Na ishte njlherë fëmijëria
Kjo prrallëz e bukur njl ombrellë ,
Në të hynin gjithë fëmia ,
E luanim e luanim , si në qjell,
,**********
Kur isha vogëlushe me kordelë
E veshja grykse të zezë ,në shkollë

Në qafë një shall të kuq ,
E një çantë lecke në dorë ,!
*†***********
Na ishte njëhere ,një përrallëz e bukur,
Që emrin ja thoshin ,fëmijëri ,
Aty të gjithë të barabartë ishim
Ku luanim top me gropa , ca me litar gjithnji,

Na buzeqeshte fytyra tek vraponim djersitur deri në palcë
Thërrinim me zërin tonë feminor
Jetëz , më dukesh si një përrallë ,
E ne sa ambël po të shijojmë

Pa rendnim fushës me grure ,
E verës punonim sado pak ,
Gëzimin e pagëzës së vogël
Jeta mes ugaresh ,na e përflak
****************,
Kur agu i mëngjesit na gjente në arë
Ca kolopuça me shata në duar ,
Mbi vijëzat e mbjella nga djersa vaditur
Gazi i jonë rendëte ,fluturuar,

Si flutura krahëshkruara vajzat ,
Flokët mbështjellë me shami ,
Me kallza djaloshat në duar
Shpejtonin të bënin kunora gjithnjë,

E ne si fluturza ,drejt qiellit ëndërronim ,
Kunorat më të bukura ,thurur
Me kallëza gruri nga djaloshat,
Krijuesit ,në përjerësi tja dergonin,

Pa, luanim me bizë e kukullat tona ,,
Që më të bukurat na lodronin në sy
Vraponim si në gare ,kush do hipë më pare në kumbull ,
E kjo ish një tjeter kënaqesi

Kemi qeshur ,kemi qarë ,
, bukë me me vaj e sheqer kishim njësoj ,
Kemi rendur shtëpisë si flutura
Harenë në çdo qoshe kemi shpërndarë ,

Kemi mbushur duart lule borzilok
Pastaj ,pastaj perseri në rrugë jemi lëshuar
Të luanim shtetesh të mëdha
qe si njihnim dot ,

Kishte disa nga shokët tanë
Qe prrallën me emrin fëmijëri.,
E donin vetëm për vehtëzën e tyre
Fantazinë , s’do ta besonit , ju tani,

Krijonin skuadra e mbronin tokën etyre
Me fanattikë sdo kishit parë ,
E kush nuk do deshironte ,
Ti kthehej kësaj prrallëze si më parë ,

Çdo vendim me short e merrnim
Kujt ti binte letra me birë gëzonte
Sa shuml brohoriste vogëlushi,
Me mënd nuk do ta besonit, ,

Sa here u vramë na doli gjak
Qamë e bërtitëm fort ,
Por shpejt mami një puthje ,
Të vramen e ktheu në gaz e në lojë

Kur ziheshim me njeri tjetrin
Oh sa kish lezet ,
Se fjalën u pajtuam e thoshim.me vrap
U zëmëruam thoshim kur grindeshim , prapë

Dyqanesh kemi luajtur
Për lekë copa letrash kemi bëre ,
Karamele zana shisnim
Për sheqer kishim rërë
*****************””
Pa porta luanim futboll ,
Doktoreshash luanim për bukuri
Teatër losnim ,këndonim si në koncerte
Lagjia na dëgjon e na kish zili,

Po ish e bukur përrallëza e fëmijërisë
Sa herë e kujtoj vështroj nga pragu
Sa e sa lule këputur kemi ,
Tja çonim mësueses dhuratë për 7 Marsin!
******************* !
Eh ,çtë them kjo ishte femijëria ime ,
Po unë jam e lumtur
Ndaj e ndaj me ju në kujtime
E buzëqesh ëmbël me shoqen time!!
******************”””
Senaaaa Shkoder më 20/7/2020/@$T@
E drejta autorit është e kufizuar ,

