të bënë dritë për sytë e mi.

Herë fllad,herë erë tu fry,
esencë jete dhe premtime,
profumë ,që rrinë gjatë aty,
mes këtyre pakë lumturive.

Deti të dhuroj dallgën ty,
të krijoj trupin si një selvi,
shijen e kripës e la ai n’ty,
loti tregon ,të tijën magji.

Ato flokë ngjyrë floriri n’kry,
që ti dhuroi me gëzim dielli,
n’kombinim me t’bukurit sy,
të derdhen mbi supet selvi.

Ëngjujt ndoshta t’veshën ty,
me petkun e artë e mirësi,
magjinë e tyre ta lanë në sy
e na dhuruan këtë mrekulli.

Albina Ceka autore Albania
17/04/2021
Itali

The post Ndoshta qielli të krijoj ty! – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Pranverë e bekuara stinë,
lidhe besën me hyjninë!
Të mbrojë tokë e njerëzi,
të largojë tmerrin e zi.

Pranverë ti je e bukura,
lulja e prillit gjithë aromë,
ti je freski,që ajrin pastron,
ti je besa që nuk tradhëton.

Pranverë pëmë lulëzuar,
pranverë aromë pushtuar.
Je e freskët dhe e nxehtë,
stinë e bukur që ke besë.

Pranverë, ti që lulet çelë,
ti që borën e shkrinë,
ti që je bukuri në natyrë ,
na jep besën për shpëtimë.

Shkrijë virus e shkrijë halle,
bëj natyrën t’prijë n’valle.
Lidh besën e vesës tane,
me lot e shpirtit të një nane.

Lidh besën e luleve tuaja,
me dashuritë e lulëzuara.
Lidh besën e gjetheve tuaja,
me shpresën për tu zgjuar.

Lidh besën e rrezes dritë,
me t’bukurin, ëngjëll që lindë.
Lidh magjinë që ti ke,
me shpëtimin e kësaj jete.

Thurë kurorë me fije ari,
banë i lumtur të vijë behari.
të lirë të puthim bukurinë.
Lidhe besën me hyjninë!

Albina Ceka autore Albania
04/2021
Itali

The post Pranverë lidhe besën me hyjninë ! – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.