Krahë te kem, të fluturoj!
Ahh,do të përqafoja retë!
Me ylberin do të bisedoj,
sa shum halle ka kjo jetë.

Dua të tretem në fantazi,
aty t’lundroj shpirti i vrarë.
Plagët të më puthë qielli,
le të thonë, është e marrë.

Jam bijë e tokës e di.
Me mish, gjakë e zgjuarsi.
Shpirtin ma thërret dielli,
se n’tokë po e djegë ferri.

Në tok shkruhet me gjakë!
E kemi t’gjth lakun n’qafë,
se drejtësia ka marrë flakë,
tymi po i del në çdo anë.

Dua të flasë me yjet,
t’ju tregoj jetën tonë.
Ta përqafoj hanën fort
e ndihmë ti kërkojë.

Dua të flatëroj lart në qiell
e tokën nënë ta vështrojë.
Ndoshta mir, nga atje lart,
ç’po ndodh, do ta kuptojë.

E nga atje të ulërasë,
të qaj, o të mbytem në gazë
Të vërteten botës t’ja plasë e të ujdisem me qiellin më pas.

Ti lutem,që shurdhi të dëgjojë
e më budallai të kuptojë.
Të bëj memecin të flasë
e mashtrimit ti thojë mjaftë .!

Në kët botë të epshit,
të mashtrimit e marrëzizë,
që në shekuj i vun frena dashurisë.
Dua të puth qiellin, me epshin e lirisë.

Albina Ceka autore
10/02/2022

The post Dua të puth qiellin! – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Jeta e vdekja, vijnë pa vizë.. !

Ah,kjo jetë,është surprizë..!
Duaje veten,ooo njeri..!
Hidhe hapin me zgjuarsi…!
Se jeta e vdekja, nuk dun vizë..!

Ooo,trala,la, kotë mos rri.!
Bëjë ma të mirën,,për ty..!
Mos ta ndijë, o njeri…!
Se ç’farë shpifin,e s’ta thojnë n’sy…!

Ooo, ndigjo bahu i zgjut..!
Se të miren ,pak ta dunë..
Me lezet merri ti, punt…!
Leni rrugës,të paudhtë..!

Gëzoju të shejtes bukuri..!
Por, mos ja ban, vetës me sy..!
Bëhu i matur ,mos rri fëmi…!
Shpalos zgjuersinë, që ke n’kry..!

Ooo, mos ta ndijë o njeri..!
Se jetë,kemi vetëm një…
Gëzohu,dashuro e lëvizë..!
Se “Jeta e vdekja, vijnë, pa vizë…!”

©Albina Ceka
Albania
02/09/2021
Itali

The post Jeta e vdekja, vijnë pa vizë.. ! – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ah do të bërtas,deri sa gërrmazin ta çjerrë,
derisa daullen e veshit t’jua nxjerrë,
me klithmën time, kushtrm:-
“Pse s’ka vdekje ky mjerim?”
Dua ta lëshojë lotin përru,
rrëgosën e mykur, ta përmbysë
e me dallgë,po me dallgë, mjerimin ta mbysë.

Ah dua të bërtas,në faqe t’jua përplas..
Ndoshta ndokush do ta dëgjoj,këtë thirrje gjithë maraz,
të shpirtit,që po plas.
Ah po plas,nga dhimbja,për fëmijët,që në mes makinave, në rrugë,doçkat e vogla shtrijnë
e me sytë e përlot, kërkojnë ndihmë.
E un çirrem, çirrem gjithë trishtim:- “Pse s”ka vdekje, ky mjerim?”

Kërkojnë lëmoshë fëmijët e shkretë.
Ah varfëria, z’ditka me vdekë.!
Hajdut e mashtrues i japin jetë.
Ne të tjerët, temena bajmë…
Me lëmosh e përbuzje mjerimin e mbajmë gjallë.
Dikush ju jep naj lek,dikush i shtunë mënjanë….

