Më jep ngrohtësi, nënë
se jashtë shtegut të jetës është ftohtë.
fshij lotët e mi
Ti i di vetëm dhimbjet dhe hidhërimet e mia.
Më ngushëllo, më jep mollët nga palltoja jote.
Më dëgjo nënë,
Ju jeni një ombrellë gjithmonë gati!
E di qe je aty,
Unë ulem në dhomën e kohës
E di që nuk ke vdekur
Qofshin hapat e tu gjithmonë të spiunojnë kopshtin tim.
O Nënë!
Pse më la në një natë të ftohtë dimri?
duka pi shijet e ferrit?
Vajza e tij
cila është gjethja e varfër e pjeshkës,
nuk do të mund të jetojë
pa butësinë e pemës sate të gjelbër me gjethe.
Kthehu nënë!
në shkretëtirë,
Butësia e buqetës suaj nuk lulëzon.

Autori Edith Elvira Colqui Rojas-Peru-Të gjitha të drejtat e rezervuara

The post Do të m’i heqësh lotet nënë? – appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

në qëndrim nderues
ngre krahët drejt teje, zot
sepse e njoh madhërinë tuaj
dhe se nuk jam asgjë
pa bukurinë tënde
Sepse pa fuqinë tuaj krijuese
Unë nuk do të kisha ekzistuar
sepse ti më jep bukën e përditshme,
dhe jetën për të realizuar projektet e mia,
sepse ti je në çdo hap të ekzistencës sime
sepse ëmbëlsia jote i rrethon ditët e mia.
Unë i ngre krahët te ti Zot,
Unë vij të të sjell lule lutjeje,
një zemër e gatshme për vullnetin tuaj
dhe buqeta të përulësisë.
Autor: Edith Elvira Colqui Rojas -Peru- Të gjitha të drejtat e rezervuara

The post Ngrini kamerat – Edith Elvira Colqui appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

The post Jeta shpenzon shpejt – Edith Elvira Colqui appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Para portave të mijëvjeçarit të ri
deti i reve më sulmon,
E shoh botën të përhumbur nga retë gri
vetëm një dritë e vogël flet përmes një çarje të bardhë
dhe bërtet:
Bota, bota!
Ditët tuaja janë të numëruara
monedhat e tyre janë konsumuar,
fytyra juaj po ndryshket nga egoizmi dhe mungesa e dashurisë.

Re të zeza po vijnë për tokën,
në heshtje shikoj horizontin,
si një i ri pa qëllim
i mundur.

Unë jetoj, marr frymë, duke parë Zotin e mirë që jeton,
Kërkoj mëshirë për fatin e zi
që do të bien mbi banorët e shtëpisë tokës.

Zogjtë e zhurmshëm të zhurmshëm
ata përplasen me lakmi,
ai dhe miqtë e tij e copëtojnë tokën.

Diell, bëje të lumtur këtë brengë me të qeshurën tënde,
se toka është shkatërruar më trishton.

• Autori: Edith Elvira Colqui Rojas – Peru – të gjitha të drejtat e rezervuara

The post Para dyerve të epokës së re – Edith Elvira Colqui appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Të gjitha ëndrrat vdiqën
ditën kur fluturat e tua shpëtuan nga dashuria
Ti nuk ishe dashuria e lumtur që prisja
ju keni pikturuar krahët e tradhtisë dhe mëkatit
dhe vetëm dhe lënduar ti më la.
Premtimi juaj i dashurisë së përjetshme ka vdekur
Aty e shoh të varur nga një pemë!
Fjalët e tua të ëmbla
u kthye në akull të ngrirë.
Nuk ka mbetur asnjë shkëndijë dashurie mes nesh
ti i vrave
me pabesinë dhe tradhtinë tuaj të dhimbshme.
Çiftet e iluzioneve që fluturojnë nëpër ajrin tonë
tani ata janë gurë të heshtur që nuk flasin.
Ato ëmbëlsira që ju endja nuk ekzistojnë më,
degët e butësisë
ata u varrosën në varr.
Dora ime për të ledhatuar lëkurën
ti e pret
syte e mi shikojne vetem ty
ti i dogji,
këngët e mia që kërcenin vetëm për ty
i keni paralizuar.
Ju jeni fajtor, fajtor!
Ta bëj jetën time të mjerueshme
dhe më jep një verë të neveritshme.
Unë do të jem për ty tani, yll i paarritshëm,
Unë nuk do të kthehem në parajsën tënde, i dashur;
Kjo është pagesa jote, njeri i keq!
Ju mbetet vetëm një vend:
kërkoni falje dhe pranoni fajin tuaj.
Autori: Edith Elvira Colqui Rojas-Peru-Të gjitha të drejtat e rezervuara
Enviar comentarios
Historial
Guardado
Comunidad

The post Të gjitha ëndrrat vdiqën – Edith Elvira Colqui appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Unë dhe babai im
ne jemi e njëjta rreze e një dielli të vetëm,
e njëjta monedhë dashurie,
në të dy anët jemi gjithmonë bashkë.

Gjaku im gjaku yt
zëri im, zëri yt,
idealet e mia
idealet tuaja,
lufta ime lufta jote, baba i dashur.
Në cilën fletë nuk ecim dorë për dore?

Ata të dy udhëtuan me anije nga kohë të ndryshme,
por në të njëjtin det iluzioni bashkohemi.

Dhe ne jemi babai im i shenjtë
Dy pemë mollë të kuqe,
si binjakët që lulëzojnë dashurinë e sinqertë.
askush nuk mund ta thyejë atë lidhje të pathyeshme
e dashurisë
që Zoti na vuri në zemrat tona.

