Jetoj ne kete bote,e ti, ne boten tjeter
me shfaqesh ne ender, si merak i vjeter
me dergon te fala, me shkruan dhe leter
ti dergoj dhe une “Te fala z, Dhelper”.

Nje gjuhe kane njerezia e ti, pak me teper
me fjale, beje pallate por, kasolle me veper
dhe thuaj e thuaj “(Si une, askush tjeter”)
pa luaje dhe bishtin, tamam si z Dhelper..

Ma ngrije dhe zerin, ne qiell, s’kish me lart
do besh c’te them une,e,,, fare mos e zgjat,
nuk di kush te mesonte, te me kesh inat
ndoshta, z Dhelper me ndonje, delegat…

The post Te fala – Eva Zoto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Po te ishte!!!!

Po te ishte koh’ e vjeter, ashtu, sic ka qene atehere
mos te kishim asgje tjeter, vetem buke e krype e nder
Po te ishin ata njerez, plot me vlera e vyrtyte,
po te qene dhe ca te tjere, pa dallim xhepi, nder vite
Po te ishte bota e lire, ne mendime e te vepruar
po te ishte pa sinore, vec me nje leter ne duar.
Po te ishte barazia, ndermjet meje edhe teje
po te ish dhe gjak i paster, qe te na levrije nder deje
Po te ishte sofra shtruar, per fukara e te pasur
po te ish, shtepia ngrohur e pa krisur e pa plasur
Po te ishte mire dhe nena, qe na mba ne gji plot drite
po te ishte gjalle dhe baba, mrekulli mbi mrekullite
Po te ishte leku leter, te mos varej nga askush
po te ish dhe xhepi qepur, qe plot doren te na mbush
Po te ishte qeveria vetem me nje kryetar
po te ishin gjithe te tjeret, te ngopur e me karar
Po te ishte Perendia, ajo nje dhe s’ka te dyte,
atehere, do ishim “NJEREZ”mbi te gjitha perendite

The post Po te ishte! – Eva Zoto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Bisede me tim bir

Mama, me fliste zeri pertej telefonit
ishte im bir, nxituar per pune
po te flas tani, ta bejme rrugen bashke
se nuk kam shume kohe, vone jam une.

Mire, bir i nenes, por ec me kujdes
se, ti gjysme zgjuar vrapon per ne pune
kurse nga tavernat, baret, kabarete
kthehen ate ore femijet e pagjume.

S’kane faj ata, keshtu i edukuan
me parate e prinderve, hedhin poshte gjithe jeten
s’duan t’ia dine kush eshte ne krah te tyre
mjegulla u mbulon syte dhe s’shohin te verteten.

Dhe vertet, ashtu ndodhi ate dite
sa here telefonin nderonte neper duar
ata, perplaseshin mbi te, te pa mend
atje tek ikte per ne pune, nxituar

Kushtuar dites se sotme,dites nderkombetare te punetoreve.

The post Bisede me tim bir – Eva Zoto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Sot, u nise per shtegetim, e vogla ime
ishe fill e vetme, valixhen, per shoqeri
koken, pas e mbajte me syte, mbushur lot
edhe une fshehtas qava, po ti, kete s’e di.

Ishin lote malli , lotet e nje nene
tek ju percjell heshtur, udheve, harruar
per ca kohe s’do shihemi, e ndiej largesine
ti, ne anen tjeter e une, perkundruall.

Sa do deshiroja ne ate cast largimi
te isha se paku, nje shamize e vogel
te strukesha thelle, ne xhepin e palltos tende
e te dya bashke ti vinim botes, rrotull.

E di, pune qe s’behet se, kam plot detyra
une e ti i dime e, s’i ndajme dot ne shoke,
prandaj shpirt i nenes, ndahemi shume here
e me gjithe deshiren, behemi prape tok

The post E vogla ime – Eva Zoto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Shkon kumbari im serbes
kemboret, varur ne brez
tundet, shkundet si ai
si dhender, nga Piluri.

Ka nje grua, ka nje drite
ka nje(engjell) , te florinjte
Ben ti flase e dot si flet,
se me shkop ajo e vret.

Dhe rri i ziu rende rende
mbledhur bisht, e mbledhur pende,
E ka frike e, e ka tmerr
se ajo, jeten ia merr.

Mos, i thote, ne kafene
mos me shoke, e mos me ne.
Ik ne stan, te presen dhente
pa, duan te hane dhe qente.

Jane sheleget, pa keputur
ti, me ngele duke tundur.
Kush do me ushqeje mua
qe jam dhe nga fis e sua?!