Lluksi dhe mjerimi, udhëtojnë nëpër botë.
Disa për hava,e shohin lluksin, me lakmi.
Disa të tjerë sytë me lotë e me dhimbje në gji,
për trishtimin e syve, të t’mjerueshmit fëmi.
Dikush, a dikush, shkrep ndonjë fotografi.
Atij fëmije, “lypsit”të shekullit të ri…
Eh kjo botë duhet ndryshu…
Të çirremi e të bërtasim…!
Me punë dhe drejtësi, mjerimin ta “vrasim”!
Diku thellë, poshtë toke, ta “përplasim”!

©Albina Ceka
Albania
Gusht 2021

The post Pse s’ka “vdekje” ,ky mjerim? – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

O moj vajzë moj bukuri,
që rri shtatë hedhur aty,
me atë tandën ëmbëlsi ,
ndoshta qielli të krijoj ty.

Ndoshta qielli t’dhuroj n’sy,
ngjyrën e tijë krejtë magji,
ndoshta dhe hana ishte aty,
ata të krijuan,moj mrekulli.

Ndoshta gjith yjet ishin aty,
e pikturuan gjithë fantazi,
shkëlqimin ta dhuruan ty,
të bënë dritë për sytë e mi.

Herë fllad,herë erë tu fry,
esencë jete dhe premtime,
profumë ,që rrinë gjatë aty,
mes këtyre pakë lumturive.

Deti të dhuroj dallgën ty,
të krijoj trupin si një selvi,
shijen e kripës e la ai n’ty,
loti tregon ,të tijën magji.

Ato flokë ngjyrë floriri n’kry,
që ti dhuroi me gëzim dielli,
n’kombinim me t’bukurit sy,
të derdhen mbi supet selvi.

Ëngjujt ndoshta t’veshën ty,
me petkun e artë e mirësi,
magjinë e tyre ta lanë në sy
e na dhuruan këtë mrekulli.

Albina Ceka autore Albania
17/04/2021
Itali

The post Ndoshta qielli të krijoj ty! – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Pëlhurë e jetës me lule shumë,
diellin me fije të arta vizatum.
Lule dele mëndafsh i bardhë,
lule dielli e verdhë gjith shkëlqim,
pëlhurë e jetës në shpirt të hynë.

Pëlhurë e punuar me delikatesë,
fije ndërthurur me shum kujdes
me trendafilat e kuq flakë në mes,
gjethet jeshille e ferrat krejtë,
vullkan i jetës nuk mund të vdesë.

Fije pa fund, ngjyra n’kombinim,
jetê pranverore plot e përlot gëzim,
kur e zeza me delikates hyn.
Pëlhurë pa klas,fijet ngatërruar,
kur e zeza gjthçka ka shkatërruar,
lulet njollosur e arta është mbuluar.

Pëlhurë e njollosur duhet ndërruar,
fijet mëndafsh duhen zevëndësuar,
fijet e arta duhen shpëtuar,
ngjyrë e kuqe zduhet mohuar.
Të fillosh fijet me lidh mbarë,
pëlhurë e jetës mëndafsh e arë.

Albina Ceka autore Albania
09/03/2021
Itali

The post Pëlhurë e jetës mëndafsh e arë – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Na u mohu vera vjet,
stinë e bukur dhe e nxeht.
Na u mohu vjeshta krejt,
dimri u largu me siklet.

Dhe pranvera që po vjen,
problemi zgjidhje spo gjen.
Karantinë tanë mbyll nshpi,
ky virus prap ban kërdi.

Ashtë ba jeta tabu,
kem harru me u gëzu.
Humb vite të jetës rinia,
humb jeten krejt pleqëria.

Njerëzit tmerru nga vdekja,
po kalojnë ditë të errëta.
Këtij virusi ju shoftë hija
mos na u mohoft ma stina.

Me gjith hallet e vajtim,
presim prap stinën të vij.
Nuk jan të zëvendësuara,
jo kurrë,stinët e mohuara.

