Binte … shi.
Mbi motivet e tij
shtroheshin
shtrëngatat qiellore
shkarkonin
si lajm, i frikshëm na lagin
shpirtin?!…
Të pangopur etjeve
jetësores
nuk mundën kurrë
ta mbulojnë!…
Burimet dhe shiu
shteronin si
kundërshtar territorit
armik.
Pangopësinë e tyre
shtronin.
Dëgjoja… motivet e shtrirjeve
të thirrjeve
përplasur në përpëlitjet
kaotike
degjeneronin por, nuk sundonin
as na dhuronin
freskitë e tyre prisja jo
mbi shkarkime
mbi urin e shiut dhe të
cikloneve
sim mund ta ndal kur
prekin!…
Vertikalet e suferinave
i dëgjoja mbi
britmat e përplasjeve të tyre
qiellore shtonin
volumin e përmasave nuk mundem
t’u arrij as
t’i ndaloj etjet?!… Si fjalët
përsëriten dhe
oshetijnë shpirtat që dine
të thërasin
si kambanë varur
udhëtojnë
mendimet e tyre!…Trumbetojnë
mornicave
shkarkuar në dhimbje frike
shkarkonin
ndjenjat?… Mbushur mbi
zemërime
ftohtësie dhe ftohtësisë
përballeshim
sa shumë shi!… Sa ftohtë…
binte dhe!…
Sërish dhe sërish etjeve të
Pashtuar
Mërdhijmë mes kasolles
se të pangopurës
gjithësi, kjo ftohtësi, na tret dhe
na përtyp
një fat!… Ç’ fat?…
Mbi këtë fat shtrohet shiu
Shtrëngatat?!…
Le të pushojnë etjeve shuar
le të na shtrojnë
në mbretërinë e kaltërsive
qiellore!…
Le të pushojmë.
Dhjk©25-10-2014 .

The post Shi – Dhimitri Jani Kokaveshi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Dhimbjeve, ngjarjet
provokon
në dëndësi mundimesh
shpirtit
trazuar, qellimit…?!
Mashtruar
në ironi të fatit
interesat e
dritës…! Zbërthehen
rrezet:
Mbi të acarta, bluan
shpirti i
tkurrur, të tkurrurat…!
Thikave
metafizikës përplasur mbi
buzëqeshjet e
ngrirjeve përzihen
dallgëve
mbuluar, dritës…?!
Edhe rrënuar
udhëtoj, të kryqëzoj të
udhëtoj
në ngrohtësinë e saj por…!
Nuk ta lë
sundimesh, nuk qëndroj
as mbetem…!
I sunduar.
Dhjk©15-10-2016 .

The post Sundimesh – Dhimitri Jani Kokaveshi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Si një metamorfozë
shuheshin
shpresat, përmbysur
vazhdimësisë së
heshtjet të stergjatura
gjenin
alternimet…?! Udhëve
mbetën
gëzimet…? Ndarë
ligjeve
mbi guximin e të paditurit
në deformim
identiteti?… Guximit
i pa kuruar
i pa shëruar, në mjekim.
Në fizik
Shpjegimesh, shtrydhur
shpirtit…!
Dhuruar, jetës i ngrinim
udhët?…
Mërgimit mposhtur
guximit
në progres mes çudive
të shthurura
kryet, lartësonin
“krenarisë?!”
Zbërtyer, të paditurit linim
dijet…?
Shtëruar… dijet…?!
S’i lash dhe
pse m’i ndrydhën
“surprizave”
pa një shpjegim na ndanin
dijet…?
I njoha dhe u përballa
studimit!…
S’ mi ndalnin “as trimat”
E shthurrur
në besim të mbetur
vetmisë
të një vullkani të shuar
pritjeve të mallit…!
Në shpërthim.
Dhjk©12-10-2015

