Bukurinë dua ti jap portretit tim të vrazhdë,
ta shfryjë fort të madhen brengë mbledhur.
Të mos jetë si vjeshtë me shi me t’zezat re,
çaste pranvere të ketë,me lule sërish çelur.

Nga agonia e më të ftohtit dimër dua të iki,
ta shtegëtojê dashurinë në rymën e ngrohtë.
Bashkë me dallëndyshe të kthehem sërishmi,
aty ku zemra ime di të rahë fortë e më fortë…!

Të ndjejë cicërima zogjsh si dashuri shtegëtimi,
e ato rahjet mbrenda shpirtit zogjve t’jua ndjejë.
Ku simfonitë e erërave çmenden,më flen shpirti
me oshëtimat e stuhive e dallgë magjike detesh…!
P@Dida.969.

Dua … !!!

Quiero darle belleza a mi retrato rudo,
para desahogar con fuerza el gran dolor acumulado.
No ser como un otoño lluvioso con nubes negras,
Momentos de primavera para tener, con flores floreciendo nuevamente.

De la agonía del invierno más frío quiero escapar
para migrar el amor en la corriente cálida.
Vuelve con la golondrina
donde mi corazón sabe latir cada vez más fuerte …!

Sentir el canto de los pájaros como el amor de la migración,
y esos latidos dentro del alma de los pájaros para sentirte.
Donde las sinfonías de los vientos enloquecen, mi alma duerme
con el rugido de las tormentas y las mágicas olas de los mares …!
P@Dida.969

The post Dua…! – Perparim Dida appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Tani jam i bindur,
që ka një të vërtetë,
në thënien:
-“Ka qënë e shkruar…!”
për çka ndodh në jetë,
si të mira…e të këqia…!
Që si mendonim,
e nuk i prisnim,
dhe jemi shprehur:
-Sa mirë …!
– Sa keq…!
E në të keqen,
ne shtuam dhe një,
– “PSE”…???
Në fund e tham ne…!
Ka qenë e shkruar…!
P@Dida.

The post Dhe themi ne…! – Perparim Dida appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Kur u ndamë ne të dy atë ditë,
Njeri tjetrit ç’mund t’i thonim?
Buza na ngriu e goja na u kyç,
Më le në lindje,ike n’perëndim.

Larg njëri tjetrit tashmë jemi,
Ylberin shohim,themi nga vjen,
Për mua ai vjen nga perëndimi,
Ti thua nga lindja ka piknisjen.

Për ne kjo mbeti veç një dëshirë,
Shumë ylbere u ndezën,u shuan.
Tashme na ndan oqeani i ngrirë.
Anijen e Kolombit e shkatërruam.
P@Dida.

The post Pritëm t’na bashkojnë ylberet..! – Perparim Dida appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Nuk di t’shkruajë bukur për dashuri,
se me gjithë shpirtin dashuri dhash.
Dashuri pa kufi, gruan e fëmijt e mi,
dhe qejfe të tjera nuk shijova aspak.

Ndoshta të egër m’quajtën ca femra,
pse eca rrugës time e sytë ua hodha.
Renda në çerdhen ku ishte dashuria,
e dashuritë e mia në sofër i mblodha.

Vetëm për një dashuri bukur shkruajë,
shkruan zemra për ndjenjën e madhe.
Për dashuritë e tjera mbeta një i huaj,
ato t’lënë një ditë në rrugën e madhe.

Ju mos më quani mua poet dështak,
nuk shkruajë për famë s’kam xhelozi.
I shkruajë jetës time ,nuk jam cmirak,
pse shkruajti më bukur për dashuri ai.
P@Dida.

The post Nuk di të shkruajë për dashurinë…! – Perparim Dida appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

(Vargje për mërgimtaren)

Erdha nënë,të lava me lot.
nuk mund të ri pa të parë.
Vijë e shkojë për çdo mot,
e ndahem nënë duke qarë.

