Nje arre lotonte atje ne ARREZ
Ne deg te saj nje pellumb i bardhe
Harabeli po fshinte lotet e saj
Qykapiku pastron plagen qe ka mare
*
Arra e vetmuar aty ne are
Pyllin e madhe kujton me malle
Ne qiell ka dal nje re e bardhe
Vesa e shiut rrenjet i lage
*
Shiu qe ra mbi trebeshin
Ja shtoi me shume melakonin
Hena kaloi shendellin
U fsheh bashke me stuhin
*
Lulezoi fiku arra dhe qershia
U rrit kumbulla molla e hardhia
Por kaluan vite u zhduken prap
Ra ndonje semundje a i preu sopat
*
Sikur ARRA te fliste me goj
Hitorit e saj do te tregoj
Per vitet qe mban mbi supe
Per gjysher stergjysher e mi
*
Do tregoje per tapit e vjetra
Qemer e gur per cdo shtepi
Emrat e gedhendura ne gure
Per burrat fisnik ne histori
*
To tregoje moshen e pemeve
Per arrat e qershit kur celin
Per shtepit qe jane kthyer ne renoj
Aty jetoi strgjyshi fis e soji
*
Por ti kurre mos u trishto
Pleqerin do ta kalojme bashke
Te tjeret te kujtojne nga large
Zonje te rende do te bejne prap

The post Arra – Fatmir Pushi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.