Pika e lotit,
mallë ngarkuar,
faqen zbret,
me ngrohtësinë e saj,
detin e shpirtit tim,
ajo tretë.
A nuk është kjo furri
rrjedhe e nxehtë ,nga
katarakti i shpirtit i flet
vullkanit të meditimit
mall e dert.
Jam i tëri në hallë,
jam i tëri i zhytur në mallë.
Koha para me revan vrapon ,
e loti i nxehtë valë e shoqëron,
zemrën ,si gurë stralli me peshon.
A thua se anonime ish
kthyer malli i fort në bishë,
emrin se ke të shkruar në
ballë,
lumi e deti i mbushur me hallë
se plotësojnë zemrën me mallë.
Mallë e lot paska vetëm kjo
botë,
kohën dua pas ta kthej e
besën në shpirt ta mbërthej.
Nga malli kur pika e lotit
rrëshqet,
në trup e shpirt ndihem
në siklet
Loti shpirtërisht i ëmbël
i ngrohtë,si ledhatim,
për dhimbjen time tretë.
Ah,loti globit që mbart
retë e ujrat e tër botës,
horizont i nuk feks, për
mallin tim si kumtesë.
Malli në qenjen time fort,
bërtet,
mallë,lotë prap mallë,
zemrën e mendjen time
ma fut në hall.

The post Lotë malli… – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Atdheu im, më
përzuri me lëngatë,
më bëri të vuaj në
mërgatë.
Më mbyllën të tërë
dyert e jetës. je
Je i padëshiruar në
vendin tënd prerë
më thanë.
Kuturu kërkoj fatin,
tim tash të humbur,
shuplakë e jetës,
mbetur i lënë nga
harrimi trishtues
I shpresës.
Su tregova as prinderve
të mi,
ku unë në botë,
kuturu gjezdis.
Jam thjeshtë një
endacak i telendis.
Ah, moj toka ime,
e luluar bukuri,
mallëzhurrituri
ky shpirti im prej
mërgimtari.
Digjet kur trajtohet
si pjellë gjynahqari,
me nofken “arnaut
Shqiptari”,
nevojë jetese prej
gurbetqari.
Rrëzë një metroje
shikimin mbetur në
zemër ,shpirt e qënje,
malli për ty atdheu
Im tretur,
me shpresë se një ditë
kam për tu kthyer
me ëndër të realizuar…

The post Ku? – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Një cep nate u këput kur dritë çeli syri,
e syri pishë u zmadhua veç nga sihariqi,
trishtimi i kallëzimeve,dielli syçelë nisi,
yll dita e sikletshme,se më dhemb shpirti.

Gëzimi më pikon nga buzët e majisura,
shpirti tymnajë që përplaset mureve të ftohura,
shoh një periudhë me gjymtyrë të përdredhura
pipëtin mendimi i tregimeve dritë të vërbuara.

Unë si një nikoqir mbledh kujtimet e harruara,
para se çdo gjë të bëhet pluhur nga i madhi zot,
kur mendimet i shkëpus nga qielli i ftohtë,
mendimi i shpirtit,si një yll që ndrit i plot.

si një mi trimosh ,që gërryen në murin e jetës,
janë ditët që vargojnë në mes të mospendesës,
dua të rizgjoj mendimin mbi të keqen ,mbi ferrin,
në histori të mbledh me zotësi, bereqetin e dijes.

Çdo gjë e gjithçka fillon e mbaron tek mua,
mendimet e mija nuk kafshojnë qiellin te perendia,
trishtohen dhe kur syri im i shqyer vajtushëm rigon,
zjarrminë e shpirtit në mëdyshje logjik demostron.

Miq,mos harroni se unë skam haruar idet udhës,
u them mendimeve të mia pritni se ju gjeta,
nuk hamendësoj për shkëlqimin si yll i hënës,
se udhën ma kanë zënë mendimet e rëndomta.

The post Tymnajë mendimi… – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ajër !A e përcjellë zërin tim ndër yje ?
atje ku ikën shpirti,në tokë perendie,
atje ku zemra lëngëzon etje dashurie,
po,po atje ku avujt rigojnë acid vuajtjeje.