E sa herë që vijë e shkojë,
vit për vit dhe për çdo mot.
Përpiqem unë t’jem e fortë,
ndarja me nënën paska lot.

Dhe kurrë vijë për çdo vit,
mendja ri tek nj’ajo ndarje.
Të jem kur t’mbyllësh sytë,
mos ikë pa të puth në faqe.

Vijë e shkojë unë bija jote,
e ti nënë fluturon gëzimit.
Shpejtë m’vjen ajo ditë ikje,
plogështim ti prej largimit.

Ardhjet shpirtin ta gëzuan,
na lënduan shumë ndarjet.
Sa u gëzuam ne u lënduam,
ritualet tona ardhjet e ikjet .

Këtë radhë jam më e trishtuar,
ti shumë krahëve mu lëshove.
Vështirë e pate për tu largur,
pritjen tjetër s’ma premtove.

Tani zemra më është trondit,
dheu i huaj shpirtim ma bren.
Endrra e natës diçka m’thotë .
se verën tjetër nënën se gjen.
P@Dida.(1823).

Vieni, vieni con te MAMMA!
(Versi per l’emigrante)

Sono venuta mamma, ti ho lavata con le lacrime.
non si può essere giovani senza vedere.
Vai e vieni con qualsiasi tempo,
Condivido la madre che piange.

E ogni volta che va e viene,
anno dopo anno e con qualsiasi tempo.
cerco di essere forte,
separarsi dalla madre dopo le lacrime.

E mai venire per ogni anno,
nuova mente a quella divisione.
Per essere quando chiudi gli occhi,
non scappare senza un bacio sulla guancia.

Lascia che tua figlia vada e venga,
e tua madre vola alla gioia.
Il giorno della mia partenza sta arrivando veloce,
lentezza di partire.

Gli arrivi allietano l’anima,
le divisioni ci hanno fatto molto male.
Per quanto abbiamo gioito siamo stati feriti,
i nostri rituali di andirivieni.

Questa volta sono più triste,
hai lasciato andare le mie molte braccia.
È stato difficile per te andartene,
non mi hai promesso il prossimo ricevimento.

Ora il mio cuore sta tremando,
terra straniera mi fiorisce.
L’incubo mi dice qualcosa.
che la prossima estate trova la madre.
P @ Dida.(1823).

The post Ardhje,ikje me ty NENE! – Perparim Dida appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

O nënë !Shpesh,a ma dëgjon rënkimin ?
nënën e thirri kur kam dhimbje në shtat.
Të gjithë kur rënkojnë si “oh nënë”thirrin,
u plaka dhe unë nënê u bë kohë e gjatë.

Gjumi i natës mua shpesh nuk më merr,
shpesh them me vete,ah ta kisha nënën !
Ta vija kokën unë n’më të ngrohtin prehër,
mbi kokën e zbardhur t’ma vije pëllëmbën

Në prehërin e nënës ndjesia si një fëmijë,
që dhimbje nuk ka në shtat e ritet si lastar.
Ti ka kohë e ikur dhe unë një ditë do të vijë,
më do ende jeta,paskam ca borxhe pa larë.

Dhe ti o nëna ime nuk ike pa i larë borxhet,
u robëtove një jetë pêr copën e bukës thatë.
Nuk more gjë me vete,nëntë metro qefinet,
e një kalë dru për podilla nga ai lisi i thatë.

Nënë !Sot mbi varrin tënd e shkula një ferë,
ta dijnë dhe gjëmbaçët,do i shkul n’të rallë.
Sa jam gjallë o nënë,deri kur zoti t’më merr
ti nuk je varri i harruar gjersa të të vijë pranë.
P@Dida.1745.

No eres una tumba olvidada hasta que se te acerca.

Madre mía, ¿me oyes a menudo gemir?
llamé a mi madre cuando tenía dolor.
Todos cuando gimen como “oh mamá” gritan,
envejecí y mi madre se hizo larga.

