Fagulhas de amor
Quando lhe conheci pensei ser uma amizade linda e duradoura, estava certa, você é um amigo maravilhoso.
Mas, ao passar do tempo essa amizade se transformou em algo mais íntimo.
Nossa intimidade e cumplicidade me levou ao amor, sei que este sentimento é apenas meu, a qualquer momento terei que mata-lo dentro de mim.
Ter você comigo a cada manhã, mesmo distante, fazer amor contigo sabendo que posso perde-lo, me deixa desesperada.
Falamos sobre ciúmes outro dia, me disse que sou ciumenta de ti, verdade, sinto um pouco, pois o amo.
E me disse também que só sente ciúmes quando está perdendo a mulher pra outro,
Aí já vejo como ciúmes desnecessário.
Se está perdendo é porque algo quebrou e tudo que se quebra joga-se fora.
Sei que estilhaços de você ficaram em mim quando este sentimento se quebrar, mas, não vou chorar, vou apenas esquecer que um dia eu te amei.
Vou trancar meu coração novamente, só que desta vez nenhum amigo vai descobrir mais o segredo.
Vou esquecer o cadeado trancado e jogar a chave fora.
Viverei das lembranças e da Saudade gostosa que terei de ti.
Os estilhaços ficaram cravados em mim, terei sempre partículas impregnadas de ti em mim para não me deixar nunca mais amar assim.
Autora Poetisa Luzia Couto
Lei 9.610/98
03/03/2021
Ipanema Minas Gerais Brasil.

The post Shkëndija dashurie – Luzia Couto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Sonhos de amor.
Sentimentos me tomam por refém, as lágrimas molham meu rosto.
Minhas mãos trêmulas procuram por teu corpo na cama, mas apenas o teu lugar frio encontro.
Então meu coração parece saltar fora do peito, abraço o travesseiro sinto teu cheiro.
Puxo os lençóis e me cubro, meu corpo treme de desejos por ti.
Recordo com saudades nossos corpos molhados por nosso amor.
Olhos fechados, mãos deslizando suavemente em meu corpo, me toco pensando em ti.
Posso sentir teu cheiro e o sabor de teus beijos, consigo tocar teu corpo em minha saudade.
As lembranças insistem em trazer nosso amor, visualizo teu corpo desnudo.
Minhas mãos deslizam suavemente lhe fazendo teso, teu gozo tem o cheiro da natureza selvagem.
Em delírio chamo teu nome e a resposta vem fria e rápida, acorda deste belíssimo sonho mulher, antes que a saudade lhe mate.
Autora Luzia Couto
Lei 9.610/98
22/02/2021
Ipanema Minas Gerais Brasil.

The post Ëndrrat e dashurisë – Luzia Couto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

The post Më ndjeni mua – Luzia Couto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

The post Saudades – Luzia Couto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Neste verão.
Neste verão quero estar contigo e viver o amor mais bonito.
Quero fazer amor contigo ao entardecer, sob a luz da lua prateada.
Quero deitar em seus braços e olhar o céu estrelado ouvindo o barulho da água no riacho.
Ver os vagalumes acesos e os pássaros procurando abrigo nos galhos das árvores próximas.
Neste verão, quero viver uma história de amor para guardar em minhas lembranças.
Estar contigo, ter seus carinhos, seus abraços,
Ganhar teus beijos e amanhecer em teus braços.
Pela manhã as flores cheias de orvalho exalam um perfume inebriante.
Neste tempo mágico que vivemos essa linda história, eu guardo cada fragmento para te eternizar em meu coração.
Autora Luzia Couto
Lei 9.610/98
06/01/2021
Ipanema Minas Gerais Brasil.

