Një puhi nga gryka e Sharrit
freski sjell si rrallëherë tjetër
rrjedh Lumbardhi nën kala
në shoqërim të mikes së vjetër

flokët gështenjë mbi supe hedhur
nën ballukë shkëlqejnë dy sy
bulevardit nga kalon
merr qyteti hijeshi

kur më ec së urës gurit
n’vizëllimë të neonit
akordimin e valëve t’lumit
dirigjojnë zogjtë e krahërorit

lehtë mbërthyer nën këmishë të hollë
dy zogj të bardhë kërkojnë liri
pa e pyet kënd fluturimthi
erdhën hynë në poezi

një shtegtar i humbur moteve
kërkon vitet e rinisë
n’cep të urës mbet i hutuar
nga magjia e bukurisë

(shkarpa)

The post Magjia e bukurisë – Fran Tanushi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Para me doli fytyra e jote
e me të kujtimet e mira
të ruajtura në mendjët tona

Ndjesia e ftohur mes nesh
pritjet pa fund i bëri lëkundje
këputje e mbështjellë me heshtje

Por nëse vjen një ditë
që e shkuara vërtetë të ngacmon
ruaje në vete një ëndërr shprese

The post Me shikimin e tretur nē largësi – Fran Tanushi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Nënës

Kot më pret tek dera
si netëve të vona dikur
kur isha gjimnazist

Kot më pret rreth sofrës
të dielën e pashkëve
t’bekuemen me shijua

Kot mos derdh lotin
s´është ashtu si thonë
se pesha e jetës më është rënduar

Vetë Ti më ke thënë
jeta është luftë
që duhet fituar

Augsburg 1994
(jeta e censuruar)

The post Nënës – Fran Tanushi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Jeruzalem,
vend i shenjtë
nga shenjtërit braktisur,
mbete qytet.

Çfarë iu duhet shenjtëria
atyre që vuajnë
dhe vdesin për tokën e vet.

Tokë e sh(tr)enjtë
veten ripërtrinë
e nuk mplakesh.

Të shenjtë e ke veten
të shtrenjtë e ke emrin,
shenjtërive qiellin ua le.

Jeruzalem,
qytet i shpresës
shndritur nga diell e hënë.

Ndërgjegja njerëzore
shenjtërit ngatrrestarë
do t’i përzejë.

Jeruzalem,
qytet i bardhë
i vogël për një…
për të gjithë (mjaft) i madh.

Jeruzalem,
Jeruzalem.
(tempulli i braktisur)

The post Jeruzalem – Fran Tanushi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

I shkundur shfrenimesh
të nuhatjes së përhumbur
asnjëherë s’jam sprapsur
kopshteve duke bredhur

Në kërkim të asaj ere
me aromë hundëshpuese
qiparisave shpërndarë
puhi e derdhur valë-valë

Pas cilës aromë të mbarsur
mbështjellur me polen mëkati
paskam rendur qëkur
E përtoka ylberin

”shkalla e diellit”

The post Nuhatje e përhumbur – Fran Tanushi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Imzot beko Prishtinën
siç e bekove atëherë
në natën e thikave të përgjakura

kryqëzorët e qytetit
vrojtojnë ardhjen tënde

një gurapesh larg
vendrënies sate
idoli e adhuruesi në bronz qëndrojnë

në godinën e Dardanisë së Re
e bekojnë gurin
për të gdhendur me emrin tënd

Imzot beko Prishtinën
emrin tënd dhuroja…
që të themi se këtu ishim

(shkarpa)

The post Lutje Bogdanit – Fran Tanushi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Rrugëve të dhimbjes
shpirtërat u trazuan,
çative të pjerrëta
mbi dyer të mbyllura
heshtja zotëron.

Akujt e trashin shtatin
stinë e acartë erdhi
ia behu para kohe,
shkëlqimi i ngrirë
krahët tatpjetë i shtrinë.

(tempulli i braktisur)

The post Shkëlqim i ngrirë – Fran Tanushi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

dy degë
një lis
një trup
një gjak
të gjithë në kokë
të njëjtin plis

degë të ndara
sjell më furtunë
egërsisht
na shfaqen dhunë
duke na përçarë
kush qe kundër
shkoi në litar

degët të shkrihen
lisi të rritet
trupi jonë i pathyeshëm
me gjak ujitur kjo tokë
të gjithë të mbrojmë
plisin në kokë.

Prishtinë e vitit 1984

(ishulli im)
Fran Tanushi

The post Dy degë – Fran Tanushi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Fjala e pathënë është peng
ajo puthjes në akull i ngjanë

fjalës së pathënë merri diçka
se paku heshtjen
shpirtin e sajë

të shoqërojë kohën
që vetminë e vret
ecjeve në shtigje të braktisura

fjala e pa pathënë është memece
shteg i mbyllur në pyllin pa rrugë është

thuaje fjalën e pathënë
e heshtjen vraje
para se (ajo) ty të vrasë

The post Fjala e pathënë – Fran Tanushi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Në jetë kam provuar
edhe nga ato që shumë e thonë
se barrë e rëndë janë
e që të bëjnë me mësue,
me pas kujdes me majtë gojën.

Qartësinë e kujtimeve
të mendimeve t‘mija
me mbajtë pa harrue,
i kam përsëritur
me gjuhën e memecëve

Për ti mbajtur të freskëta,
sa më larg gjahtarëve
e qenve të tyre gjurmues
atje ku gjumë gjen lepuri,
dhe që i dëgjon veç vetja.

Kam mësuar aq sa kam mundur
nga ato që më dha jeta,
saqë nuk jam mjaftuar
vetëm me librat e lexuar,
pa përvojat e të tjerëve.

(tempulli i braktisur)
Fran Tanushi

The post Përsiatje – Fran Tanushi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.