Sot,kjo ditë gjithmonë më kujton ,
Nënën time ,qe dikur për pashkë gëzonte.
Kur unë i mblidhja lule ,
Dhe në shtëpi ja shpija.

Edhe sot ,më kujton mimoza ,
Që i mblodha për buqeta,lule .
Tek koka e nënës t’i vija ,
Që nënës si dikur ,pashket t’i uroja .

Nuk e di sot ? Ditë e bukur !
Nënën më kujton
Kam përpara lapsin ,për nënën,si dikur ,
Për nënën do shkruaj gjithmon.

Kujtoj rininë e saj ,
Dhe zemra më gufon .
Prandaj një tufë mimozash ,
T’i nënë e meriton .

Sot ,pranvera dhe lulet ,
Diku akoma flenë .
Mimozat që i kam mbledhur tani.
Në buqeta po i k’thejmë.

I ftohti ende s’ka ikur,
Ato aromë lëshojnë ,
Unë i mbledh ,i mbaj në duar .
Nënës time te koka ja lëshojë ..

O,nënë e dashur !
Sot, ditë pashke ,sa shumë të dua !
Më mungon ,se ti je e shtrenjta gjithmon.
Ke qënë dhe do mbetesh ti për mua !

Kurr dëgjoj zërin tënd,
Shpirti sesi më gufon .
Meri këto mimoza,
Për ty sot ,është kjo aromë .

Je për mua thesari i tokës ,
Oh ! Sa shumë të dua !
Sepse dhe gjallëria e botës
Nis,atje në krahët e tua .

Ah ,nënë ! Një lot pikoi ,
Shumë zemra lëndoi ,
Zemra qau !
Mijëra shpirtëra vrau.

Kjo ditë e bukur pashke ,
Zemra ime,për nënën ,u lëndua .
Kujtoj ,se gjithmonë kur pashka vinte ,
Jetën tënde kurrë se haruam …!!

Vangjel Pëllumbi ,autori .
24/04/2022. Artë Greqi
Të drejtat e rezervuara të autorit

The post Kjo ditë ,nënën më kujton – Vangjel Pellumbi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Syte e tu qeshin!
Puthje kerkojne !
Nje fjale nga buzet e tua,
Qe qeshin,veshtrimin pengojne.

Syte e tu te qeshur jane,
Te gjitha keto, gjithcka per shpirtin tim jane,
Syt ‘e tu, miresi kerkojne e xixellonja miqesie leshojne,
E syt’e tu, gjithmone pranvere kerkojne.

Mora, lapsin dhe fillova te shkruaja !
Ne letren e bardhe,shkronjat reshtova,
Nisa e shkrova emrin tend,
Me te medha shkronja!

Me te medha shkronja regjistrova !
Dhe mbi fletore , bien iskra zjarri nga duhani,
Dhe ne fund, pas emrit, shkrojta te dashurova!
Mbi fletore me hirin e duhanit.

Ti prisje nga une, une pres prej teje,
Po era e malit na i perplas ne fytyre,
Syte, pa kujtuar ndizen me gjakun nder deje,
Si nje vullkan i madh,qe s’mund te shuhet kurre.

E c’enderra rruajne te qeshurat , syte e tua ?
Po si s’mund te shohin dashurine?
E ta qendisin ne qiellin e kalter,
Fjalen e gjalle te dua syte e tu qe qeshin..!!

Autori Vangjel Pellumbi
20/12/ 2021 Arte. Greqi.
Te drejtat e rezervuara te autorit.

The post Syte e tu qe qeshin ! – Vangjel Pellumbi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Me ty do rrend agimit,
Mes pranveres e mes dimrit,
Do mbjell endra,lule kenge,
Mes gezimit,

Varur deget e pemes mbi perua,
Derdhur si floket e tua,
Ne vesh me peshperiti nje gjethe e nje ftua,
Sa shume me ngjan ti mua ?

Ti me do e une te dua !
Ti me jep zjarr e prush e flatra,
Permbi krahe me qendron mua,
E zeri yt me rjedh, moj zemer,si uji ne perua.

– Moj me ty, do rrend mbremjeve,
E zerin ta degjoj, moj zemer !
Si gjakun, brenda nder deje,
E mbi faqen e henes, do shenoj emer…!

Autori Vangjel Pellumbi
20/11/ 2020
Te drejtat e rezervuara te autorit

The post Me ty ! – Vangjel Pellumbi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Si ujet e paster te lumit,koha rrjeth,
Si valet e detit,ditet hedh !
Jeta shkollore kaloi pa u ndjere,
Kur shikoj fotografite qe ne xhep mbeten perhere !

Kujtimet,shkollore jane sot, si varka ne det,
Se atje,do kujtosh shoqerine e vertete,
Nen lulet e bardha te bukura te zambakut te lofates,
Po me te bukura jane,kujtimet e shkolles !

Nen hijen e lisave shekullore,
Rri e kujtoj,jeten time shkollore,
Kujtoj me rradhe shoket e shoqet qe i dua,
Mendohem me ngadale,kush valle me kujton mua ?