The post Në këtë kohë vere – Luzia Couto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Jini të përjetshëm si një yll që shkëlqen në qiell, i cili shërben si një udhëzues për lundruesit.
Bëhu si dielli që ngroh rrugën e qumështit.
Të qenurit si toka, e cila mbin farat, ushqen plantacionet.
Bëhuni si hëna e argjendtë në pafundësinë e qiellit, duke ndriçuar tërë tokën në këmbim të dritës së marrë gjatë ditës duke i dhënë ndjeshmëri zemrave të pasionuara.
Kjo hënë ushqen dëshirat dhe fantazitë e të dashuruarve.
Të jetë i përjetshëm si zjarri që ndriçon, nxehet dhe formon hekur dhe ar.
Të jesh i përjetshëm brenda shpirtrave të njerëzve, sepse zemra vdes e para.
Të jetë e përjetshme si dashuria e nënës dhënë fëmijës së saj për jetën.
Qenie e rrallë e përjetshme, si një margaritar i çmuar që zbukuron qafën e gruas së dashur.
Të jesh i përjetshëm si buzëqeshja e pafajshme e një fëmije që mbahet në kujtesë për jetën.
Ji i përjetshëm si deti që lan botën me ujërat e tij blu që nga Zanafilla.
Ju jeni të përjetshëm si një diamant prej një mijë nuancash!
Ju mund të jeni të përjetshëm në shumë mënyra për ata që ju duan.
Ju jeni të përjetshëm si poezia, ku secila fjalë
është thelbësore, ajo është një pjesë, është një e tërë!
Autori Luzia Couto
Ligji 9,610 / 98
Ipanema Minas Gerais Brazil
6/18/2020

Ser eterno

Ser eterno como uma estrela a brilhar no firmamento, que serve de guias aos navegantes.
Ser como o sol que aquece a via láctea.
Ser como a terra, que germina as sementes, nutre as plantações.
Ser como a lua prateada na imensidão do céu, iluminando toda terra em retribuição a luz recebida de dia dando sensibilidade aos corações apaixonados.
Lua esta que alimenta desejos e fantasias dos amantes.
Ser eterno como o fogo que ilumina, aquece e molda o ferro e o ouro.
Ser eterno dentro da alma das pessoas, pois, o coração falece primeiro.
Ser eterno como um amor de mãe doado ao filho por toda vida.
Ser eterno raro, como uma pérola preciosa a enfeitar o pescoço da mulher amada.
Ser eterno como um sorriso inocente de uma criança que fica guardado na memória por toda vida.
Ser eterno como o mar que banha o mundo com suas águas azuis desde Genesis.
Você é eterno como um diamante de mil nuances!
Você pode ser eterno de muitas formas para aqueles que te amam.
Você é eterno como a poesia, onde cada palavra é essencial, é uma parte, é um todo!
Autora Luzia Couto
Lei 9.610/98
Ipanema Minas Gerais Brasil
18/06/2020

The post Ji i përjetshëm – Luzia Couto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Dje u ktheva në të kaluarën, rijetova kujtime që nuk do të doja t’i kujtoja.
Por, pasi gjithçka në këtë jetë ka një arsye ekzistence, unë u ktheva në të kaluarën time të trishtuar dhe nostalgjike.
Kishte orë ankthi dhe vetmie, pavarësisht se ishin në mesin e shumë njerëzve.
U strehova te vetja, kujtova të gjitha vuajtjet që kisha dashur të harroja për aq kohë.
Sytë më janë përlotur dhe gjoksi më ka mbytur, kisha vetëm një kërkesë: Arratisja nga ky vend i errët ku dhimbja ende të shqyen shpirtin.
U përpoqa të fsheh gjithë trishtimin që rrethonte qenien time, por njerëzit e vunë re dhe filloi një marrje në pyetje.
Çdo pëllëmbë e atij vendi ishte e mbushur me kujtime të dhimbshme të së kaluarës sime.
Zemra ime e tronditur dhe shpirti im i dëshpëruar thërrisnin për ndihmë, por ajo që sytë e mi panë ishin vetëm shenja dhimbjeje dhe ankthi.
Kërkova në kujtesën time për një kujtim të bukur, por gjithçka m’u kthye sikur të ishte realitet.
Unë mund të dëgjoja lotimet e mia dhe lutjet që kërkonin pak paqe dhe liri.
Edhe me sytë hapur, imazhet rrëshqisnin para meje si një film dhe veshët e mi dëgjonin thirrjet e mia.
Kishte orë torturash emocionale që duhet t’i harroj, në mënyrë që të vazhdoj të jetoj në këtë botë vuajtjesh.
Autori Luzia Couto
Ligji 9,610 / 98
12/7/2020
Ipanema Minas Gerais Brazil

