Dedikim per vjerren time!

Ah moj Nene sot ke 17 dite qe je larguar,
Sot ti nuk e prite ditelindjen tende me ne per te festuar,
Ti qendron e heshtur atje poshte nje selvie,
Trupi jot në paqe prehet I qetesuar.

Sot po bie shi,qielli derdh lotet i trishtuar,
Malli per ty akoma nuk eshte shuar,
Fjalet dhe lotet ti dergoj me rete e bardha,
Dhe sot qielli lotet shkundi tek ti te sjelli urimet e bekuara.

Dhe tani nuk je me e gjalle
,Nene me emer te rralle,
Oh sa Bosh eshte vendi jot,
Deren hapur mbaje gjithmone.

Dashuria dhe bekimi I Nenes,
Eshte mbeshtetja me e fort,
Shikimet me syte e saj te thelle,
Mbushen shpirtin tim me paqe zbuten shpirtin,
Ndiej nje lumturi Kur Nena me bekoi,
Uratat dhe bekimet e saj ishin fjalet e fundit.

-Nuk vuaj per yzmet, se yzmetin ma bere,
-Nuk kam me fuqi ti bej sherbim vetes,
Jetova i pashe te mirat dhe te keqijat e kesaj bote,
Tani dua prane Zotit dhe njerezve te mi te shkoj,

Me urove me zemer:
-Te le uratat e bekuara se ti ma bere yzmetin!
-Te kesh te gjithe te mirat e kasaj bote!
-Te kene shendet dhe fat te mire femijet!
Dhe t’ju shikojne juve te dyve!
Nuk mund te ikte Nena nga kjo bote
Ishte Nene e zgjuar e madhe shume në moshe.

Në perpjekje per jeten
Tani e shoh jeten te permbledhur
Me mundime te lodhur me rrudha e thinja ne koke,
Sa shpejt qe vjen vdekja dhe njerezit e dashur largohen në kujtime mbetur.

Doje te ikje në stinen e luleve,
Cdo dite mbaje lule në gji e në duar,
Borzilok, mender, trendafila,
Në mes aroma lulesh ishe e gezuar.

Nje tufe me lule në Janarin e acarte
I mblodha per ty, lule te celura,
Lulet plot ngjyra ne gji ti vura,
Atje ne boten e pertejme ere ti merje.

Te falenderoj nga zemra,;
Per te gjitha vitet qe jetova me ty,
Me mesove t’i beja adetet deri në fund,
Shpirti jot I bardhe te prehet në paqe në shtepine e Zotit!
Drite dhe lule t’ u befte vendi në ate bote!
E paharruar je në zemrat tona!

The post Elegji per ty Nene! – Albana Gjoni Semini appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Mendueshem nga vragat e pritjes ne naten e verber, te trazuar,
E vetme, e strukur,e merakosur,
Me vetmine vrasese ne heshtje mberthyer,
Mbushur me mendime te erreta,te renduar.

Cdo nate dritherohet nga meraku,
Nje zemer nene e mbytur ne shpellat e trishtimit,
Copetuar shpirti nga mungesa ankthi e pritja,
Me mendimet hedhur ne pusin e shqetesimit.

Nis e derdhen mendime te turbullta,
Trembur ne netet e ftohta,
Me klithma vetmie mbuluar melankolite,
Ne oazin e zemres se saj te brishte.

Nje zemer nene dridhet prej ethepritjesh,
Brigjeve te shpirtit e lodhur, e vetmuar, mes ngushellimesh,
Ne ajrin e mendimeve,
Me naten e eger perqafuar me eren e loteve,

Me lotet e thare ne pritje, ne thellesine e enigmes,
Nen hijen e merakut zgjuar,ne oret e para te mengjesit,
I pret kur vijne me rrezet e buzeqeshjes,
Zemra e nenes plot madheshti,simbol i sakrifices.

Nje zemer nene mer nje lehtesim,
Me bote te madhe dhembshurie,edukon femijet pa hezitim,
Gjithmone me pozitivitet engjell ne sendukun e dijes,
Cdo njeri gjen sherim e shpetim ne humneren e
dhimbjes.

Nje zemer nene plot vlera miresie,
Dhe shpirtin e ndricuar, si engjell kujdestarie,
Do t’i drejtoj femijet ne jete,
Me mirebesim ne rrugen e drejte e te vertete…!

Albana Gjoni Semini 07.12.2020

The post Nje zemer nene! – Albana Gjoni Semini appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Lulet kete dimer ishin plot me jete nga moti i ngrohte,
Akoma per to s’kishte ardhur dimri i ftohte,
U desh edhe disa dite te prisheshin te gjitha bukurite,
Perenduan lulet, per to s’ka me gjalleri e jete.

Ne kete te ftohte lulet sheriboje, zambake e tulipan,
Te gjitha u tremben, u shperndane ne deshperim,
I zuri shiu e ngrica, permbi toke u jargaviten,
Rane ne heshtje, ne qetesi u vishken, u veniten.

U shemtuan lulet, mbeten te perlotur,
Te gjitha lulet ne oborr pa ngjyre kane mbetur,
Nen dheun e ftohte,bukurine humbur e tretur,
Ne balten e ndotur,.vetem disa gjethe kalbur.

Dhe moti s’eshte aspak i qete,
Dhe qielli nga vetetimat po bucet,
Cdo gje ne natyre ka mbetur si e shkrete,
Dimri i eger, i uruar,dalngadale po iken vete.

Dhe presim pranveren te vij plot diell,
Te zbukuroj kopshtet te na ler pa mend,
Te celin lule pemet, deget te mbushen me flete,
Pranvere e bukur eja lulezo natyren magjishem ne cdo vend…!