The post Heshtjeve, shuar – Dhimitri Jani Kokaveshi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Shprehjet e tua
si qendizma
gdhëndur i zbrisje
si fenomen
meteorologjik për të sfiduar
murret dhe
labirinthet, dashurisë…?
Vizuale
qendrimet pa zgjidhjet
dritës
mbesin zgjatimeve
natore
të lodhura kalonin
rrezatimet?!
Mpirë dhe grindur në
zhvillim
nuk gjetën zgjidhjet?!
Si ndjenjat
e pa zbërthyera
përmbysur
në lot gjithësie, i mohoj.
I mohoj…!
Si pjesë e simetrisë së
gëzimit
t’i dhuroj në realitetet
e largëta
krijimesh dhe bukurisë
mahnitur
nuk devijoj, pjesës që
u dhurove
përjetohet në ëmbëlsi
zbërtyer
qendrimet, si ti freskoj…?
Dallgësh
rrahur dhe gdhëndur
errësirërave!
Mundimesh, fatet
i shkulja
në liturgjit e kohës
prehjet
na shtypin
Çrregullimit mendor
udhëtojnë
heronjtë…?! Munguan
“bindjeve”
falur dhe qëndrimeve
statike
provokojnë, realitetin dhe
relativitetin
e brishtë të prehjeve
shthurrur
pasionit falur dhe
mohuar
ëmbëlsive…? Shtirrur
pa rikthime në
kurset e trajektoreve
të mohuara
na zhgënjejnë…!
Dhe kaltërsitë.
Dhjk © 25-09-2012

The post Reagim drite – Dhimitri Jani Kokaveshi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Vitet e tua
aksioneve në vlera
nuk t’i mat
as nuk t’i gjej në
vargje
dashurie, rritu!…
Në dashurinë
e jetës rritu, dritë!…
E jetës
mirësive lundro dhe
zgjimeve
ngjeshur si dallgë
o dallgë
e ngjeshur…!
Shpirtit tim.
Dhjk28-08-2013

The post Vlerat – Dhimitri Jani Kokaveshi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Sa shumë dhemb
shtrati!
Mban dhimbjet e jetës
në përmbledhje
numrash dhe dhimbjet?…
Ngrihen
si hijet të pa ndriçueshmes
natë!…
E ndjekur dhe e përndjekur
trokitjesh na
shtyjnë dhe shtrijmë
errësirat?!
Zgjerohen si porta kështjellash
gjer…, në agim.
Ato… në freski mpirjesh
përplasen
dritës, zbulohen, aty, po lëm
shpirtin
zhgënjimeve si ajo, ajo
natë
e zakonshme, e djeshmja?
Pa kuptim
pa formim, e ardhmja?!
Nën trysnin
e mpirjeve metafizike ka pak!
Formim.
E tkurr, e mbledh, natën
e shtrëngoj
grushtash e mledh e përmbledh
dhimbjesh?!…
As ditët as netët nuk u lodhën
u vranë
shpirtrat?… Reflekseve marrin
dritës, indirekt
i marrin, shkëlqimet
humbasin
errësirash monotone mes
momenteve
nuk dua t’i zgjoj.
Le të zgjohet
kjo natë, më prek
dhimbjen.
Dhimbjet…!Në acarin e saj
i mbledh sërish
kapriçove kaotike gjej
fjalët?!…
E heshtura. Të vrara
të heshturash
i ndjej të përplasen dhe përballen
në trajektoret
e gjithësisë “ëngjëjt”
na lëshojnë
pasthirmat e rilindjes shpirtit
të tyre të vrarë
nuk u zbërthyen, dijes i gjetëm
pa mendim.
Diku!… Një meteor i përflakur
zbërthehej
të më linte, shkëlqimet
kërkonte
në prehjen e fundit gjithesisë
e zbuloj!
Nëterrin dhe në acarin e natës gjej
të carat e hijeve
nga ndriçimet e yjësisë qiellore
më depërtoi
një rreze, drite, e vrenjtur
dhe ajo linte
vetmitë, na linte, dritës aty
ku kërkoja
sistemet, të degradonin teorive!…
Na përcaktojnë
sjelljet, e qeverisura mes ligjeve
frikën e programeve
përcaktojnë dhe kultivojnë
dhimbjet?!
Në përcaktim programesh, shkaqesh
në shkallë
“mjeshtërie dhe ndjeshmërie”
ekstremeve
kaotike, nuk do t’ qëndroj.
Të njoh, o dhimbje
nuk ua njoh atë mbretëri
“aq të thellë”
ku vritet, e pa parashikueshmja
shtirëse
si vet ata, në provokim të një
ninulle i gjej
të minimizojnë dhe t’na sakrifikojnë
ngrohtësinë prindërore
dhunuar e gjej, mbi rezultatet
minuar
proporcionales në parimet
didaktike
na fshehin dhe na mbajnë
gjendjet?
Oh…! Frikë, mbi etjet e etura
monedhës
së vjedhur i mbajmë mbi
“shkëlqimet”
e pushtetit i mbajmë si
mes shkrimeve
dhe ne?… U mbrojmë
themelet
e mashtrimit të madh
gojarisht dhe
praktikisht ua konfirmojmë u
riafirmojmë
erotizmin e paaftësive të tyre
na përmbushin
dhimbjesh!… I gjurmojmë.

