MEHMET SELIM SHAHAJ

Beuni * si mal Olimpi,
Dymbëdhjetë perëndi,
Dymbëdhjetë komisione
Mblidhen e bëjë padi.

Kundër pushtuesit të huaj,
Do shkulin një mbretëri,
Ultimatum Piaçentinit,
” Shporru ti, moj Itali !”

Hiqmet Mehmetaj

Respekt për këtë figurë madhore të Kombit !

The post Mehmet Selim Shahaj – Hiqmet Mehmetaj appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Kaluan vitet me hapin e stepur,
nën trysnin’ e kohes veshur pikëllim,
muza brënda gjëmonte pareshtur
në pyllin e blertë të shpirtit tim.

Vështirë e pata, por udhën e nisa,
vonë fillova parmëndën ta ngas,
këmbëgjakur u rropata ugarit me plisa,
veç shumë bujq si unë i lashë pas.

H. Mehmetaj

The post Pa titull – Hiqmet Mehmetaj appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Nga qilimi yt ndihem i çuditur,
më sfidon me të verdhin çarçaf,
Në dy stinë xhelozët ke tronditur
pranverë – verë i shtie nē merak.

Vargjet po t’i thur ëmbēlsisht
si astrolog të sodis dhe në qiell,
Je himni im ku prehem qetësisht
se ngjyrën erë – parfum mua më sjell.

Pranverë dhe verë ti i lyen aq mirë,
ndaj jam rob, pērherë i tëndes ngjyrë .

H. Mehmetaj , nga vëllimi ” Vajza e ujëvarês”

The post Gjineshtra – Hiqmet Mehmetaj appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Sytë – dy gurë smeraldi
Balli – larë, ylberuar,
Faqet cipëz mëndafshi
Beli një lak i shtrënguar.

Gjoksi – lëndinë pranvere,
Buzë e vetull – pikturuar,
Këmbët – ç’ mendje nuk marrosin !
Trupi – lastar bleruar.

Mike , kush të ka skalitur ?
Ç’ arkitekt . Pse s’më tregon ?
Shtojzavalle në s’pērgjigjesh,.
Mikun tënd keq e huton…!

H. Mehmetaj 1976
Një javē të mbarë ju uroj ,miq të mi !

The post Një mikeshë – Hiqmet Mehmetaj appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

S’di ku jam,
as dielli
s’më pērshëndet,
në sytë e mi
loti
u bë det …

ME LYPSIN

I zhvata
dhe më zhvati
fytyrën !
Tjetërsim?!…
Jo !
Ngjanim
nga xhepat !…

The post S’di ku jam – Hiqmet Mehmetaj appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ndjehem i parcelizuar
si një qerre e braktisur,
thjesht, mullar i përgjysmuar
provincial i boshatisur.

Më quajnë një Don Kishot
ata që janë të vërtetë,
humbëtirë në këtë botë
shekulli pesëmbëdhjetë.

Dhe nuk mund t’u shpëtoj dot
dhe ta fsheh nuk më ka hije,
vetëm njërës s’i shkoi kot
mikes sonë ,Zonjës Hajrie * .

H. Mehmetaj, nga vëllimi ” Vajza e ujëvarës ” 2012

* Hajrie Rondo,artiste e shquar e kinematografisë dhe teatrit shqiptar. Autori aludon për një poezi vlerësuese të sajën , kushtuar autorit me titull: ” POETIT TË HUMBËTIRËS ” Llakatund ,Vlorë .

The post Stres – Hiqmet Mehmetaj appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

( Artistes së shquar Hajrie Rondo)

Mikeshë e shpirtrave princërore
të sëmurin sigurisht e çojnë për kurim,
por fjala juaj familjare e fisnore
çdokujt i sjell ilaç extra për mjekim.

Këtu në humbëtirë më dhe aq shumë,
sa muza gjumashe u çua si e marrë,
sigurisht që vargjet të zbresin si lumë
me forcën e ujvarës Niagarë.

Në art belin thellë kemi për ta ngulur
këmbëzbathur mbi hekur ku kullon gjak,
ecim me dinjitet, të papërulur
në botën koprace që na jep aq pak.

H. Mehmetaj .Nga vëllimi poetik ” Nata e lofatës ” 2008

The post Muza e një kartoline – Hiqmet Mehmetaj appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Mbi varrin tim të qetë, sigurisht,
hëna dhe yjet do farfurojnë,
stuhitë do të derdhen pambarimisht,
si të tjerëve eshtrat do t’ m’ i përshkojnë.

Në vendlindjen time, nëse pyesin një ulli,
do t’u përgjigjet dëshmitari i blertë
do të hapë gojën, do t’u thotë me siguri:
” Nën këmbēt e mia prehet një poet ”

H. Mehmetaj

The post Me siguri – Hiqmet Mehmetaj appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ujëvarë, bionde flokëlëshuar
që thyen qafën nga e madhja lartësi,
çdo udhētar keqas ke shokuar,
veç një vajzë ta shkriu tënden pasuri.

Aty ku përfund lehtësohesh qetësisht,
aty ku ti prehesh në prehrin tënd,
vajza engjëllore ,vajza e brishtë
freskohet e udhëtarët i çmend.

Kotesh ujëvarë, mendjefoshnjëruar,
vajza e njomë keq të ka sfiduar .

Hiqmet Mehmetaj

The post Vajza e ujëvarës – Hiqmet Mehmetaj appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

UDHA E LOTIT

Qava ditën që u linda,
Qava mekur foshnjerinë,
Qava mundin që u rrita,
Qava hidhur fëmijërinë.
Qava shkallët që u ngjita ,
Qava i pafat lirinë,
Qava lulet faqedrita,
Qava dhimbshëm djalërinë.
Qaj dhe tani që vyshkem,
Qaj dhe qaj me ngashërim,
Qaj për shkallët që më zbriten ,
Qaj me duf vitet që vinë.
Qaj se buza s’ka të qeshur ,
Qaj se nuk marr ngushëllim,
Qaj nga hiri që ka mbetur
Nëpër dhimbje dashurinë .

Poezi e shkeputur nga vëllimi poetik ” ENDRRAT E TRËNDAFILIT” 1999
Nga poeti dhe profesori Hiqmet Mehmetaj

The post Udha e lotit – Hiqmet Mehmetaj appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.