Passado

Ontem voltei ao passado, revivi lembranças que não gostaria de relembrar.
Mas, como tudo nesta vida tem uma razão de ser, retornei ao meu passado triste e nostálgico.
Foram horas de angustia e solidão, mesmo estando em meio a muitas pessoas.
Refugiei em mim mesma, relembrei todo sofrimento que por tanto tempo quisera esquecer.
Meus olhos marejados e meu peito sufocado, tinha apenas um pedido: Fuja deste lugar sombrio onde a dor aínda dilacera sua alma.
Tentei disfarçar toda tristeza que envolvia meu ser, mas as pessoas perceberam e começou um interrogatório.
Cada centímetro daquele lugar era impregnado de recordações dolorosas do meu passado.
Meu coração acelerado e minha alma aflita pedia socorro, mas o que meus olhos viam era apenas sugestões de dor e angustia.
Vasculhei minha memória em busca de uma lembrança bonita, mas tudo voltou a minha mente como se fosse realidade.
Pude ouvir meus soluços e minhas preces pedindo por um pouco de paz e liberdade.
Mesmo com os olhos abertos as imagens deslizavam a minha frente como filme e meu ouvidos ouviam meus lamentos.
Foram horas de tortura emocional das quais preciso esquecer, para continuar a viver neste mundo de sofrimentos.
Autora Luzia Couto
Lei 9.610/98
07/12/2020
Ipanema Minas Gerais Brasil

The post E kaluara – Luzia Couto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Kjo është sa orë më duhet të shkoj pa folur me ju.
Kështu janë ditët që unë jam larg teje.
Kur nuk flas me ty, orët duket se nuk kalojnë, ditët bëhen më të gjata se zakonisht.
Zemra ime vuan shumë pasi më mungon,
trupi im ankohet per mungesen tende.
Vazhdoj të kujtoj plot dëshirë, puthjet tona, trupat tanë të dërguar në shtrat.
Momentet tona të dashurisë, ku dëshira dhe epshi më bënin të lagësht si trëndafili me vesë në kopsht.
Zemra ime rreh, shpirti im bërtet për ty.
Ky mall më çmend, sa herë që mendoj për ne, për dashurinë tonë, jam në ekstazë totale.
Trupi im dëshiron tëndin, kam gunga pate dhe lagem duke kujtuar dashurinë tonë.

Autori Luzia Couto
Ligji 9,619 / 98
13/11/2020
Ipanema Minas Gerais Brazil

Intermináveis

Assim são as horas que preciso ficar sem falar contigo.
Assim são os dias que estou longe de ti.
Quando não falo contigo, as horas parecem não passar, os dias tornam maiores que de costume.
Meu coração sofre pra caramba com saudade de você,
meu corpo reclama sua falta.
Fico relembrando cheia de vontade, os nossos beijos, nossos corpos entregues na cama.
Nossos momentos de amor, onde o desejo e o tesão me deixava molhada como rosa orvalhada no jardim.
Meu coração batendo descompassado, minha alma gritando por ti.
Essa saudade me deixa alucinada, toda vez que penso em nós, em nosso amor, entro em extase total.
Meu corpo quer o teu, fico toda arrepiada e úmida só lembrando nosso amor.

