(Indicio nga “Nëno,dua bukë!” të Nonda Bulka)

Nëna,syfikur përgjonte tek kryet,
I biri,kruspull tret’te urinë…
E pagojë zotit i lutej…
“Pak bukë,pak zjarr për tim birë!”
Çdo gjë kishte ngrirë akull.
Trarët kallkan,mbi ngrehinë,
Tufani hynte e dilte pa ftuar…,
Acari lodronte me urinë.
Ai rrënkonte nga të pangrënët…,morthi.
Kërcu trup e gjymtyrë.
Mbuluar me një reckë të shqyer,
Delironte pak bukë e shëllirë.
Nëna tharë lotët në faqe.
Një gur i ish’ bërë lëmsh në stomak.
Dollapi cerguar kanat thyer…
Përfund,zjarrshuar heshte një oxhak.
Ca zëra të lodhur,përzjente nata…,
Acari i degdiste në skëterë.
Një nënë vajtonte të birin,
Që vdiq pa jetuar asnjëherë.

© Adriatik Jaçe
Të gjitha të drejtat e autorit janë të rezervuara
Dt:10.10.2021

The post Kur tokësorët, bëhen perëndi – Adriatik Jaçe appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Hardhia sythe të kolme…
E një kulpër erë mirë
Lisi i vrenjtur,lëshon hijen
Fërshfërin,qeshur pa gdhirë.

Pa po zbret i këngëzuar
Nëpë gjetheza një krua
Lëshon flladin,përshpëritet
Lag një kumbull,qull një ftua.

Mbështet buzët etjenshuan
Gjunjët në tokë djalëçobani.
Pastaj dorën sokëllimë…
E tronditet tutje mali.

Bagëtia valë valë..
Zbritur poshtë nëpër çaire
Zogu i pyllit cicërin..
Dielli griset në korije.

Pa po ulet në dëllinjë.
E ja nis ti bjerë xhurasë.
Zogjtë me të,iso në pyje
Bashkë këngën,për një vajzë.

Sapo dielli ulet malit.
Hëna kokën zgjat të dali.
Kthehen gjinj mbushur mjaltë.
Zilet tundin,gëzon stani.

© Adriatik Jaçe
Të gjitha të drejtat e autorit janë të rezervuara
Dt:26.05.2020

The post Baritore – Adriatik Jaçe appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Në këtë qytet,të njohin me pallton që ke veshur.
Me ecjen tënde,rrugëve që pa gdhirë…
Këtu të njohin nga aroma e parfumit….
Nga era e gjellës,që gatuhet në guzhinë

Këtu,ti dinë hallet dhe gëzimet.
Ta dinë orarin,pa dalë nga shtëpia.
I qetë e paqësor në dukje…
Por zorrët e barkut,ja shqyen babëzia.

Në këtë qytet e bukur është çdo stinë.
I bukur dielli,kur bie mbi luginë.
Këtu të ëmbla këngët sazet
Dhe dasmat s’kuptohen pa dollinë.

Këtë qytet e qull një lumë..
Një mal i lartë ja gris çatinë
Mjergulla kur bie,përton të largohet.
Tymrat e dimrit,petavrat ja nxijnë.

Në këtë qytet filizat po rrallohen…
E letra posta,dërgon me duzinë.
I pabesi,lëpihet të fërkon krahët..
Kostumveshur ka hipokrizinë.

© Adriatik Jaçe
Të gjitha të drejtat e autorit janë të rezervuara
Dt:29.04.2020

The post Ky qytet… – Adriatik Jaçe appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Pa do vijë sërisht një ditë,
Që do ikin ligësitë.
Errësira do shpërhapet,
E do çelen prapë sokakët.

Do të derdhet gjallëria,
Frika skutash do t’zhduket,
Nëpër parqe gjelbërimi,
Edhe lulja nuk do humbet.

Do të ecim prap në rrugë.
Duart prapë do i takojmë.
Pa do qeshim e do tallemi,
Këto kohë kur ti kujtojmë.

Rrugët,sheshet do gëzojnë.
E lokalet..,plot hareja.
S’do t’mundim të veçojmë..
Kur e hëna,kur…, e djela.

Do të dalë sërisht dielli,
Do t’djegë,kë botën s’deshi.
Ata që si Zot vepruan,
Skutash ferri,do ti ngjeshi.

© Adriatik Jaçe
Të gjitha të drejtat e autorit janë të rezervuara
Dt:01.05.2020

The post Sërisht – Adriatik Jaçe appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Më është ndaluar të prek pranverën.
Ti bëj pis duart me polen…
Ajri i pastër,ka gjurma vdekje.
Dita me natën kohën këmben.
Kudo ri gati,më thonë armiku..
Që s’na pushtoi,jo me ushtri.
Ka mbushur skajet plot me viktima..
E qeshura,humbur,ta gjej s’po di.
Më flet mbas xhamit,më rrëfen numra…
Njerëz mbuluar,veç të tremburit sy.
Strishat vrapojnë,shifra ndryshuar..
Kjo botë pusidhët,vendosa do pi.
Su zgjidhka halli jo me tu dehur.
Kjo botë më shumë,do dashuri.
Që të vrapoj virusi i trembur…
Boll më me luftra,përkëdhelni fëmij’!

© Adriatik Jaçe
Të gjitha të drejtat e autorit janë të rezervuara
Dt:14.04.2020

Foto nga web.

The post Sërisht do ngrohë dielli – Adriatik Jaçe appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.