Sytë e tu plot mallëngjim,
Qajnë mbi gjoksin tim,
Derisa unë po kërkoja,
Dallgët e lumit të tharë,
Fletët e rëna,
Nën borë.

Kujtova për një çast,
Rrotat e nostalgjisë,
Që kishin përshkruar,
Rrugët me kalldërm,
Që unë tani
Nuk po i njihja më.

Shtëpitë ishin kërrusur,
Ishin veshur me petkun e harresës,
Dhe ashtu i trishtuar,
U ktheva,
Tek tymi i votrës së fikur,
Jetën për ta rinuar.

The post Tymi i votrës së fikun – Argjend Hasani appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Dikush në muzgun e natës,
Ngrysej kokë e bisht dinakërisht,
Bredhte si një qen endacak.

Në natën e vonë,
Zgjaste duart e pista,
Në mozaikun e shenjtërisë.

Ai nuk ishte anonim,
Kishte një ÇEKAN dhe një DRAPËR,
Që rrëzonte murin e djersës sonë.

Ishte dikush që nuk lahej dot,
Që edhe dijen, e kishte vënë në kurth,
Dhe pangopësinë, e salutonte.

The post Kërshëri e pangopësi – Argjend Hasani appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.