Të shoh thellë në sy,
si yll më ndriçon në shpirt,
zemra mbushet me shpresë,
ngjyrë deti i dhe errësirës…
hija ime bëhesh ti.

Të kam mbyllë në zemrën time
natën gjumin nuk e njoh
veç flakë puthjesh ndjej mbi buzë,
një kopsht ndjenjash bëjmë për vete,
ndaj drië të kam vetëm e jotja jam

Nën hijen tënde hëna e dielli rrinë…
ylbere dëshirash shpërndahen në mua,
larg një perëndimi zemre ndihem
si pulëbardhë liqenore. pranë teje
jam në dritë të fal rrezen e diellit .

Seli Murati
8.08.2020

The post Pranë teje – Seli Murati appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Si hëna e buzëqeshur netëve
Në qerpikët e zinj,
Të ndriquan dhembjet e syve ,
Që flasin më shumë se netët.

Secila fjale e embel del….
Vjedhurazi nga sytë e tu
Që i ngjan diellit,
Kur i fal ngohtësi shpirtit !

Për tu bërë dirit në netët e mia
Ti udhëton brënda shpirtit…
Më mban në zemër…
Mes dëshirës me shkel syrin tim.

Sa fort më mban në shpirt
Si një kopsht ndjenjash…
Më bëjnë për vete ,
Më bën të ndihem si flutur..

Me aromë dashurie,rrethon netët e mia
Si vala e bardhë shpalosur n’detin tim,
Ditët i ndaj veç për ty
Zemrën tënde e përgëdhel me poezi.

Seli Murati
17..05.2020

The post Më shkëlqen syri – Seli Murati appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Sytë e tu.
Shpirti, i dashuruar në motiv
të jetës time!…
Një pikë loti i pa tharë mbeti
në buzë!…
Pa përkëdheljen sonte
mbeta jetim
tek fjala jote, dhimbje
ndjenjash, pak!…
Pak dritë nga sytë e tu
lotin të fsheh
zemrës tënde …, të qëndroj
ngrohtë
si pranverë më dhuro… aromat
Brënda dhimbjes!… Fjala.

Ku janë sytë e tu… vështrimet
e ngrohta fjala
e shprehur, e mrekullisë?…
Më thoshje…
por jo vetmive. Kjo vetmia sonte
më mundon
mbi sytë e tu po lija… humbur
zemra, buzëqeshja jote
po lundron mallit tim,
Mbi buzët e tua?… Tortura frymëmarrjesh
zbuloja
heshtjet e tua, pa emocioni.

Fuqishëm
si një dhuratë e dëshpërimit
loti i dashurisë
trukonte… dhimbjet, s’i njihja
i ndjeva, mbi sytë tu!…
Pak dritë rrezatonin këtë natë
Shpirti… i reckosur
pikturave të tua, dehur sërish
qëndron
në sytë e mi po lije ditarin e pikave
të shiut, buzëve
lagur edhe aty, në një buzëqeshje
merr pamje, fytyra jote
si rrezet e diellit, si yjet e natës më rrëmbenin
botën!… Ëngjellore
sikur ta gjej… mbrojtesin time?…
Aty kërkoja, dashuritë e tua, i dua
ndryshimeve..,
më prek. Më prek!… Heshtjen më prek
dhe dhimbjen
ndjej ,bukurive falur, prej syve të tu.

Aty, po fle, pa mendime
prandaj udhëtoj,… kaq shumë
të dua dhe shfletoj!…
Dhimbjen, shfletoj… të kaluarën
në lot gëzimi
më mbushje prandaj ngjyej
penën e dhimbjes
mbi bojë!… Nuk mbretëron
ndjenja dhe heshtja?…
Buza jote e shuar etjesh, mbi petale
e një shpirti
mes dallgësh, deti yt, valë ikur
e mbyllur
shpirtit që ngrin, mes heshtjesh
qëndronin
dhe brengat, mbysnin. .. zërin tim!…

Mere zërin tim
dhe kthjelloje mbi dhimbjet, t’ mos shijoj
dhimbje… të kthjellët
nuk njoha, mbi dashurinë e larë
me dielli, rrufetë
humbasin prandaj, mos akuzo.
pak dritë
pak dritë dhuronin… sytë e tu
s’ja fal askujt
veçse prehjen me të mire nuk do gjejnë!… Askund.

Seli Murati
29,4.2020

The post Brënda heshtjes…! – Seli Murati appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.