U ngrit nusja me saba
Të tërholli bakllava
Cau arra zuri brumë
Kur të tjerët flinin gjumë

Dhe filloi të hapi petë
Jo pak por tetëdhjetë
U tha njërzve të shtëpisë
Bakllavanë do ta qëndis

Edhe vjerra u gëzua
Mi mori terbjetet mua
Shiko tërhollsin fluturon
Petët nji nga nji i shtron

Nusja e shtëpisë mbaroi
Petët në tepsi i shtroi
Në sobë e vuri për ta pjekur
Edhe mëndjen e kish fjetur

Katër orë do të piqet
Unë po futem në fejzbuk
Se punët kurrë nuk kanë duk

Dhe filloi komunikimi
Fol me motër me vëlla
Dhe miket mbrapa si la
Po vinte dreka me ngadalë
Bakllavaja kish mar zjarr

Kur vajti e kontrolloi
Obo bo cfarë të shikoj
Gjithë petët bërë shkrumb
Ku shkoi gjithë ai mund

Vuri nusja duart në kokë
Gabimi nuk rregullohej dot
Vjerra erdhi dhe e pa
I tha nuses ” Nuk është bërë ndonjë hata”
Këtë herë për Vit të Ri
Do të ham shëndetli

Nga gabimi do mësuar
Mos lesh gjysëm punën e filluar
Cdo pune do qëndruar në kokë
Që kështu kurrë mos ta pësosh

The post Bakllavaja – Silva Alisa Xhemo appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Më ra rruga të kaloj
Nëpër Çamëri
Ndalova të qëndroj
Në Paramithi.

Rrugës kur kaloja
Çamërisë time
Shpirti më gufonte
Mes qindra kujtimeve

Ato që më kish treguar
Nana edhe baba
Për vatanin e bukur
Që patën lënë prapa

Shëtita nëpër rrugë
Shëtita në korije
Anembanë kundërmonte
Aromë Çamërie

Celur nëpër bahce
Lule manxurani
Trëndafili kuq
Se cmë shëroi xhanin

Të celur ngjyra – ngjyra
Në këtë stinë pranvere
Në bahcen e shtëpisë time
Qëndronin aty mbas dere

U afrova me ngadalë
Një trëndafil këputa
Në xhepin e xhaketës
E mora dhe e futa

Nus time do t’ ja coj
Trëndafilin e Paramithisë
Ti sjellë aromën e vatanit
Atë të Çamërisë

Trëndafilin e kuq
Që nuja shpesh kujtonte
E mora me vete
Do t’ ja shpije sonte

” Kanë ngjyra tjera thosh
Janë më të feksur
Ata të bahces time
Që vetë i kisha mbjellur”

Po, moj nu e dashur
Kanë tjetër aromë,
Kanë tjetër bukuri
Rritur në Paramithi
Në vatanin tënd
Në të bukurën Çamëri.

The post Trëndafili i Çamërisë! – Silva Alisa Xhemo appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Një ditë më tha një e njohura ime
Zoti na e ka bërë me hile
Ju të bardhë fytyra ju ndrin
Ne me ngjyrë të zezë .njërzia kanë përcmim

Jo i them gabim shumë e the
Njëriu nuk vlerësohet nga ngjyra që ka
Por nga ajo cka zëmra brënda i mba

Në diell na ngrohë si neve dhe ju
Kalimtarë jemi në këtë botë
Njëriu mbahet mënd për vepra të mira
Dhe jo kurrë nga ngjyra

Prandaj hidhe hapin pa frikë
Kurrë mos u ndje në siklet
Njëriu mban mbi vete fisnikëri
Ngjyra nuk do të thotë asgjë për ty.

