Thonë se:
kur linde ti
vetëtoi tërë ditën

kosarët endeshin fushave
mjegulla kishte zbritur prrojeve

kohë e gjatë kishte kaluar
pa reshje

të mbështollën
me shallin e bardhë të gjyshit
të djegur në tre vende

tek koka të vunë
një libër të moçëm
mbi të ca gurë

me dashurinë për fjalën
u burrërove
dhe një ditë u nise
rrugës nga s’i kishte rënë askush

asnjë pritë nuk ta dridhi hapin
as kur rreth teje djersiteshin hijet
me thika nën mëngë

Bota dëgjoi për ty

atëherë kur shekulli nuk deshi
të mbyllë sytë
pa të të vënë në sprovë
durimin. Urtinë.

Dyert e rënda i hape
për të bërë miq për popullin tënd

një shpirt i madh jetoi në ty

pate shumë ëndrra
por vetëm njërës
i besove deri në fund

se prapë, si dikur motit,
Profetët do të shëtitën Dardanisë

me duar të bashkuara
në uratë shqip

besën i dhe vetes se nuk do shkoje
pa e jetuar së paku një mëngjes lirie

kur tha i Madhi
qielli të ftoi
Lart. Afër Tij.

T’i hodhe petkat krahëve
dhe ike andej
të takosh të parët

miliona qirinj u ndezën për ty
qirinjtë ë dritës, me emrin tënd.

Anton Marku ,Austri

The post Profeti dardan (Ibrahim Rugovës) – Anton Marku appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.