Ngrihu, mos u shtrij ne shtrat
se, je i zhytur ne balte.
Me tij s’dua qe te fle
se te vjen dhe era ple(pleh).

Ik ne dush, te besh nje banje
sa te pi nje gote shampanje.
Dhe pastaj, vrap e ne stan
se, ndaj te mora coban.

S’te mora per ne shtepi
po vetem per dhen e dhi.
Koken, mos ma ul penduar
se akoma, s’kam mbaruar.

Se, une jam andej nga jam
e frike, nga ju nuk kam.
………… ……….. ……….. ……….
Mbremje te qete miqte e mi.

The post Kumbari, kumbarit – Eva Zoto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Nje varg i thjeshte, poezia ime
gershetim mendimesh, letres hedhur
kur ne heshtje, te lexoj e sjell kujtime
me nje qetei, ne germa tretur.

Neper rreshta rradhe e shfetuar
mall e dhimbje, gaz e gezim bashke
buzeqeshje,ndrydhje, lote ngarkuar
tek ti ndiej, permallim te larget.

Udheve te tua, endet dashuria
neper zemra fshehur, ka zene vend
me nje shprese te vetme, enderuar
te arrije lart, ne qiellin tend.

Tek ty edhe tingull i harruar
si nje kenge degjohet,kur kendon
sa here fleten e shfletoj perhumbur,
nje kujtim i larget, me lendon

The post Gezuar diten e poezise – Eva Zoto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Celen te parat lule, ato te bajames
nga rrezet e diellit, u genjyen disi
erdhi dhe Pranvera, nuk vonoi shume
e bletet zukatin, mbi pjalmin e ri.

I hapem dritaret, kanat me kanat
dhe te fryje Juga, te na ngrohe shtepine
perdet e mendafshta lehte te perkunden
e tingujt e natyres, embel feshferijne.

Neper kaltersi, fluturojne plot zogj
edhe bishtgersherat, erdhen perseri
ashtu si cdo vit, kerkuan folete
duke bere gati, nje fillim, te ri.

Maleve debora, po shkrin dalengadale
uji, rrjedh i qete ne token e sfilitur
disa kembore delesh, tingellojne gezuar
tek ushqejne te vegjlit gati per tu rritur.

Fyellit cobani duke qare i bie
per nje vajze fshati, te bukur nder shoqe
me vajin e tij, sikur dic i thote.
te dua aq shume sa mendjen m’a hoqe.

E ulur ne piano do luaj, kater stinet
eshte nje melodi, qe me gelon ne shpirt
ashtu si Pranvera me ardhjen e zhurmshme
i hedh kudo rrezet e qiellin, ndrit.

AUTORE EVA ZOTO

The post Pranvere, nje fillim i ri – Eva Zoto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Shprehem!…
Si nje liber i hapur, por i palexuar, ku neper rreshta kerkoj rrugezgjidhje.
Si nje note kenge e hedhur ne pentagram, duke pritur rradhen
Si nje ze i heshtur, naten me hene, duke te kerkuar.
Si vala e qete kur perplaset ne breg, per ta zgjuar.
Kur syte e tu i shikoj thelle dhe dashuri, gjej.
Kur, zemra jote rreh me force tek me mban perqafuar.
Kur, malli me ndrydh dhe behet oqean i pakapercyeshem.
Kur, jam shume larg dhe s’ta ndiej aromen tende dehese, ne trupin tim
Kur jam e lumtur qe te kam prane, o dashuria ime e paane
Si nje lume mendimesh qe bien pre ne nje lufte luhatjesh.
Shprehem, Shprehem, Shprehem…
Autore Eva Zoto
Himare

The post Shprehem – Eva Zoto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ne dy pjese i ndare shpirti
nje ne paqe, nje ne lufte,
zemer prishur, dhimbje trupi
si ushtar, gati per lufte.

Njehere paqja, ndan gjykimin
e shume here, gjykimi mundet,
kacafyten, jete a vdekje
kush fiton e kush lekundet.

Ndersa une, rri krejt e huaj
tek i shoh, me shpate zhveshur
ane e paqes, trembet pakez
e gjykimi, krejt i qeshur.

Heshtur, flasin dhe veprojne
per nje fron, shume meselera(marreveshje)
asnje ane se tund besimin
se ka “arme” per beteja.

The post Paqja dhe gjykimi – Eva Zoto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

The post Sdua te pajtohem me fatin tim – Eva Zoto appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.