Pika e lotit,
mallë ngarkuar,
faqen zbret,
me ngrohtësinë e saj,
detin e shpirtit tim,
ajo tretë.
A nuk është kjo furri
rrjedhe e nxehtë ,nga
katarakti i shpirtit i flet
vullkanit të meditimit
mall e dert.
Jam i tëri në hallë,
jam i tëri i zhytur në mallë.
Koha para me revan vrapon ,
e loti i nxehtë valë e shoqëron,
zemrën ,si gurë stralli me peshon.
A thua se anonime ish
kthyer malli i fort në bishë,
emrin se ke të shkruar në
ballë,
lumi e deti i mbushur me hallë
se plotësojnë zemrën me mallë.
Mallë e lot paska vetëm kjo
botë,
kohën dua pas ta kthej e
besën në shpirt ta mbërthej.
Nga malli kur pika e lotit
rrëshqet,
në trup e shpirt ndihem
në siklet
Loti shpirtërisht i ëmbël
i ngrohtë,si ledhatim,
për dhimbjen time tretë.
Ah,loti globit që mbart
retë e ujrat e tër botës,
horizont i nuk feks, për
mallin tim si kumtesë.
Malli në qenjen time fort,
bërtet,
mallë,lotë prap mallë,
zemrën e mendjen time
ma fut në hall.

The post Lotë malli… – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Atdheu im, më
përzuri me lëngatë,
më bëri të vuaj në
mërgatë.
Më mbyllën të tërë
dyert e jetës. je
Je i padëshiruar në
vendin tënd prerë
më thanë.
Kuturu kërkoj fatin,
tim tash të humbur,
shuplakë e jetës,
mbetur i lënë nga
harrimi trishtues
I shpresës.
Su tregova as prinderve
të mi,
ku unë në botë,
kuturu gjezdis.
Jam thjeshtë një
endacak i telendis.
Ah, moj toka ime,
e luluar bukuri,
mallëzhurrituri
ky shpirti im prej
mërgimtari.
Digjet kur trajtohet
si pjellë gjynahqari,
me nofken “arnaut
Shqiptari”,
nevojë jetese prej
gurbetqari.
Rrëzë një metroje
shikimin mbetur në
zemër ,shpirt e qënje,
malli për ty atdheu
Im tretur,
me shpresë se një ditë
kam për tu kthyer
me ëndër të realizuar…

The post Ku? – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Mi mori me vete rrugëtimi dashuritë,
kur su kënaqa me lulet që erë u mora,
u thanë pa vlerë,se fjalët qenë dhuratë,
lëndime fale lule,për ty lotë malli nxorra.

Për ty nostalgji,që zemrën ma trandi,
lotët që u bën si lumi, mua më çmendi,
mbeta mallëpritur,se mos ty të shihja,
nga epshi e malli,lule pët ty shumë ndjeja.

Ka ditë që ti më je larguar,fantazëm ke ikur,
po në gjurmët e shpirtit tim ikonë ke ngelur,
ik se në dejet e tua,qenka pavendosmëria,
do të ta falja moj kunadhe po të ishe bindur.

Për mua nuk je më mrekullia as e dhjetë,
ti je bukuria engjellore që mua më vretë,
në shpirt më je ngjitur si fakire me dertë,
do vuash e do bëhesh hi,për këtë mëkatë.

Tinzare lule,si me armë vrave dashurinë,
më thuaj kush të imponoi,veç tradhëtisë,
që ti ke në zemër hutim e padije për besë,
po largohem në kohë nga vesi yt i lakmisë.

Kur do dua të të shoh,si mall për ty,
do vej kujën e kujtimeve si dalldisje në sy,
ato që përjetuam bashkë do i ruaj me ëndje,
je bukuri e avulluar për mua në buzëmbrëmje.

The post Ah, moj lule tradhetare! – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Një cep nate u këput kur dritë çeli syri,
e syri pishë u zmadhua veç nga sihariqi,
trishtimi i kallëzimeve,dielli syçelë nisi,
yll dita e sikletshme,se më dhemb shpirti.

Gëzimi më pikon nga buzët e majisura,
shpirti tymnajë që përplaset mureve të ftohura,
shoh një periudhë me gjymtyrë të përdredhura
pipëtin mendimi i tregimeve dritë të vërbuara.