Albina Ceka autore Albania
16/03/2021
Itali.

The post Stinë të mohuara – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Dashuri yllë e bekuar,
lind në shpirt të padjallzuar.
Sheh me syt e zemres krejt,
leverdi ajo nuk njeh.

Dashuri e pastër është shërim, rilindje e dlirë,
është frymëmarrje e lir,
oksigjen per shpirtra t’mir.

Dashuria rrjedh pastër,
si ujë i kulluar në krua.
Si trëndafil i kuq gjak,
qarkullon n’venat e tua.

Shpërthen si vullkan,
në buzët e kuqe t ‘njoha.
Mollzat e rozë t’zbukurojnë,
syt shkëlqejnë e tregojnë.

Emocione të ngrohta,
përcillen dit e natë,
në diell ,në shi e acarë,
kur dashurin ke pranë.

E bekuar është nga Zoti,
ajo reziston n’stuhi,
konkuron çdo gjelozi,
strehë e embël dashuri.

Albina Ceka autore Albania
14/03/2021
Itali.

The post Kur lind dashuria – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Të kërkova si e humbur,
hapat duke shtruar,
moj dashuri e bekuar,
Trëndafil aromë pushtuar.

I shetita si shtojzavalle,
Lum,det,male e k’to zalle,
tu kerku un zemren tande,
dashurin e një ëndrre.

Asnjëherë nuk pushova,
me dashni të mbulova.
Anjëherë su largova veç dashuri,nga ti kërkova.

Më dhurove ëngjujt n’tokë.
Largove akullin,s’ndjeva ftohtë.
Erdhe si ylber pas shiut,
plagë zemre fshive,o bir i mrekullive.

The post Trëndafil aromë pushtuar – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Po të zgjedh dy ngjyra n’jetë.
Verdh e blu unë du me vdekë .
Po të dyja skam mundësi.
Te bluja du,me u shkri.

Po të zgjidhja n’lule me vdekë.
N’karajfilë doja me hekë.
Me u mbush me aromën e tij.
Aromë vdekje, mos të ndij.

Po të zgjidhja diell e hanë.
Zdu ,që vetëm të më lajnë.
Ndashni t’tyre mu mshefë.
N’ta du,lehtë me u prehë .

Po të zgjidhja qiell e tokë.
Shpirt e trup i baja një.
Dyshek,jestek e jorgan,
me fjetë në gjumë t’randë.

Nepër ngjyra e aromë,
se udhëtimin do ta marrë,
do të zgjidhja bash me bindje.
Blu me vdekë në sharmin tand.

Albina Ceka autore Albania
04/01/2019.
Itali.

The post Blu, me vdekë në sharmin tand – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Besa,besën kërkon.

Besa,besën kërkon.
Besa çdo lidhje forcon.
Besa zinxhir nkët jetë.
Kush e theu,vetëm ka mbet.

Burri,gruan respekton,
sikur asht e dashuron.
I fshin lotët kur loton.
Me jetë familjen mbron.

Gruja, burrin e nderon.
E sinçertë dashuron.
Si shqiponjë flatron.
Me askënd se krahason.

Gjaku,gjakun e kerkon.
Fjala mirë, dashni shëron.
Fjala e keqe djeg si plagë.
Ngatërresen e kall flakë.

Mikja,miken e kërkon.
Bashkë në gëzime,gëzojn.
Në hall lotët bashkojnë.
Të lodhura bashk,vrapojnë.

Miku,mikun e kërkon.
Në stuhi e ndihmon.
Asnjëherë se tradhëton.
Bash si vëllain e trajton.

Motra,motren e lartëson.
Ma mirë se veten e don.
Si ylber e sheh gjithmonë.
Diamant e mban në dorë.

Vllau,vllaun e nderon,
dhe pse jeta i provon.
Besa e vllait, hekur i fort,
askush se then n,këtë bot.

Albina Ceka
Autore
2021
Itali

The post Besa, besën kërkon – Albina Ceka appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.