E etur erdhi pranvera,
Esëll për një përqafim,
Ia gjeti krahët e prera
Pritjes, hijes në ngujim.

Lulet mbetën të paputhura,
Nga sytë që dimri i ngriu.
Venë e vijnë bletë e flutura,
Partiturë pa njeriun.

Zogjtë këngën e kanë nisur,
Cep më cep, në çdo sinor,
Virusi paska lajthitur,
I ka lënë pa spektatorë.

Fijet po m’i dredh në zemër,
Dritëhijeve ky peisazh.
Zot, më thuaj është ëndërr,
Zot,më thuaj është mirazh.

Violeta Hoxhaj Hysenaj

The post Peisazh… – Violeta Hoxhaj Hysenaj appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Kam ditë, bir, s’të përqafoj,
Kam ditë, bir,që të rri larg.
Ti hedh një hap, unë të ndaloj,
Më drithëron ky kontakt.

Jam i rregullës përjashtim,
Mes turmës e imja arenë,
Nëse shërbej për njerinë,
E ul të frikës edemë.

Shtëpia s’më bëhet gunë,
Istikami është shesh,
Një cërrkë pështymë mund të jetë plumb,
Nje prekje mund të jetë hesht’.

Rrëkezë jam në kanal,
Nën varkën që shemb urinë.
Borxhin, bir,kam për ta larë,
Sa moli të puthë gjeminë.

Violeta Hoxhaj Hysenaj

The post Kam ditë… – Violeta Hoxhaj Hysenaj appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.