Unë si një nikoqir mbledh kujtimet e harruara,
para se çdo gjë të bëhet pluhur nga i madhi zot,
kur mendimet i shkëpus nga qielli i ftohtë,
mendimi i shpirtit,si një yll që ndrit i plot.

si një mi trimosh ,që gërryen në murin e jetës,
janë ditët që vargojnë në mes të mospendesës,
dua të rizgjoj mendimin mbi të keqen ,mbi ferrin,
në histori të mbledh me zotësi, bereqetin e dijes.

Çdo gjë e gjithçka fillon e mbaron tek mua,
mendimet e mija nuk kafshojnë qiellin te perendia,
trishtohen dhe kur syri im i shqyer vajtushëm rigon,
zjarrminë e shpirtit në mëdyshje logjik demostron.

Miq,mos harroni se unë skam haruar idet udhës,
u them mendimeve të mia pritni se ju gjeta,
nuk hamendësoj për shkëlqimin si yll i hënës,
se udhën ma kanë zënë mendimet e rëndomta.

The post Tymnajë mendimi… – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Thuhet e stërthuhet për të kaluarën,
është plagë,vragë që majisë lëkurën,
për çka bëre mirë a keq mos e mba peng,
mos u bë frikacake, mos e bë jetën burg

Koha është urëlidhëse e kujtimeve,
po jo dënim i gabimeve të tua viteve,
e kaluara peng stë mbanë dot ty,
me veten të jesh në paqe,tash ajo u kry.

Vdeksha unë po su pendove edhe ti,
po se harove të kaluarën qoftë me zi,
pishman mos u bë për atë që kaloi,
nëse nektarin shijove si gëzim lot në sy.

Rrezet e diellit e morën të kaluarën tënde,
do thurin poezi për të dhe shumë aforizma,
e kaluara melodi e kënduar,veç në mend,
çlirohu,fluturo nga kafazi anë e kënd.

Se ke ti,ëndër të parë as të fundit,gëzo,
thyeji hekurat e burgut jetë më mos u lëndo,
lartësoe fatin tënd si yll polar atje mbi re,
bëhu logjikë e ekzistencës fluturo si hyjnore.

Zemra jote le të nis të ndëroj edhe kahjen,
nga pikëllimi i burgosur,në gëzimin për jetën,
për ty ka vend për yje dhe dëshira të reja,
mos i puth ato buzë të thara ,tash të huaja.

The post Dil nga burgu i të kaluarës tënde… – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Jam i privilegjuar,se kam dy Dibra për besë,
një Dibër shqiptare e ndarë në dy sinore,
do flasë për Dibrën e Madhe me 12 minare,
që koha e ndau Dibrën në mënyrën më të pabesë.

Dibra e madhe që të mbyt aroma qebaptore,
zakone e doke të vjetra nga kultura shqiptare,
atje bënte pazar,çdo të shtunë zona ime gollobordë ,
për nevojat e mëdha çikërimash e deri në një gozhdë.

Liqeni sikur i bën freskë qytetit mijëvjeçare Dibër,
e bën atraktiv,i jep bukuri i jep më shumë emër,
dibra e madhe me shumë minare e plot mehane,
qëndron ngulur shqipja,si pjesë e kësaj ane.

Dibra e mbuluar me gjuhë e me flamur,
që nga Ilirët ngritur si kala e fort me gurë,
zbukuruar në gjoks me shqipe në kraharor,
pjesë e trupit shqiptar bashkuar si tabor.

Këto vargje të shkruara,për Dibrën time,
plot mallë e halle me histori të mbulume,
dhe unë shqiptari,që koha ma ndaloi pazarin atje,
grykën e Radikës kaluar e shijonim me ëndje .

Koha po piqet për bashkimin dy Dibrave të mia,
gjysëm të hangërta kohës nuk i bëjnë ballë,
drithërueshëm lëngojnë për tu bërë bashkë,
çmallja ka gjuhë malli,për të njëjtin bajrak.

The post Dibra e madhe me 12 minare… – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Mali Krijoshi është shumë afër,
e unë ndodhem shumë largë me votër,
kujtoj kur uleshim si familje në sofër,
ai na përkëdhelte ngaherë në sedër.

Nuk e di unë pse humba pas spatës,
ku masakra e ka emrin pyje vrasës,
nuk dua tu tregoj shtegun e hyrjes,
që keqbërësit ti largohen masakrës.

Kam malin afër sa syzet e mia,melankolia
ku thëllëzat i kanë kënduar brengat e mia,
ndën lëkurës time gjallon egër nostalgjia,
malli shpërthen mistershëm në mua.

Nuk i iki dot malit tim gjigand Krijoshisë,
as kujtimit të mistereve të fëmijërisë,
se në vegjëli më dukej si mali i zanave,
buzëqeshje na falte si bekim të perendive.

