N’poezi t’ Ça Jupit personazhe je.
Kurr’, për ty poezi
nuk munda të krijoj’,
edhe pse ënd’rat me ty
nata mi ndërtoj,
si guri mbi gurë.
Poezi për ty nuk shkrova,
zemra s’të harroj kurrë.
Të pash vonë ,
por në endër mu shfaqe
më herët,
si lule manushaqe!
Nuk pyeta kurrë as edhe një falltore,
çdo t’thot’ ëndrra që shef tri vite më herët
lulen si ti !
Kur shoqja jote e klasës ,t’thrret; Ifigjeni .
instikti lëvizi vet,
reflektun sytë e tu e syt’ e mi,
vetës i thash ;
ëndërr t’ pash’ !
Tani në ëndër më vjen rrallë.
Nuk të ëndrroj’,
hapi sytë qaj,
se të kam’
përmallë!

The post Përmallë – Enver Cakaj appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.