….Nje telefonate e permallshme me nenen me detyroi te marr rrugen per ne qytetin tim te vogel.
Mbasdite pasi u cmalla me nenen, dola per te shetitur si dikur ne rruget e qytetit buze lumit, lulishteve me trendafila shume ngjyreshe.
U ula diku ne nje lokal me pamje, qe tregonte lumin dhe nantyren e bukur perballe qytetit. Trendafilat ne lulishtet e qytetit ishin plot ngjyra dhe arome.
Duke qene i zhytyr ne mendimet e mia nuk e vura re, qe para meje kishte qendruar dikush. Hija me detyroi te ngre koken. Qendronte nje e moshuar finsike me ato thinjat e argjenda. Me pa dhe pas nje hezitini te vogel me pyeti dhe u sigurua i kujt isha. Me kerkoi leje te ulej dhe pasi porosita kafene e filloi biseden ngadale, ngadale.
“Isha ne nje moshe shum te re, teper e bukur, plot nur e freski. Edhe yt ate ka qene yll i “karvanit” sic i them ne ketej. Kush nga ne femrat e reja te ketij qyteti, nuk u dashurua nga pak me te. Pata fatin une te jem e dashura e tij. Ne kete qytet kaq te vogel te gjithe e morren vesh qe une isha e dashura e babait tend.Por kuptohet qe yt ate kishte te tjera synime ne jete. Keshtu nje dite na solli ne qytetin tone, nje bukuroshe dhe e prezantoi si te fejuaren e tij. Ishte nena jote. Keshtu rruget tona u ndane. Edhe une krijova familjen time. U bera edhe une me femijen e pare, djale si ty. Por thelle ne shpirtin tim te plagosur rezistonte dashuria per babain tend. Nje dite e takova ketu ne dalje te qytetit, ishte muzg. Ndaloi, biseduam gjate, ma preu shkurt duke me thene se nuk mund te kthehej me ne aventuren e rinise.U grinda shume. Ika teper e trondiitur, Aq u trondita saqe kur hodha uren per te hyre ne qytet nje makine me perfshiu dhe me aksidentoi. Me cuan pa ndjenja ne spital.
Mamaja jote ishte mjeke roje, ate dite. Ajo me qendroi tek koka me beri tere sherbimet e nevojshme, megjithse e dinte shume mire, qe une kisha qene e dashura e burrit te saj. Mbi xhelozine e femres fitoi zemra e gruas dhe profesionistja nen lekuren e saj. Edhe ditet ne vazhdim ajo perkujdesej si ne ato momente. Nuk flisja sa here hynte ajo ne dhomen tone. Kur dola nga spitali i shkova ne dhomen e saj dhe i bera nje dhurate. Fjalet qe i kam thene jane pak a shume jane keto
-Faleminderit, me shpetuat jeten megjithese, une me pare kisha hyre ne jeten e burrti tuaj. Ai ju meriton juve, nje bashkeshorte e mrekullueshme.
Nuk i dola me para syve. Dhe kur vdiq yt ate une mora guximin dhe erdha ne varrim.
U ngrit me perqafoi, fshiu me kurrizin e dores ate lot te shkare ne faqen e rrudhur, me uroi jete te gjate dhe u largua. duke me lene nje ndjesi edhe me te bukur per nenen time te dashur…

The post ‘Ke nënë të mrekullueshme, unë nuk e meritoja të zija vendin e saj…’! – Pirro Minella Millona appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.