Të ftoj dhe ty miku im ,në Krijoshi ngjitu,
nga flladi i pastër,do shëndrohesh në hy,
se zgjohen dhe perënditë e vdekura aty,
kur shkunden ahishtoret,si këngët e Naimit.

Si rrebesh i madh kur mer para trupa e cungje,
dhe jeta të rrjedhë e pastër në të bukrat shtigje,
mali Krijoshi ndez llambat,si fund rruge qorre,
madhështor të rreshtoj mes të naltëve grigja botërore .

The post Mali i vendilndjes time Krijoshia – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

A ka dikush të më vras ankthin,?
që me të të fitoj paqtë debatin,
nuk paguajnë sot as të vdesin ,
në pazarin e grave kur gumëzhinë.

Rrugën ma ka truar e nuk shoh zotin,
pispillosesh sikur do flesh me mbretin,
thonjtë i ngjyros dhe buzët si rospie,
po po urinë mashkullore në dreq e shpie.

Tek shikoj qytetin mes tollovisë qelb,
bataku moral si guxim,mollë e kalb,
udhëheq unë drejtë të panjohurës kuturu,
kur sillesh si lavire e kërkon me u martu.

Dua aksidentalishtë të flejë në shtrat konteshe,
tia zbërthej vuxhutin e ta çmontoj si menteshe ,
kur sillesh si turbulencë,për një koqe burri,
kokë e pafjetur nën hijen e një peme bliri.

Më mirë të vdes duke i dalë trenit përpara,
se sa të merrem me një lavire me maskë,
të vdes në thënë zoti ndë petla të arta,
sa herë që tradhëtonë të të jap një dackë.

Nën lëkurën tënde shpërthen etshëm misteri,
nga mugëtira e maskave e të fjalëve farse,
e sjelljet i përdor ngahere nën kujdes sekseri,
kësaj i thuhet zgërdheshje shtazarake pendese.

The post Maska, moral i përdalë… – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ajër !A e përcjellë zërin tim ndër yje ?
atje ku ikën shpirti,në tokë perendie,
atje ku zemra lëngëzon etje dashurie,
po,po atje ku avujt rigojnë acid vuajtjeje.

Tokë !A e dëgjon makthin e shpirtit tim,
që ploron zërin e të vdekurve si jetim,
askush si ju mua nuk më do e më njeh,
aroma e jetës e vdekjes që mua më deh.

Det !Ma lësho sinjalin për jet,ndihmë e sosit,
plot dallgë e jetë tramundanë gjërash të detit,
se në brendësi të barkut tënd ka miliarda jetë,
mes tyre gjallojnë më të mëdhatë oqeanet.

Veç ju ma plotësoni ëndrrën time të marrë,
për shqiptarin ,bujaria,trimëria jetë deri në varrë,
sdo lejojë që çakejtë rreth sofrës të ngrenë dolli,
e di që sngopen me mish,bela që kur ish anadolli .

Çdo kush si unë tre faktorët e jetës i njeh,
oksigjenin e ajrit,vlagën e tokës,krypën e detit,
në këtë grumbull shpirtrash jeta çka nuk fsheh,
këto madhështi për njeriun jan fuqi e shpirtit.

The post Ju, tre faktorët e jetës për mu – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Zëri im po çirret në vakum,
ku jeta është fshehur pas vdekjes,
zemra ime rreh fort dhe shumë,
se dielli po i bën karshillëk hënës.

Duart e mia po luten çregullishtë,
se jeta ime po ecën vendosmërishtë,
arsyeja më ka humbur pas teje,
dashuria e fikur lodhur si pas beteje.

Një dritë e re tenton sërish të hapet,
për herë të parë si tingull përhapet,
zëri yt i padëgjuar po ravijëzohet,
zemrat e plasura shfaqen tek buzët.

E di se ndër teje fshihet vet erësira,
megjithëatë mua smë humbet dëshira,
ndjenjat e mia të pastra e të dlira,
ecin drejt teje si në lëndina të pa shkelura.

Unë mbushën me frymën e instiktit,
shqisat e mia më të zgjuara se kurr,
nisin të gjallojnë e të marin udhët,
përplasen fort në shpirtin tënd si murr.

Ti ngelesh grimcë e bukur mendimit tim,
ndonse pesimist në zemër kam meditim,
koha ime do ti thuaj si buzëkuq e parfum,
çdo gjë do kaloj si ëndër e keqe në gjumë.

The post Shpirti i humbur… – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.