The post Na ishte njlherë fëmijëria! – Selfijaze Jaho Teli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

A e dini pse fal kur më lëndojnë , ?
Se nga vetja fal gjithnjë pjesën më të mirë ,
Nuk dua ta ndyj atë pjesë , ,
Me paçavuret e një jete këllire ,
Unë fal , dhe do të fal gjithnjë
Se e tillë jam rritur , të rrëzëllej ,
Jo me gropat e mija të vogla ,
Të tjera të mëdha , mbi boten të ngrej ,

Unë fal edhe kur më lëndojnë ,
Se kur llogaridhënia të më vijë ,
Nuk dua peshorja si shpirti të më lotojë
Nuk dua qe shpirti i prindërve të mi atje ,
Të përjetojë ankthe e ajër të mos ketë ,
Të takohem dua me ata edhe në atë jetë ,
Të jem një flutur edhe atje dua ,
Kurrë të mos mbaj mëri ,
Të shndërrohem në lule diell dua
Me rreze të arta atë vënd ta ndrij ,
Të shndrrohem në lule dele dua ,
Mbuluar me paqe e badhësi,
Unë fal edhe kur më lëndojnë ,
Se besoj në Zot me devotshmëri,
Që të falësh do forcë fisnikëri,
A nuk jemi ne ,qe shpesh fillimin ,fund e quajmë ,
Dhe çdo fund i ardhur në jetë ,
Na sjell të gjithve një fillim ,
Ndaj ,ndaluni , falni ,mos lëndoni ,
Se lindim e vdesim të gjithë një ditë,
Dashuria u lëndon , kështu do më thotë ndokush?
Po dashuria është emër i pa deshifruar
Oh sa shumë do deshifrim ,
Eshtë thjesht një marveshje e mire a e keqe
Në kohë midis dy njerzve o miq ,
E se çfarë bjen koha ,asnjë se dimë ,
Unë fal edhe kur më lëndojnë ,
Se asgjë spaska patur brenda dashninë ,
Të gjitha llojet e mardhënieve pa dallim
Kur gabojmë e humbim mendojmë mire për dashurinë ,
Ç’ka qënë në të vërtetë pasi dashuri ska qenë ,
Falni , mos urreni , por mëshironi ,
Se kështu bën zoti me njerinë ,
Falni ,edhe kur të lëndoheni ,
Se spaska qënë dashuri ,
Gabojmë ,trishtohemi , humbasim njerëzinë ,
Është fjalë e paeksploruar dashuria ,
Andaj gjithnjë jeta deri në vdekje ,
Projektuar është udhëtim ,
Ne jetojmë mes zjarresh , pshetëtijmë ,
Por dashuria mbetet një ekuavion i pa arrirë ,
Ndaj falni në emër të asaj që kërkoni ,
Dashurisë ,
,Edhe kur lëndoheni ,
Falnni për hir të zotit ,
Se vetëm mbi dy meter vënd do gdhiheni një ditë ,
Ja pse fal unë edhe kur lëndohem ,
Kërkujt mos tja lëndoj lirinë !
********†*************
Sena / Shkoder më 27/8/2020/
Srlfijaze Jaho Teli @$T@
Të dtejtat e autorit janë të kufizuara!