Dhjk©22-08-2020

The post Trokitur, dhimbjesh – Dhimitri Jani Kokaveshi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Sa shumë endeshin
buzët…?!
Në trupin e saj
derdhnin
zjarret, ndezur
rrinin
dhe zërat…!
Psherëtimave
humbasin
nata…?! Harrohej
preferencave
permbushur mbi Ç’do!
Kënaqesi.

Dhjk©13-08-2014

The post Ndjesi – Dhimitri Jani Kokaveshi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Sa shumë endeshin
buzët…?!
Në trupin e saj
derdhnin
zjarret, ndezur
rrinin
dhe zërat…!
Psherëtimave
humbasin
nata…?! Harrohej
preferencave
permbushur mbi Ç’do!
Kënaqesi.

Dhjk©13-08-2014

The post Ndjesi – Dhimitri Jani Kokaveshi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Me dallgët shtroja
dialogun
e përzgjedhjeve dhe
meditimeve
bregut?… Linim
rradhën
e gjatë… prisnim
meditimeve
çliruar prej thëritjeve
zgjoja
shpirtin…?! Ma shtronte
si grua
kjo bukuri, zgjeruar
valeve
lëkundej formave të saj
më zgjonte
vargun…?Luhatur
dallgëzimeve
rritur, si mes miteve
rritej
furtunave, ngrihej dhe
krenohej
deti…! Zbuluar i mbante
kaltërsitë…?
Qiellore reflektonin dhe
konkuronin
thellësitë…! Tensioneve
ngjeshur
zbulonin, mërzitjet tona:
Pasqyrës
diellore reflektonin mes
udhëtimeve
të kohës shtroheshin
si valle
ngjeshur dhe e shuar
joshjeve…?!
Flladesh zbutur
dallgëve
zbërthyer na vidhnin
shpirti…?
Ulej dhe ngrihej
krenarive
në psheretima
dallgësh
riktheheshin shkëlqimet?
Buzëqeshjeve
të shuara i zbrazte!
Deti im.
Deti im?! M’i dhuronte
shpirtit
përflakur, hipokrizive!
Ftohtë…!
Aq ftohtë sa mbytem mes
dallgëve
mendimi turfullonte
bregut
i mbeti, si një gjerdan
i përseritur
i fryrjeve të dallgëve
zbulohej!
Furtunave dhe erës
iritohej
na zbutej, dritës?…
Zgjeronim
vështrimet! Zbuteshin
vizioneve
unë edhe ky det
trazuar
na mbante përmbytur
si trupa
qiellor kur degradojnë
qielli…!
Kaltërsitë na i përshkruan
dhimbjesh:
Nuk ja kërkoj as kam zili
mbi misterët
zbuloj largësitë
i shtoj në
përpjekjet e dallgëve
ngjeheshur në
shkallarë lartësie
ngjitem dhe
hedh, vështrimet…?!
Dhimbjeve
dridhjeve mes dilemave
nuk akordoj!
Detin. Unë dhe Ti…?!
Dallgëve
ngjeshur jetës dhe
tronditjeve
kokëforta, nuk të shtroj
në dialog
gjithësie aty ku gjej
dallgë dhe
me to! U rritëm.
Dhjk©03-08-2015

The post Përzgjedhur bregut – Dhimitri Jani Kokaveshi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Mungesës së logjikës
ngrinte
mardhëniet, në përpjestim
me kohën
e pjedestaleve matej
pushtuar!…
Trishtimeve, shtrihej
mes stinëve:
Përballur ndronte
ngjyrat
e të menduarit përplasjeve
vinin
mendimet?! Dallgë
shpirtit
rrjeshtuar dhe djegur
në përjetime
kaotike zbuste…!
Dëshirat…?
Humbisnin sundimeve
gërshetuar
po linte lidhjet?!…
Nuk tejkalonin as
ja afronte
bukurisë…! Kjo pjesë
e harmonisë
së zbërthyer shpirtrave
të lodhura
kërkesave, e lodhura
mes lidhjeve
rezultatet lartësonte
bukuria?!…
Fakteve na zbërthen
mbi elozhet
lidhej, e lidhura…!
Zhytur dhe
zbutur fjalive përkdhelëse
të artit e gjej
në art…?! E adhuruara
e shpirtit
të krisur në sundime
dallgësh
thyer dhe kthyer
bregut pa
legjitimitet limitesh
detin…!
Nuk e shtroj.

Dhjk © 21-07-2016

The post Pretendime – Dhimitri Jani Kokaveshi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.