Autora Luzia Couto
Lei 9.619/98
13/11/2020
Ipanema Minas Gerais Brasil

The post E pafund – Luzia Couto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

E kaluara sjell nostalgji, por e kaluara jonë e afërt sjell kujtime të shijshme të dashurisë.
Dashuri e shijshme që jetojmë në këtë kohë së bashku.
Dashuri që më bën të vërshoj, si një ujëvarë në lumë.
Ndjenjat që më çmendin që të kam përsëri në krahët e mi.
Në këtë kohë së bashku, mund të them se isha gruaja më e lumtur në këtë tokë, sepse me ju gjeta reciprocitet, afeksion, butësi, dashuri, të gjitha pa akuza dhe ankesa.
Kjo është sa e lumtur jemi, si dy adoleshentë që bëjnë dashuri duke vrapuar, të fshehur, por me një aromë të shijshme.
Të gjitha në një ndërthurje të romantizmit, joshjes, frikës, por kënaqësi shumë, shumë, shumë.
Kështu e jetoj nostalgjinë time duke na kujtuar.
Autori Luzia Couto
Ligji 9,610 / 98
9/11/2020
Ipanema Minas Gerais Brazil

Nostálgico

O passado trás nostalgia, mas o nosso passado recente, trás lembranças deliciosas de amor.
Amor gostoso que vivemos neste tempo juntos.
Amor que me faz transbordar, como cachoeira no rio.
Sentimentos que me deixam louca pra ter você em meus braços novamente.
Neste tempo juntos, posso dizer que fui a mulher mais feliz desta terra, pois contigo encontrei a reciprocidade, carinho,ternura, amor, tudo sem cobranças ou queixas.
E assim que somos felizes, como dois adolescentes fazendo amor correndo, as escondidas, mas com um sabor delicioso.
Tudo em um mixto de romantismo, sedução, medo, mas muito, muito, muito gozo.
E assim que vivo minha nostalgia lembrando de nós.
Autora Luzia Couto
Lei 9.610/98
09/11/2020
Ipanema Minas Gerais Brasil

The post Nostalgjik – Luzia Couto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Në kopshtin e trëndafilave të bukur më dëbuan …
Gëzimet e mia ishin të pakta, hidhërimet kaq shumë herë.
Petalet e mia u hoqën një nga një derisa nuk mbeti asgjë … Ndjeva dhimbje të pamata.
I mbijetova kokëfortësisë, por …
Ecja në shtigje të paqarta, shpesh lëndohesha, shumë të huaj më gjykonin.
Në rrugën e asaj jete, unë u shkela, lot gjaku që derdha.
Shumë gurë më goditën, plagë të thella, aq shumë më shkaktuan.
Në mes të stuhisë që më tërhoqi zvarrë, isha i fortë …
Nëse mosmirënjohja vritet, ai do të kishte vdekur më shumë se një milion herë.
Por në kopshtin e jetës unë lulëzova … Unë nuk jam më e bukura prej tyre që njoh … por sigurisht që fitova!
Vuajtja vret pak nga pak, megjithatë, nëse mbijeton bëhet më e fortë.
Eca pa qëllim, rrugë të shkreta, pa lule, por, një ditë jeta më buzëqeshi … Atëherë kur të gjeta!

Autori Luzia Couto
Ligji 9,610 / 98
12/17/2020
Ipanema Minas Gerais Brazil

Enquanto eu viver

No jardim de belas rosas fui expulsa…
Minhas alegrias foram poucas, as tristezas tantas vezes multiplicadas.
Minhas pétalas foram tiradas uma a uma até nada sobrar… Dores imensuráveis senti.
Sobrevivi de teimosia, mas…
Por caminhos obscuros caminhei, muitas vezes fui ferida, muitos desconhecidos me julgaram.
Na estrada dessa vida, fui pisoteada, lágrimas de sangue derramei.
Muitas pedras me acertaram, ferimentos profundos, tantos me causaram.
Em meio a tempestade que me arrastava fui forte…
Se ingratidão matasse, por mais de um milhão de vezes teria morrido.
Mas no jardim da vida eu floresci… Não sou a mais bela delas eu sei…mas certamente eu venci!
O sofrimento mata aos poucos, porém, se sobreviver se fortalece.
Sem rumo caminhei, estradas desertas, sem flores, mas, um dia a vida me sorriu… Foi ai que lhe encontrei!

Autora Luzia Couto
Lei 9.610/98
17/12/2020
Ipanema Minas Gerais Brasil

The post Ndërsa unë jetoj – Luzia Couto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.