The post Unë fal edhe kur më lëndojnë! – Selfijaze Jaho Teli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Nën këmbë na përpëliten fjolla bore ,
E sytë m’i përcjellin me ngjyra ylberi ,
Në këtë bardhësi bekuar nga Zoti
Ç’më zunë sytë ca lule dele ,
Seç ma kujtuan fëmijlrinë ,
Vrapova me dorë t’i kap ,
Po për çudi ,
Në vënd të tyre një trandafil m’u hap
,Me të perceptova dashurinë ,
Kësulkuqja me shportë u nis me vrap ,
Një mollë ishte mbuluar mr fjolla borë
Disa kishin rënë rreth e qark
Borëbardha me shportë në dorë
Shtrigës nuk i dha rast ,
Nën gur mbi fjolla bore ca manushaqe ,
Përhapën aromën rretheqark
Ua ! Ç’ma sollën paqen kaq pranë ,
Oh sa kometa po qajnë me heshtjen tani ,
Sa luanesha po grisin qiellin
Mbi borë e gjitha kjo,
Ishte vetëm një imazh , një vegim ,
Mbi bore heshtja lotonte pa pushim ,
Si fjalë shpirti nga qielli grisur
Pashë mbi beborë të qajnë
Edhe copëza shpirti ,pashë të binë ,
Padashur zemra vegimeve ngjyrë i dha
Imazhe e vegime lundronin mbi deshirë !

Sena@$T@ Shkodër më 13/8/2020 /
E drejta e autorit është e kufizuar!,

The post Vegim! – Selfijaze Jaho Teli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Në kujtim të familjes Gjonbalaj ,duke lexuar një dhimbje që vret! nga Murat Gjonbalaj ,

KUR DHIMBJA. VRET!!

Kur dhimbja hesht
Coptohez shpirti
,Kur dhimbja qan
Lëngojnë detet ,
Kur dhimbja gulçon
Afrohen cunamet ,
Kur dhimbja përhumbet ,
Shkallohet malli ,
Kur dhimbja vrapon
për në fole të vjetër
Qielli griset si një copë letër ,
Kur dhimbja hesht
Ka vdekur mes honesh
Kur zemra ulëret ,
Dhëmbja ka tretur
,! Dhëmbja heshtja dhe zemra
Në jetën tjeter kanë mbetur
Kur dhimbja hesht
Të vret aortën ! !
,************
Sena @$T,@ Shkoder më 13/8/2020/ e drejta autorit e kufizuar,

The post Kur dhimbja hesht! – Selfijaze Jaho Teli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

E ndjej frymëmarrjen tënde,
E ndjej ,
Mes dritës se Zotit mesnatës
Kur ëndrra fluturake rimëzoj ,
E nesërmja të më gjejë ,
Me tjerë lastarë nder duar ,
Ta kem mbushur plot zemren ,
Si kandil i pa shuar !
Aj vargu jot që s’ka të peshuar,
Ngritur mbi fjalë t’argjëndta ,
Shkelur mbi ferra e gjëmba ,
E në fund si nuse bukur
Ka nusëruar ,
Kushedi në sa shpirtëra ka mbretëruar !

Senaaa15/5/2020@$T@Shkodër Të drejtat e autorit janë të rezervuara ,

The post Të ndjej! – Selfijaze Jaho Teli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ishte një sirenë e hijshme ,
Me flokë kafe ,
Me kaltërime muzgu ,
Gazmote ,shkëlqim e miresi ,
Kthyer ish në një gorgonë,
Por gorgonë në fakt nuk ish,
Ajo ish sirenë e ardhur nga uji,
Rrëzëllite e tëra
Si lulëkuqe në xham
Por fatkeqësisht , ajo frymonte , dënesë ,
Flatëronte dhimbshëm ,
Kushedi përse ,
Hapte sytë e shihte. mbi re ,
Në diellin e ëndrrave të saj ,
Një statujë gotike kishte flakur tej ,
Një oqean jetë kish shterrrur ,
Pikonte ngado pikëllim
Një jetë të tëre kish harxhuar ,
Duke dhuruar bretore energjie pambarim ,
Vështrimin e kish të ujshëm ,si lot ,
Fshehur brenda një syri të madh,
Buzëqeshjen , si në fragment plot ëmbëlsi ,
Heshtjen e kish të hidhët ,
A thua se një kup helm kish pi ,
Inatin , të fshehtë ,e ruan me fanatizëm në gji
,Mos vallë hyjnesha ish tradhëtuar ,
Kushedi ,
Mbi sytë shigjetat flakëronin bukuri
Ndodh ,të duam të arratisemi në pafundrsi,
Në përjetësi ,
Të frymojmë dashuri
Për jeten , tokën , bukën , fëmijën ,
Të bukurën fisnikëri , njeriun !.

