N’poezi t’ Ça Jupit personazhe je.
Kurr’, për ty poezi
nuk munda të krijoj’,
edhe pse ënd’rat me ty
nata mi ndërtoj,
si guri mbi gurë.
Poezi për ty nuk shkrova,
zemra s’të harroj kurrë.
Të pash vonë ,
por në endër mu shfaqe
më herët,
si lule manushaqe!
Nuk pyeta kurrë as edhe një falltore,
çdo t’thot’ ëndrra që shef tri vite më herët
lulen si ti !
Kur shoqja jote e klasës ,t’thrret; Ifigjeni .
instikti lëvizi vet,
reflektun sytë e tu e syt’ e mi,
vetës i thash ;
ëndërr t’ pash’ !
Tani në ëndër më vjen rrallë.
Nuk të ëndrroj’,
hapi sytë qaj,
se të kam’
përmallë!

The post Përmallë – Enver Cakaj appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

AH,TA KISHA NENEN!…

Po ta kisha nënën,
Do flija me të.
Se pa ty, moj nënë,
Gjumi nuk më zë!
Pse nuk m’i le lotët,
Të freskoja sytë,
Pse ma more kujen,
Që qaje çdo ditë?!
Ngashërimet tënde,
T’i kisha me vete,
As unë, as ti,
Nuk do kishim derte.
Pse e mira nënë,
Ti që jetën fale,
Nuk më fale dot,
Dhimbjen më të madhe?
Edhe dhimbja e nënës,
Mua më qetëson.
Se është pjesë e saja,
Edhe më shëron
Ku t’i gjej, moj nënë,
Ata lot e derte,
Se ti nënë e dashur
I more me vete?
Me derte u rrite,
Me ato jetove.
I more me vete,
Dhe varrin helmove!
Do të vij,moj nënë,
Varrin ta zbuloj.
E të flemë bashkë,
Mbase të qetësoj.
Lot nuk na mbetën,
I lamë nëpër varre.
Kemi humbur vrapin,
S’ecim si sorkadhe!
Ah, ta kisha nënën
Eh, ta kisha dot!
S’isha gjysmëhëne,
Isha hënë e plot.

The post Ah, ta kisha nënën…! – Enver Cakaj appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.