El sueño nocturno muchas veces no me lleva,
A menudo me digo a mí mismo, ¡ah, tuve una madre!
Déjame poner mi cabeza en el regazo más cálido,
en la cabeza blanqueada para poner mi palma

En el regazo de la madre sintiéndose como un niño
que el dolor no tiene estatura y ritos como un brote.
Te has quedado sin tiempo y un día vendré,
Todavía amo la vida, tenía algunas deudas sin lavarme.

Y tú, madre mía, no te vayas sin pagar las deudas,
fuiste esclavizado toda la vida por un pedazo de pan seco.
No llevaste nada contigo, nueve mortajas de metro,
de un caballo de madera para las podillas de ese roble seco.

Madre, hoy te arranqué una espina a tu tumba,
para conocer y espinas, rara vez las arrancaré de raíz.
Que vivo estoy, madre, hasta que Dios me lleve
no eres la tumba olvidada hasta que se te acerca.

P@Dida.1745.

The post S`je varr harruar gjersa të t’vijë pranë – Perparim Dida appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ndjenja ime sot thjeshtë si një gurë,
e unë ndjenjës,vargut po i ndezi qiri .
Shpirti bosh e nuk më mbush asgjë,
pyes veten,kush shpirtin ma zbrazi ?

Të më kishte sharë ndonjë në rrugë.
e si i pamundur me e nxjerrë inatin.
Në fillim i nxehur,pastaj gjithë muzë
eh,kjo ndjenja ime do pak ngacmim.

E do ndonjë thumb blete apo grenxe.
ndoshta dhe thupër a shkop n’të rallë.
Ajo do edhe përkedhelje e fjalë zemre,
ah gurrë e pashterrur do t’ëmbëlat fjalë.
P@Dida.1731.

Mi sentimiento hoy se convirtió en piedras.

Mi sentimiento hoy es como una piedra
y siento que el verso enciende la vela.
Un alma vacía me llena de nada
Me pregunto, ¿quién vació mi alma?

Alguien me había insultado en la calle.
y qué imposible desahogar la ira.
Al principio caliente, luego toda la musa
eh, este sentimiento mío quiere un poco de burla.

Ama cualquier picadura de abeja o avispa.
tal vez incluso un abedul o un palo.
Ella también ama las caricias y las palabras sentidas,
e gurrë sin agotar con dulces palabras.

P@Dida.1731.

The post Ndjenja ime sot e kthyer në gurë – Perparim Dida appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Atë sot sikur e qortoi babai,
ishte i knellur në fytyrë.
I thoshte shpesh në fëmijëri,
nuk bëhesh njeri ti or bir,

Por i keqi na u bë edhe kadi.
P@Dida.3394.

The post Ai na u bë kadi…! – Perparim Dida appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Dita e dasmës kohë ishte e ndarë,
e në atë fis kishte valle e këngë.
Në fisin përbri me t’madhe tuj qarë,
përballë dasmës një mort i rëndë.

Këto emocionet të çuditëshme janë,
sikur i kthyekan zemrat në gurë.
Vaji ska vesh s’dëgjon këngën pranë,
e gëzimi vajit s’mund ti bëhet urë.

Mua m’u kujtua fjala e një t’pashpirti,
i tha t’pamundurit hallet qaji vetë.
Kështu është jeta diku gjëmon tupani,
diku morti i rëndë e i çjerrin faqet.

Sot shkruajta unë poeti ç’më pa ky sy,
ç’dëgjoi veshi në dasëm e në gjëmë.
Në fshat në njërin fis binte fort tupani,
në fisin përballë qanin,morti i rëndë.

Sa pranë lumë e lumë e mjerë e mjerë,
nën ritmin e tupanave vaj e këngë.
Qanin fortë në një anë faqet tuj i çjerë,
ana tjetër me tupana valle e këngë.
P@Dida.

