Platonike – Diamanta Zalta

Admin — Wed, 27 Oct 2021 15:43:06 +0000

Platonike

Dashuri pa sup , pa brinjë . . .
e megjithatë aq paqësore
për njerinë .
Koha pa dashuri ,
si buka mbetur pa pjekur ,
përmbi hi . . .
Të gjithëve na ka ndodhur ti themi këto pa zë ,
dhe fytyra të na skuqet nga një rrem i bukur ,
që me siguri , nga një diell i përbrendshëm ka dalë .
të kemi ulur kokën . . . duke thithur më thellë një cigarë .
Pastaj te na behet zakon , të vështrojmë qiellin ,
kur një fund dite vjen .
Zemrën e çliruar , dhe qetësinë brënda syrit
t´ja falim muzgut që vjen . .
Ta marrë . . .
në hapësirat ku qeshin ujvarat dhe zogjtë ,
tingullin t´ja falim ajrit dhe barit të njomë .
E kjo . . . për aq sa të vijë nata , e qëndisur nga e kaltra ,
kur kokën e dëshirës mbështesim në jastëk ,
bashkë me veten e panjohur , që na le pa gojë ,
për aq kohë sa ëndrra të vdesë e lumtur ,
si një bletë aq e çmuar , përmbi zgjojë .

The post Platonike – Diamanta Zalta appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Më pyeti djali – Diamanta Zalta

Admin — Mon, 09 Nov 2020 20:52:18 +0000

ME PYETI DJALI . . .
-A bën gabim , Njeriu I shkretë
në se lëkundetdisi , ashtu . . .si ta them
krejt papritur , krejt pa dashur ,
diku aty . . . tek zemra afër ?
Ndjen një frymëmarrje më tepër
përbrënda ,
vetëm per pak , aq sa jeton ëndrra !
-Po bir , ndodh !
Njerëzit ndonjëherë edhe improvizojnë ,
diçka të guximshme , qe e dine
se as vetja , as të tjerët se lejojnë !
Mendojnë se marrin pak çaste në duar ,
pranverën që I gëzohet luleve të çelura ,
zbukuruar nga e pazbuluara ,
e madherishme , si një vezë Pashke mbi kashtë ,
mbi një lëndë prej drite dhe heshtjeje bashke !
-Kuptoj . . .
por s’I mund ta quash gabim ,
një zemër të mbushur me jaseminë ?!
Cdo shpirt I bukur e I dlirë ,
mund të adhurojë me pastërti NJERINE ,
për bukurinë e karakterit , diturinë ,
e te tjera shume . . .
-E di , jo shumë të thella , por të kullura janë ujrat,
që fshehtas rrjedhin syve ,
si kurrë më të bukur .
Jo me pendim ,
por me admirim për qiellin ,
që një pulbardhë erdhi dhe e bëri të lumtur .
Por për pak , fare pak . . . se ndergjegja ,
qe punon me ligje te pa shkrojtur ,
shumë shpejt do ta ketë zhdukur . . .
Njeriu pra , duhet t’ ja falë nganjëherë vetes
mendimin , hutimin , dhe ëndërrimet ,
t’ja falë gabimin dhe lules së këputur ,
kur I gjithë shpirti , asaj i rri përkulur .
Ah , i miri im , Thika e moralit ,
e prêt lehtë lëndën e lumturisë ,
rrotull e rrotull asaj fjale të thjeshtë ,
që është dhe e ndëshkuar të vdesë .
Ndoshta ka dhe Engjëj të ashpër , bir
që njeriut ja kërcënojnë zemrën .
Kjo ndodh kur yjet , fikendizen
e i qahen Hënës Nënë ,
kështu si ty , në prehër . . .

The post Më pyeti djali – Diamanta Zalta appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Diamanta Zalta Archives - Sofra e Poezise Shqiptare

Platonike – Diamanta Zalta

Më pyeti djali – Diamanta Zalta