Shën Valentini më ka harruar
prej një mijëvjeçari s’më kërkon,
diell mbas një mali e kam menduar,
diell që çdo frymë e gjallëron.

Ngjitem malit që ta kem më pranë,
por nata diellin shpejt ndërron,
shoh hënën rreth me yje anë e mbanë
që për në kthim rrugën ma kujton…

Shën Valentini m’u bë xixëllonjë
që shkonte heshtur nëpër natë,
të zvogëluar e kam parë gjithmonë,
ndaj u betova se do ta kap.

Por kur e pashë në dorë mallin ma nxori,
se nëpër gishta më mbeti fosfori…

©Vlorë 14 shkurt 2020

The post Shën Valentin – Laureta Petoshati appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Kam dashuruar njëqind burra,
i desha ashtu, si mjegulla mbi mal,
e meritova fjalën: e përdalë…

Në shpirt të njërit kur zbrita,
atje në breg për pak u mbyta
nga dallgët e hovshme dhe të mëdha
baticë u bëra dhe nuk më pa
sado qirinj ndizte me frymë
Por unë tashmë isha bërë rrymë….

Kjo histori s’ka pikë të skajshme,
ndaj dhe unë ndihem e pafajshme…

Kam dashuruar njëqind burra,
njëqind aroma nuk i dallova,
nga të njëqindta u drogova…

Kalova male, dete, ura,
e mbajtur pezull nga njëqind burra…

Por dalëngadalë kur u kthjellova,
njëqind pasqyra unë dallova,
aq i madh pat qenë lëndimi,
sa për njëqind nga tjetërsimi.

Kam dashuruar njëqind burra,
dhe të njëqind ishin një burrë,
si të ish det s’e njoha kurrë.

Ikën pasqyrat më nuk e pashë,
Dashuria ime: koha që dhashë.

©Vlorë më 17 gusht 2019

The post Kam dashuruar njëqind burra – Laureta Petoshati appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.