¡Allí cayeron los tambores …!
El tiempo del día de la boda se dividió,
y en esa tribu había bailes y canciones.
En la tribu junto a tu gran llanto,
delante de la boda un mort pesado.

Estas extrañas emociones son
como si convirtiera corazones en piedra.
El aceite no oye, no oye la canción cerca,
y el gozo del aceite no puede convertirse en puente.

Recordé la palabra de un hombre sin alma,
contó lo imposible los gritos de lágrimas él mismo.
Esta es la vida en alguna parte, el tambor ruge
en algún lugar pesadas mejillas mortales y desgarradas.

Hoy le escribí al poeta lo que este ojo me vio,
lo que el oído escuchó en la boda y en la aflicción.
En el pueblo de una tribu, el tambor cayó con fuerza,
en la tribu frente al morti pesado y lloroso.

Cuán cerca del río y del río miserable y miserable,
al son de tambores de aceite y canciones.
Llorando fuerte de un lado tus mejillas desgarradas,
el otro lado con tambores de baile y canciones.

P @ Dida.

The post Atje binin tupanat…! – Perparim Dida appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Portretin tim dua ta kem të qeshur,
buzëqeshja të bën të bukur thonê…!
Prej turpit fytyrën se dua të skuqur,
e bardha ndjenjê në zemër më rron.

Nuk mbajta kurrë brengë në shpirt,
të gjitha çfar kisha miqve jua rëfeva.
S`ja desha në shpirt ngjyrën e hirtë,
fytyrën e doja të bardhë e se e nxiva.

Nuk e dua at’sjelljen prej kameleoni,
dua të mbetem vetëm me një fytyrë.
Pra o miku im pse nuk më vlerêsoni,
fjalën të thash drejtë dhe me të mirë.

Unë si njohë lajkat,s’di të përdridhem.
një fytyrë kam,ngre zërin pêr t`drejtën.
Nuk dua nesër të zverdhem e skuqem,
thash gjerat troç ja hap mikut zemrën.
P@Dida.1604.

¡Así soy yo, ya no cambia!

Quiero que mi retrato sea divertido
una sonrisa embellece tus uñas …!
Vergüenza en mi cara por querer sonrojarme
el sentimiento blanco en mi corazón sigue vivo.

Nunca tuve dolor en mi alma
todo lo que tenía se lo dije a mis amigos.
No me gustó el color gris en mi alma,
Quería que mi cara fuera blanca y la ennegrecí.

No me gusta ese comportamiento camaleónico,
Quiero quedarme con una sola cara.
Entonces, oh amigo mío, ¿por qué no me valoras?
Dije la palabra correctamente y bien.

¿Cómo sé la adulación? No sé torcer.
Tengo cara, levanto la voz a la derecha.
No quiero ponerme amarillo y rojo mañana,
Dije que las cosas abren sin rodeos el corazón de mi amigo.
P@Dida.1604.

Eu sou assim, não muda mais!

Quero que meu retrato seja engraçado,
um sorriso deixa suas unhas lindas …!
Vergonha na minha cara por querer corar,
o sentimento branco em meu coração continua vivo.

Eu nunca segurei tristeza em minha alma,
tudo o que eu tinha, contei aos meus amigos.
Eu não gostei da cor cinza em minha alma,
Queria que meu rosto ficasse branco e o escureci.

Eu não gosto desse comportamento de camaleão,
eu quero ficar com apenas um rosto.
Então, meu amigo, por que você não me valoriza,
Eu disse a palavra certa e bem.

Como posso saber bajulação, não sei torcer.
Eu tenho um rosto, eu levanto minha voz para a direita.
Eu não quero ficar amarelo e vermelho amanhã,
Eu disse coisas sem rodeios que abrem o coração do meu amigo.
P@Dida.1604.

The post Kështu jam Unë,nuk ndryshojë më ! – Perparim Dida appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.