Kaluan gjashtëqind vjet e kusur,
kur nē Shqipēri lindi njê burrē,
Atë njeri qē s’e tret koha e dheu,
Heroi ynê legjendar,Skênderbeu.

Çfarë thoté:Me kêtë sot Shqipéria?
Për këtë legjendë,në këtê shekull,.
fletē vet ashiqare.tregon historia,
Rrojmē me emrin e tij e asnjë tjetër.

Shqipēria ,ky dheu i të parêve,
Hija e trimave humbet nê botë,
ku shkoi trimêria e shqiptarêve,
Kosova e Çamêria derdhin lot.

The post Legjenda – Gezim Bega appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

The post Besa një perlë e udhës kombëtare – Gezim Bega appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ah,ti ēndērr tekanjoze,pse je kaq e bezdisur.?!
si një gjarpër sy jeshil,ke shumē kohē mē je konisur.
Tē them qē s’njohē dashurinë,kjo ēshtē vetēm njē mëkat,
dashuri pa hipokrizi,që na ka munguar njē kohē e gjatē,
Nuk dua të hyj nē mëndime,më pëlqen ky syri yti i zi,
rri gjithmonê i vetmuar ,pres ku tē kalosh si erē me shi.
ti e di sa shumē të kam dashur dhe akoma të dua,
Kurse unē tretur kockē e lekurē ,verdhur si ftua.
Ti bej si të duash,lus tē jesh e lumturur e buzagas,
Për dreq mē shkoj jeta ime,me vuajte e maraz.
Kjo qe vetëm një ēndērr,si peshqesh ma solli nata,
Mes freskisë ne bashkë fjetēm,mindis puthjeve të zjarrta.

The post Dashuri e harruar – Gezim Bega appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Gjyshi merr nipin,dalin nê shetitje,
I ble akullore,i ble dhe lëpirëse,
I thotē nipi gjyshit:Më merr né qafê!
I vë akulloren,në kokē si qylaf!..

Kēnaqet gjyshi,me nipin e vet,
dalin né shetitje,çdo ditē nê qytet,
E mbērthen pēr hunde,e kap pêr veshi
e shtrēngoi për qafe,gjshin e pêrqeshi.

Gjyshi pērsēri,i kênaqur ngel,
me nipin e tij,çdo mbasdite del!
I m’er nga dora,shpejt dorakun,
gjyshi bushêqes s’i a ka merakun.

The post Gjyshi e nipi – Gezim Bega appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Do kalojē kufirin me kētē pashaportē,
hyra nē njē dogan dola nga tjetra,
aty janē tē shkruara me gērma shtypi,
njollat e gishtrinjëve sytē dhe mjekrra.

E shkruar me gjakun e eshtrat e mija,
qē mund tē lexohen fare qarté e bukur,
kjo është e drejtē por dhe vet e dija,
tē gjitha tê dhênat hedhur në kompjuter.

Mbaj zemrën në dorë kur shkoj te sporteli
kur mē shikon Polici si një lakuriq nate,
asnjëherê sytë nuk m’i hoqi,i habitur ngeli
Hē,i fola shqipē ,çfarē ke me mua çpate?

Aty i ke tē gjitha tē dhēnat më ekstreme,
për tē indetifikuar,e kontrolluar e parë.
numrin e serisē firmosur nga dora jeme
orgjinēn,nga jamë e nga kam ardhé.

The post Pashaporta – Gezim Bega appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Fjala “nênē”më e bukura fjalē,
si vullkan buron nga zemra,
e ndiej unë qē mē ke djalē,
s’ka në botē tjetër si nëna.

Sa heré gjumin e ke prishur,
kafshatēn ke lēnē nē mes,
asnjëherë ti s’je mërzitur,
ndaj unē të kērkoj ndjesê.

Më kujtohet dora e ngrohtê,
kur flokēt m’i përkēdhelje,
je më e mira në kētë botē,
e dashur për mua mbete.

Ti qē mua mē dhe jetē
mē rrite me mundime,
e pavdekshme ke ngelur,
e skalitur në zemrën time.

The post Nëna – Gezim Bega appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Në breg të detit mbete,
si pulbardha nē agim,
mbushur me mall e derte,
pret djalin, nga mergimi..

Vēshtron tē digjet xhani,
valēt e detit lartē ngrihen,
era lehtē ta tund fustanin,
akoma si ndal vēshtrimet.

Vlonjatja po pret djalin,
numron pikën e lotit,
shaminë ka lidhur ballit,
vështron tutje harizontin.

Valēt lozin e vallëzojnē,
të lagin gishtat e këmbēs,
po vjen djali sikur thonë:
fillojnè rrahëjet e zemrés.

The post Vajza pret djalin – Gezim Bega appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Me buzēqeshje mos më nget,
ngrohtêsin tënde sot e ndjej ?
bën shaka,a e ke me tē vērtetê.
kam frikê vall mos t’më gênjej.

Fjalēt shpejtē i ngatërrova,
ndjenjat m’u nxehên prush,
kur përgjigje nga ajo mora
u ndjeva ligësht,u ndjeva ngusht,

Ndjenja se duron kurr ndarje,
zemra nuk duron ngrirje,
nga syt lotēt s’durojn tharje,
qē zēri mos tē ket ngjirje.

I mblodha forcat e mia,
mos tē kem nē zemēr brengē,
ç’ndodh kështu kur dashuria?
si vala përplaset në breg.

The post Mos më nget – Gezim Bega appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ka pas trima mjaft shqipēria,
s’di me kē ta nis mē parë?
Më i pari ështê Skēnderbeu,
Një udhëheqës legjendar.

Ka tê tjerē mê gjak shqipētari,
qé s’duhen harruar kurrē,
Plaku i zgjuar Ismail Qemali,
Në Vlorē seç ngriti flamur.

Barjam Curri nga derē e parē,
Emēr i madh e i dêgjuar,
Isa Buletini me shumê kosovar
në Vlorē ngeli njē flamurtar.

Luftoi me pushkē nē dorē,
kundër shkjaut ballē pêr ball.
një plumb e vrau pas shpine,
Isa kurr nuk kapet i gjallë.

Moj Kosovê,kala nê këngê,
Heronjtē nuk vdesin kurrë,
Je vērtetē njê zonjē e rēndë,
Adem Jashari,luftoi si burrê.

The post Trimat e Shqipērisë – Gezim Bega appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Aty doja
te isha sonte
Me ty natën ta kaloja
Në vasken mbi pishinë
Flokët ti përkëdhelja
Bukuria jote e bukur
Sa shumë më ka manihtur
Fetyren tende
dua ta ledhatoj
Edhe vetë jam i habitur
Sa shum dua të perqafoj
Ti shikoje sytë e kaltër
Qe ndriçojnë
plotë shkelqim
Lartë e poshtë
nen qepallat
Rrezatojnë si dielli
në agim
Buzët e tua
sa shumë të bukura
Kanë një formë të shkëlqyer
E përkryer mjekra dhe gusha
Skisha parë ndonjëherë kurrë
Sa shumë do doja ti puthja
Të kaloja më ty kët natë
E te thoja sa shum të dua
Për ty zemra m’digjet flakë

G Deda;

The post Enigmë – Gezim Bega appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.