Çdo hap, vështrim dhe zë i juaji është i shkruar
ne shpirtin tim.
Çdo rrahje e gëzimit dhe dhimbjes time
ju keni kaluar qelitë, baba vetëmohues,
Aleluja!
Ne jemi shkrirja e shpirtrave të konjuguar përjetësisht!

Autori: Edith Elvira Colqui Rojas-Peru-Të gjitha të drejtat e rezervuara

The post Babai im dhe unë – Edith Elvira Colqui appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

The post Kapele të reja në Shqipëri – Edith Elvira Colqui appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Nata më ul dhimbjet me qiellin e saj të ndriçuar nga horizontet e saj.
Llambat e saj të verdha marrin frymë qetësisht në shpirt.
Çfarë qetësie më jep kjo natë e ëmbël e mollës!
në lëkundjen e tij dëgjoj zërin e tij të përgjumur,
që më ledhaton, ngushëllon dhe më do.
Oh diamant dhe natë maure!
Më jep trëndafilat e bardhë që ke në shpirt.
Unë jam vajza juaj e frikësuar
kush ka nevojë për qirinjtë e shpirtit
për të vazhduar jetën.
Një qen ulërin në këtë natë të vetmuar
lehjet e tij shpojnë
kjo vetmi e gurit që më sulmon.
Oh miku im i natës, cigan!
Mbaj velat nga retë
Disa ëndrra i lashë të humbura
Thuaj motrës tënde hënën
Më lër të këndoj një ton të bukur dashurie
Do të nxirrni kitarat nga gëzimi
dhe ne do të kërcejmë o nata e yjeve!
hëna do të jetë shamia juaj
yjet do të përplasen në mënyrë euforike,
Dhe unë do të jem i lumtur në kërcimet tuaja të kasetave
Nata ime tashmë fle e lodhur
Shikoj endrrat e tua
Nga dritarja ime e dhomës së gjumit
Autori: Edith Elvira Colqui Rojas-Peru-Të gjitha të drejtat e rezervuara

The post Nata më ul dhimbjet – Edith Elvira Colqui appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ti je mbreti i shkallës time të bardhë të pavdekshme

Ti më ngjit, ti puth hapat e mia

si askush nuk e bëri kurrë.

Ju vini në dobësitë e mia, nuk jeni skandalizuar dhe as nuk më gjykoni mua,

Ti më pranon ashtu siç jam!

Ti më kurorëzon në kështjellat e tua të butësisë

Mbretëresha, unë ulem në krahët e tu të dashurisë

Venera na bekon dhe hedh trëndafila të kuptueshmërisë tek ne.

Ti je për mua mbreti i artë i diellit

që gjithnjë shkëlqen në dritaret e mia

edhe nëse vazhdimisht bie shi jashtë.

Ju më flisni në gjuhë të panjohura që njerëzit nuk i dinë

por që vetëm ju dhe unë e dimë mirë.

Kodet tona të dashurisë janë sekrete dhe azhurnohen çdo ditë.

Ju jeni mbreti sepse unë u dorëzoj tekave dhe gëzimeve tuaja, të nënshtruar,

Lumturia juaj është oksigjeni im.

Ti më jep pallatet e vargjeve të tua, qumështin tënd të ngushëllimit, kafen tënde të mirëkuptimit.

Jam i lumtur në trajtimin tuaj.

Mbreti yt, unë isha mbretëreshë

mbretëria jonë një grusht poezish dashurie

që ndërthuren në blenderin e ndërveprimit

Dhe mirëkuptimi.

Autori: Edith Elvira Colqui Rojas- E drejta i është rezervuar Perusë

The post Ju jeni mbreti – Edith Elvira Colqui appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Pas pandemive,

të gjithë do të kthehemi në jetë, në një rilindje të re,

si fara që lind, rritet dhe vdes

dhe pastaj mbin me më shumë bukuri në tokë,

atëherë të gjithë do të jemi të rinj,

me një mendim të përtërirë;

Shpresojmë më mirë dhe më njerëzor!

Në këto ditë izolimi,

Sa kohë na mori një puthje apo përqafim!

Ne dëshirojmë lirinë tonë të vjetër,

e merr jetën për nga pesha,

Vdekja është një realitet i pashmangshëm!

Ai na mësoi si ta menaxhojmë mirë jetën tonë.

dhe kënaqeni plotësisht atë në realitetin e përditshëm,

Përfundoni projektet tona në kohë!

Si duam që ky virus të dalë nga dyert tona,

për ta bërë jetën tonë pothuajse normale!

Epo, sigurisht që do të lërë ca mbetje.

Kur të dal nga kjo pandemi, gjëja e parë që do të bëj,

do të përqafoj dhe do të thotë që të dua

të afërmit që nuk i pashë.

Kërkoni falje dhe falni atë që më ofendoi ose më ofendoi.

Bëhuni një bimë e re jeshile

dëshirë,

me gjethe plot paqe dhe mëshirë me të tjerët,

ajo rrjedh në harmoni me Nënën Natyrë.

Shijoni botën, një qenie të re njerëzore

është rilindur në këtë pandemi të shëlbimit.

Me dritat e reja ata shohin botën,

ai e vlerëson jetën e tij çdo sekondë;

buzeqeshni qetesisht

fshini lotët nga fytyra.

Autori: Edith Elvira Colqui Rojas-Perú Të drejtat e rezervuara

The post Pas pandemike – Edith Elvira Colqui appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.