S’jam poet per poezi,
Nuk di te shkruaj, proza e komedi,
Po qendroj prane sobes,qe leshon tym te zi,
Dhe dy rrjeshta kujtimeshi komentoj per bukuri ..!

Kujtimet, vijne pa rreshtur ne tru,
Si hena qe ndrit skutat e erta te nates
Me rradhe, kujtimet dua ti shkruaj ne tru,
Te bukurat mendimet e jetes.. .!

Autori Vangjel Pellumbi
3/12/ 2021, arte Greqi
Te drejtat e rezervuara te autorit

The post Kujtimet – Vangjel Pellumbi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ju njohim se kush jeni,s’eshte nevoja !
T’ju hapet libr’i veprave te bera .
Se populli i permend pa pushim, me goje,
Me kut i mat, me sy i sheh te tera.

Se c’fare shembellture t’ju paraqesim!
Me c’emer, botes mundemi t’u tregojme ?
Ne, kot si trut’e mendje do t’i vrasim,
Me juv ‘e dime, kombin turperojme !

Si ferra jeni, jeten qe ndalojne?
Cdo bime e lule mbytni, nen gjembat
Se, as drite, as diell,si lini te shikojne!
As gjaku s’u leviz ne deje e temthat !

Ju jeni, si bishat te malit, gjakun kur e derdhin!
As gjurme si mbetet,ne kane rrojtur !
Meshire s’kini, ndrojtjes ju nuk i zverdheni,
Per shpirtet,jeten qe na kini shojtur…..

Ju s’kini, as shpirt, as n’zemer dhimbje s’ndjeni !
Prepara jush, kur krah’e duar shtrihen,
Fytyren, syte menjane ua k’theni,
Atyre, shpreses suaj qe ushqehen.

So lot , Jane derdhur pa shteruar ?
Shtepi, sa kane mbetur te shkreta ?
Sa zemra psheretijne sot, pa pushuar ?
Fatkeqesia, qe u rra krejt pa pritur,nen thonjte e mprehta, tuajen.!

Prej guri, zemren ju e kini,
Qe aspak si ndjeni qarjet e renkimin ;
Ju ligesite e fajet s’mund ti fshihni?
Cdo e keqe ketu posht e ka shperblimin !

Perdhe u shtrine gjokse te mermerta!
Prej rrenjesh u prene lisat madheshtore,
Ne vend te tyre, hije ka te erta,
Due mbi keto ngrihen shpirtmizore…..

Sot, zeri I forte i te reneve, me s’degjohet !
Qe dikur malet e perhapnin si gjemimin,
Por zeri juaj sot, si ze bretkocash,poshte ne pellgun nga ngrihen,
Si kenge zije,kenge varferie….

Mjaft,mjaft! Se u mbush kupa e hidherimit !
Ja kjo esht’e verteta e krereve ne shqiperi, sot dite feste,
Gjarpinj pushoni ! Helmin tej e shporrni!
Se keto qe beni kalojne kufirin e durimit !

Qe tju them ; bashkohuni o te mjere , sot per feste edhe nje here…!?

Vangjel pellumbi
27/11/ 21
Arte greqi, te drejtat e autorit te rezervuara,

The post E verteta sot, me kreret e qeverise, ne Shqiperi – Vangjel Pellumbi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Gurri qe qendron ne maje te malit !
Edhe maja e malit, sec me thote ;
Tungjatjeta e mirsevjen , na mori malli,
Aroma e vendlindjes, eshte me e mira ne bote.

E use them ;- neper bote !
SI vendlindja ime s’gjen!

“Eja” -thote stena e bufit !
“Eja”- thone rruget gjithe balte !
“Eja”-thote ne qiell reja e fundit,
E ne fund tundi krahet stena e bufit e drut’ e blerta.

E une them ;- neper bote.!
Ja kjo eshte vendlindja ime!
Brodha boten te tere,
Po aromen e vendlindjes time, nuk e ndjeva kurre.

Edhe zogjte thone ;-eja !
Tingellon plot embelsire.
Uji qe nuk ka te share, qe thote, eja ,
Uj’i gollombracit kaq i mire.

E une them ;- neper bote!
SI vendlindja ime s’gjen!

Te vegjel,dikur vinim me shqera,
Vraponim e ngrinim pluhur,
SI zogjte strukur neper fera,
Strukeshim ne mbremje SI te dehur.

E une them ;- neper bote !
SI aroma e vendlindjes time, s’ka ne bote!

Neper ara ngrinim gracka,
E nga shelgishtat pipeza benim,
Sa gjithe diten i frynim, sa te vinte vapa,
Te vegjel ishim,gardhes’lnim.

E une them ;- neper bote !
Ja kjo eshte vendlindja ime!

Stena e bufit, sec me thote ;
Tungjatjeta e mirsevjen,
Si vendlindja tende, nuk gjen !
E une per vendlindjen, krenohem ne bote..!

Autori Vangjel Pellumbi
19/11// 2021
Arte greqi , te drejtate rezervuara te autorit.

