Dhe kur më thua jo
Unë e di, ti luan me mua
Dhe buzëqeshja jote më ngjason
Me rrezet e Diellit, që tek unë depërtojnë

Sërish , sërish, vrapojë për tek ty
Dhe rruga pranë na gjen të dy
Magjepsem me vështrimin e syve të tu
Thellë brënda tyre skalitur portreti im

Sytë e tu , treten në sytë e mi
Dhe buzët kërkojnë tënden puthje
Si në oaz lumturie lundroja mes dashuris
Ëmbëlsinë e shpirtit ,mbillje tek unë,

Por të gjitha u harruan, u harrove edhe ti
Në vesh dëgjojë ende fjalët tek më thua
“Erdha sa të mbyllësh, e hapësh sytë,
Mua më gjenë pranë, aty tek ty

Po orët u bënë ditë, ditët u bënë muaj
Provoja të mbyllja e ti hapja sytë,
Por ty nuk të shihja asgjëkundi
E mëngjeseve zgjohesha pa Ty

Atëherë ju luta Hënës, dhe Diellit në agim
Rrugën t’më tregonin, të më . sillnin tek Ty
Rreze dielli të bëhesha , të kthehesha në yllnesë
Dritë dhe shpresë, kur dashuria fletë

Dhe atëherë nisja të provoja..,luaja sylla mbylla,
Si një refren kënge, zëri ytë më erdhi..
Mos luaj më ; Erdha, shikomë në sy,
Luan me zëmrën, apo me Dashurinë..!!.

The post Luan me zëmrën apo me Dashurinë..! – Shpresa Dhima appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Qielli u vrënjt…Retë e zeza e mbuluan
Ai humbi ngjyrën blu, e filloi të lotojë

Sytë drejtova nga qielli, ndjeva se lotojë
Si këto re dhe shpirti, si ky shi dhe loti im

Shpirti i vrarë _Qielli me re, çuditërisht ngjasojnë
Doja të isha një shkëmb, ku retë grumbulloheshin

Të isha një mal , dhimbjen brënda të mbajë
Të kthehesha në re, e shiun të sillja tek ty

Më mirë të isha Pranverë, gjithë lulet ti ‘mblidhja
Të shkruaja dashurinë, qëndisur me petale lule trëndelinë

Një yllë i vetëm në qiellin e ftohtë , dritën të sillja
Me arin e tijë të shkruaja për ty pafund poezi

Retë u larguan, qielli është i ftohtë
Këtë ftohtësi ndjen dhe shpirti im

Dhe trupi si një copëz akulli i ngrirë
Të hyjë brenda teje , si një diell të gjejë ngrohtësi!

The post Re në shpirt – Shpresa Dhima appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Befas një yll u shkëput
E në duart e mija ra
Ishe ti që tek unë vije
Më sillje dashurinë

Yllin tek vështroja
Zërin tëndë dëgjoja
Në sy më shikoje
Dhe ëmbël më thoje..

Të dua vajzë, të dua
Atëherë mes fjalëve humbja
E ngadalë pëshpëritja
E di, ! Nga e di?

E ndjejë, në sytë e tu
Me mua flasin
E rreze drite lëshojnë
Brenda tyre emrin tim lexoj

Në rrahjet e zëmrës
Kur zërin tëndë dëgjojë
Afshi i ngrohtë i frymarrjes
Më ndezë zjarrin në gji

Ndjejë duart , tek më ledhatojnë
Buza dotë fjalën s’e thotë
Zëmrat tona rrahin fort
E duken se janë një!.

The post Dashuria flet – Shpresa Dhima appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.