The post E vërtetë e përjetuar – Silva Alisa Xhemo appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Miqtë janë një pasuri
Kur respektohen e t’ respektojnë
Kur në jetën tënde e të tjerëve
Nuk t’ përflasin e nuk gërmojnë

Ku e gjen një miqësi
Me respekt sinqeritet
Gjithkush sheh jetën e tijë
Dhe të tjetrit nuk godet

Kanë ardhur kohë të vështira
Punët janë bërë rrëmujë
Mos i bëni që të vuajnë
Respektoni miqtë tuj

Se ndonjëherë kthehet së prapthi
Se kur hedh baltë mbi një mur
Njolla do ngelet aty
Dhe nuk do të fshihet kurrë

Respektoni njëri tjetrin
Një jetë kemi ta jetojmë
Me dinjitet e ndershmëri
Më pas kanë përse tna kujtojnë

The post Miqësia – Silva Alisa Xhemo appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ku je nisur moj shqiponjë
Ku ke ngrit folenë?
Në malet e Shqipërisë
Në më t’bukurin vënd

Në flamurin kuq e zi
Që me gjak është.larë
E dhanë jetën për liri
Me mijra atdhetarë

Që nga koha e Skënderbeut
U gdhënd mbi flamur
Shqiponja e zezë me dy krena
Dhe nuk u zbeh kurrë

Dhe në vitin
1912
Në atë Nëndor
Plaku Ismail Qemali
E ngre flamurin në Vlorë

Sa gjak shqipesh është derdhur
O flamur me gjak je larë
Në këtë Nëndor të kuq
Do të ngrem më lartë

Vijnë Nëndorët për cdo vit
Porsi një bekim
Mbajnë brënda historitë
E popullit tim

Lartë mbi maja lartësive
Ka folenë shqiponja
E gdhëndur rri në flamur
Është vec e jona

The post Fluturo Shqiponjë – Silva Alisa Xhemo appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ulur pranë e ëmbla mbesa ime
Mbas meje.në abetare
Sytë ngulur i mban
I prek me dockat e vogla shkronjat
Cuditërisht ndalon mbi Gërmën A

Vite e. vite nga atdheu larguar
Mes njërzëve ku flasin gjuhë tjetër
Vështirë e patëm jetën të përshtatsim
Mësuar me gjuhë e zakon tjetër

Dhe e vogla ime mbas meje vjen ulet
Me zell nji nga nji shkronjat ja mësoj
Që mos të harroj si flitet e si shkruhet
Dhe me asnji gjuhë tjetër ta ndërroj

Kur të përshëndes në gjuhën e nënës
Gjuha më e ëmbël .gjuhë plot me vlerë
Fëmijve ja u mësoni kudo që të jeni
Që kurrë mos ta harrojnë Atdhenë

Mos shuhet gjuha Shqipe
Në emigrim larguar
Fëmijve tua mësojmë
Gjuhën Shqipe
Gjuhën më të bukur në botë
Fëmijët.nipa e mbesa
Kurrë mos ta harrojnë

Se është gjuha e nënës
Është gjuha jonë
Të parën fjalë
Nënë kemi thënë
Kurrë Shqipen
Mos harrojmë

The post Gjuha e Nënës – Silva Alisa Xhemo appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

The post Lotët e pafajsisë – Silva Alisa Xhemo appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Këtu po ju zihet fryma
Dhe liria u është.privuar
Ecin bredhin nëpër botë
Si këta zogj të harruar

Sa shumë për Shqipen
Është luftuar
Sa shumë gjak
Është derdhur
Sot po marrin arratinë
Vëndi s’ po i mban dot
Të mbledhur

Ikin shkojnë qeveritë
Për këtë popull kush mendon?
Po na plaket popullsia
Të rinjtë ikën nuk vijnë dot

Prap i lodhur vëndi im
Njërëz nëpër botë shpërndarë
Kur do vijë ajo ditë vallë
Që të gjithë të bëhemi bashkë

Gjuhën e nënës kanë harruar
Fëmijët e vegjël
E ngatrrojnë
E ëmbël është gjuha Shqipe
Këtë prindërit t’ ua mësojnë

O Shqipëri o Vëndi im
Këtë fat ce paske.pasur
Shtegtimin morën fëmijtë
Dhe jo pse s’të patën dashur

The post Janë Shqiptarë që vëndin lenë – Silva Alisa Xhemo appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.