(Sena) Selfijaze Jaho Teli//@$T@ Shkodër më 11/8/2020 të drejtat e autorit janë të kufizuars,

The post Sirene apo Hyjni? – Selfijaze Jaho Teli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

(Sena).Srlfijaze Jaho Teli.@$T@Shkoder më 9/8/2020të drejtat e autorit janë të rezervuara ,

The post Per ty ! – Selfijaze Jaho Teli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Të gjithë hyjneshave ,
Që në sup u ulen zogj tuj cicëru ,
Që gjethet nën këmbë ju bëjnë melodi
, që lulet në oborr ,vesën jau fshin vetë
Rrezja e diellitsapo del
Hyjneshat , të lajnë sytë e bukur ,
Para se bota t’i përshëndesë
E të verbohen po të duan drtitëhijet,
Hyjneshat ekzistojnë ,
Janë gra ,nëna bija motra ,
Janë shoqe janë mike ,
Andaj ju mbreter ,
Mos i bëni armike ,!
Hyjneshat janë si pema
që vetëm gjelbërim mban
Hyjneshat janë lule diell ,
Se në rreze të arta janë larë ,
Mirmëngjes hyjnesha femër ,
Ti je si shpirt ,je ar moj diellar!

(Sena)Selfijaze Jaho Teli @$T@
Shkodër më 9/8/2020
Të drejtat e autorit janë të kufizuara

The post Mirmëngjes! – Selfijaze Jaho Teli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

(Sena)Selfijaze Jaho Teli ! @$T@ $hkoderë 9/8/2020 të drejtat e autorit janë të rezervusrs

The post Me dy meter vënd do të ikim nga kjo jetë – Selfijaze Jaho Teli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Madhështinë e saj në zemërm mbajmë ,
Ditëve plot diell me ne lazdrohet ,
Neteve të ftohta ,ajo
na struk vete,në prehërin e dashurisë
Na thotë mos u tremb,
Se madhështia për ty s’tjetersohet ,
Do të të mbaj në gji ,
Mbeshtjellë me mëndafsh të nuserisë ,
Se më je andrra më e bukur ,
E viteve të rinise ,
Në madhështinë time ,
Ti mos harro biri im !
Je ngjizja më ëmbël në shpirt ,
Je lastari që ngadalë dashuria
në këmbë të ka ngritë ,
Je gjethëza gjelbëruar
Nga uji prrenjëve në shpirt
Ke marrë jetë ,
Je potreti më ëngjëllor ,
Që zoti në ënderr më ka fanitë
Dhe mos harro !
je ëndrra më e ëmbël
Që me ty udhëtoi ky shpirt ,o shpirt , !
Je dielli mëngjesit
Që , nadje heret vesën ja kam marrë
Të kam larë me të të bukurit sytë !
Të kam ngrohur me të parat rreze !
Atëherë kur gjithkush ,ish në gjumë
O shpirt i shpirtit tim ,
Unë e di që ti nuk harron
Se mire e di ç’djalë kam rrit
Një shpirt një copëz ylber plot kristalinë
Një copëez qiell ,me grimca atomi ,
Një yll që bukurinë jua mori ylloreve
Kam rritur një ëndërr
lindur në kopshtet e Edenit ,
Kam lindur një ëngjëll
që Zotin lus çdo ditë
Të të ruajë nga të liqtë
Si drita e syve të mi të të ruajë bir ,
Pjesëza më e e bukur e shpirtit tim !

(Sena) Shkoder më 7/8/2020/Selfijaze Jaho Teli @$T@ të drejtat e autorit janë të kufizuara ,

The post Në madhështinë e saj…! – Selfijaze Jaho Teli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.