Albana Gjoni Semini
09.02.2021

The post Lulet ne dimer – Albana Gjoni Semini appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Jeta nje farse e shtirur
qe njerezit mundon,
ne cdo kohe dhe moment,
me shume pyetje ne koke
e zgjidhje s’gjejme dot.
E vrasim mendjen,
e turbullojme, e ziejme trurin
por as dhe nje pergjigje…
…Jeta do durim,maturi
dhe zgjuarsi te jetohet.
Dashuri,.ngrohtesi midis njeri- tjetrit.
Njerezve u ka hyre urrejtja ne bark,
ta shohin njeriun ne veshtiresi,
ta keqtrajtojne t’ia ulin karakterin
ta vene ne loje ta imponojne,
dhe ne fund ta shkaterrojne.
Sa ligesia s’ka skrupuj zgjerohet
dhe miresia largohet e harrohet
dhe njerezit kalojne ne depresion,
kane frike nga e verteta,
nga jeta e perditshme qe po jetojne.
Mbyllen ne vetvete e kane te veshtire
te jetojne mes njerezve,
u duket kushedi c’fare thone…
…Jeta kaq e bukur dhe e veshtire,
Kaq e lumtur por e hidhur,
i mbledh e i mban ajo gjithcka mbi supe…
Por eshte e bukur e duhet jetuar,
ashtu sic eshte e si te vij,
ajo njehere jetohet e duhet sakrifikuar.
…Te mbijetosh mbi urrejtjen
e njerezve te urryer,
dhe shpirti te fluturoj i lire
ne ditet qe do te vijne…

Albana Gjoni Semini

The post Jeta cfare eshte? – Albana Gjoni Semini appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Nje zemer nene, cdo mbremje ne ankth duke pritur,
Pret femijet qe dalin vone me shoqerine.
Ne naten e erret prej merakut tretur,
Ne dhomen e ftohte perpelitet ne mendime,ne shtratin e trishte.

Mendueshem nga vragat e pritjes ne naten e verber, te trazuar,
E vetme, e strukur,e merakosur,
Me vetmine vrasese ne heshtje mberthyer,
Mbushur me mendime te erreta,te renduar.

Cdo nate dritherohet nga meraku,
Nje zemer nene e mbytur ne shpellat e trishtimit,
Copetuar shpirti nga mungesa ankthi e pritja,
Me mendimet hedhur ne pusin e shqetesimit.

Nis e derdhen mendime te turbullta,
Trembur ne netet e ftohta,
Me klithma vetmie mbuluar melankolite,
Ne oazin e zemres se saj te brishte.

Nje zemer nene dridhet prej ethepritjesh,
Brigjeve te shpirtit e lodhur, e vetmuar, mes ngushellimesh,
Ne ajrin e mendimeve,
Me naten e eger perqafuar me eren e loteve,

Me lotet e thare ne pritje, ne thellesine e enigmes,
Nen hijen e merakut zgjuar,ne oret e para te mengjesit,
I pret kur vijne me rrezet e buzeqeshjes,
Zemra e nenes plot madheshti,simbol i sakrifices.

Nje zemer nene mer nje lehtesim,
Me bote te madhe dhembshurie,edukon femijet pa hezitim,
Gjithmone me pozitivitet engjell ne sendukun e dijes,
Cdo njeri gjen sherim e shpetim ne humneren e
dhimbjes.

Nje zemer nene plot vlera miresie,
Dhe shpirtin e ndricuar, si engjell kujdestarie,
Do t’i drejtoj femijet ne jete,
Me mirebesim ne rrugen e drejte e te vertete…!

Albana Gjoni Semini 07.12.2020

The post Nje zemer nene! – Albana Gjoni Semini appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Me vijne sot disa kujtime,
Disa vargje, poezi…
Po trazonin zemren time,
Si atehere kur te flisja e mesoja ty.

Adoleshenca mosha me e bukur e jetes,
Drite e se vertetes,
Momente te paperseritshme,
Bote me shume kuptime.

Mosha adoleshente mosha delikate,
Kerkojne nje menyre sa me te pershtatshme,
Zgjidhjeje…
Mardhenia prind -adoleshent,
Ne shoqeri ka vlere te madhe edukative.

Adoleshenca nje lule e sapo celur,
Qe te fal kenaqesi per vazhdimesine e jetes,
Adoleshenca mosha me e vecante,
Aventurat jane mrekullia e saj.

Pa eksperiencat cmendurite,
Dhe ndjesite shpirterore,
Nuk do te kishte kuptimin e saj te mirfillte,
Me nostalgji kujtohen kujtimet…!

Si grimca kristali eshte adoleshenca,
Era mos ti mari e ti shperndaje kushedi se ku,
Te jene te lire,te hapur pa imponime,
Me mbeshtetje e motive vleresimi nga prinderit!

The post Set poetik “Adoleshenca”! – Albana Gjoni Semini appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ne kohen e lire ulem e pushoj,
Ne kopshtin tim te mrekullueshem,
Me lule te jetes te paarritshme,
Me aroma te fresketa qe perhapen ne ajer.

I shikoj kujdesem per to,
I ujis te mos vyshken ne kete vape te nxehte,
Dhe lulet behen sikur marin jete,
Te admirueshme dhe aq te mrekullueshme.

Bletet lozdrojne ne lule marin nektarin,
Dhe ne buzembremje largohen,
Dhe duket sikur falenderojne,
Per rendesine dhe kohen,
qe marin e japin me njera -tjetren.

Lulet e mija duken si pikture ne qiell,
Plot rrezeshprese qe falin bukurine,
Qe e kane ne ngjyrat dhe ne aromat,
Fale Drites se Diellit dhe Nenes Natyre…!

Albana Gjoni Semini 12 Korrik 2020

The post Lulet e kopshtit tim! – Albana Gjoni Semini appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.