The post Si vendlindja ime s’gjen ! – Vangjel Pellumbi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Keq te jesh i keq!
Keq te jesh i mire!
Keq te behesh dreq,
Edhe djall me brire.

Turp te besh te liga,
Turp-aventurier,
Keq te besh te mira,
Prape vlera s’mer.

Keq te jesh i keq!
Keq i mire i tere,
Je njeri o dreq!
Dicka duhet bere…

Lereni, politikanet te qeshin!
Lereni njerezit te vdesin,
Dicka duhet bere?
Je njeri o dreq!
Si duhet te jesh valle…. ?

Autori Vangjel Pellumbi
Tetor 2020
Arte Greqi, Te drejtat e rezervuara te autorit.

The post Si duhesh te jesh ? – Vangjel Pellumbi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Me zgjuan infermjeret me klithmat e tyre,
Une isha shtrire ne krevatin tim,
Shikoja nga dritarja, yje plot drite verdhe,
E rruget te mbushura plot njeres, kurse une jetim.

Rrija shtrire ne krevat mendoja per femijet e mi,
Po duart dhe zemra dridheshin per jeten e tyre,
Spitali u be si shtepi e dyte per femijet e mi,
Se jeta ime ishte ne doren e tyre.

Duart e mija mberthyen per jake,
Infermjeret e doktoret, nga dhimbja e gjoksit shkemb,
O ju, qe mbani mbi trup bluzat e bardha lare!
Jeta ime eshte kenge, s’me dhemb.

Duarve te mija mund t’i beni c’te doni?
Mund ti prisni e ti vrisni deri ne qiell,
Po hapat e zemres do i ndjej,
Edhe kur te punoje ne shi e ne diell.

Mua mund te me beni c’te doni? Mund te me vdisni, mund te me shpetoni,
Po jeten e jetes sime, nje dite do ti doni,
Si hapat e jetes do te me perqafoni…!

Autori Vangjel Pellumbi
10/11/ 2021
Arte Greqi, Te drejtat e rezervuara te autorit.

The post Mua mund te me beni c’te doni? – Vangjel Pellumbi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ne qofte se atehere!
Rrinim roje nate
Dhe dhite i leshoja maleve,
Kjo ishte nje gje e thate atehere.

Une nuk e dija, ku isha ku?
Dhe bagetine e shperndaja malit, maleve
Dhe degjoja me qindra blegerima,
Me kerkonin mua!

Dhe atehere ishte vjeshta!
E nga pemet binin gjethet,
E une beja vjersha !
E ja lexoja deleve.
Ate dite vjeshte !

Ate dite vjeshte, ecja mes pyllit,
Se kush me kishte vrare dhimbjen?
E une qendrova, me duar e shtrira drejt yllit,
Binte,ate dite nje vese shi e duroja me dhimbje.
Ndoshta shiu me kish vrare dhimbjen!

E dheu u lag nga shiu, u be balte!
Nga shiu qe binte me ngjyre si plumbi,
E une s’ mund ta ndaloja !
Drejt baltes sime me ngjyre te murme.

E dija qe as vere, as vjeshte nuk e kisha lirine,
Qe te beja no nje cmenduri,
E baltes se njome, kete vjeshte
T’ia falja dashurine,
Per ta ndjere dhimbjen me pak se ti.!

Ate dite vjeshte !
Leshoja dhite maleve,
E i , numuroja nje nga nje !
Ate dite vjeshte, beja vjersha…!

Autori Vangjel Pellumbi
Mars 2021
Arte Greqi
Te drejtat e rezervuara te autorit.

The post Vjeshte – Vangjel Pellumbi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Kete dimer u vrava,
Me nje mbyllje karantine.
Per te ikur nga vendlindja,
Drejt nje rruge ne humbje.

Po nuk e di ? Kush me mban ?
Ne kete dimer.
Ndoshta vari i nenes ,
Qe u be cdo dite,si dielli i bardhe.

Mos u nis ne kete dimer !
Se mbetesh rrugeve,si hapje plagesh,
Degjoj nje ze nga thellesia e tokes ,
Dhe une e degjoj, shprehjen e nenes.

Dhe u shtriva ngadale I lendine ,
Me faqen mbi barin gjelber e te njome,
Dhe ne burimin e syve te mi!
Mbeti pasqyruar dielli edhe pemet.

Ne kete dimer!
Mbi gjoksin tim I hapi fletet,
Nje trendafil i madh e i bukur,
Dhe bari ishte i njome e i gjelber.

Ne kete dimer!
Buzet me mbeten te hapura,
Qe pershendesja kengen e pranveres,
Po koha ishte dimer.

Ne kete fund marsi i hidhur i zemres,
Thosha me vete ;
A do ti thosha dy fjale nenes!
Se bari shtat nuk po hedh!
Po ishte dimer..!
Se ishte fund marsi e fillim prilli .. .

Autori Vangjel Pellumbi
Mars 2020
Tren korce Albania
E drejta e rezervuar e autorit.

The post Kete dimer – Vangjel Pellumbi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.