Tokë !A e dëgjon makthin e shpirtit tim,
që ploron zërin e të vdekurve si jetim,
askush si ju mua nuk më do e më njeh,
aroma e jetës e vdekjes që mua më deh.

Det !Ma lësho sinjalin për jet,ndihmë e sosit,
plot dallgë e jetë tramundanë gjërash të detit,
se në brendësi të barkut tënd ka miliarda jetë,
mes tyre gjallojnë më të mëdhatë oqeanet.

Veç ju ma plotësoni ëndrrën time të marrë,
për shqiptarin ,bujaria,trimëria jetë deri në varrë,
sdo lejojë që çakejtë rreth sofrës të ngrenë dolli,
e di që sngopen me mish,bela që kur ish anadolli .

Çdo kush si unë tre faktorët e jetës i njeh,
oksigjenin e ajrit,vlagën e tokës,krypën e detit,
në këtë grumbull shpirtrash jeta çka nuk fsheh,
këto madhështi për njeriun jan fuqi e shpirtit.

The post Ju, tre faktorët e jetës për mu – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Zëri im po çirret në vakum,
ku jeta është fshehur pas vdekjes,
zemra ime rreh fort dhe shumë,
se dielli po i bën karshillëk hënës.

Duart e mia po luten çregullishtë,
se jeta ime po ecën vendosmërishtë,
arsyeja më ka humbur pas teje,
dashuria e fikur lodhur si pas beteje.

Një dritë e re tenton sërish të hapet,
për herë të parë si tingull përhapet,
zëri yt i padëgjuar po ravijëzohet,
zemrat e plasura shfaqen tek buzët.

E di se ndër teje fshihet vet erësira,
megjithëatë mua smë humbet dëshira,
ndjenjat e mia të pastra e të dlira,
ecin drejt teje si në lëndina të pa shkelura.

Unë mbushën me frymën e instiktit,
shqisat e mia më të zgjuara se kurr,
nisin të gjallojnë e të marin udhët,
përplasen fort në shpirtin tënd si murr.

Ti ngelesh grimcë e bukur mendimit tim,
ndonse pesimist në zemër kam meditim,
koha ime do ti thuaj si buzëkuq e parfum,
çdo gjë do kaloj si ëndër e keqe në gjumë.

The post Shpirti i humbur… – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Kur sytë e mi e njohin gjuhën e trupave,
dhe joshen pa masë,nga fjalët e ndjenjave,
duhet intuitë e shumëfishtë e kuptimeve,
mbi çdo gjë të jetë dëshirë e perendive.

Superior si kurorë nusërie,mbi vogëlsira,
që duken të kota,bajate,dëshira të lodhura,
në shpirtin tim,ngahere sheshohet dëshira,
si konturë e kahershme,dhuratë , nga natyra .

Dëshirën sdua ta kem frëngji e vogël shprese,
eglendisja më plotëson,magjinë e muzgë-rënies,
se pas një nate zjarrmi dashurie,vjen një mëngjes,
do ta quaja moment fatlum,që mua më magjeps .

Nëse pamundësia amplifikon uri për dëshirën,
dhe unë në pëllëmbë të dorës,dua të kem hënën,
të derdhë mbi trupat tanë,ngjyrën e floririt,
në të kundërt,do shpërfillja mizorinë e fatit.

Bëhu pjesë e spektaklit,të vdekjes së diellit,
pjesë erotike e pështjelljes e të përqafimit,
pastaj më thuaj që yjet shijojnë qefin tonë,
që kënga jonë si melodi baritore kumbon.

The post Ndjesi shpirti… – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

E di që koha do vetëm jetë të promovojë,
të fluturoj pa hesap,jetë të asimilojë,
si koha me jetën time,që don të garojë,
në rrugën e çartur,mençurinë të tregojë.

Ka çaste kur mendoj dhe merakun,
se shumë po e urrej dhe boshllëkun,
si gurë harese, që shkëlqen pendesën,
stivoj karakterin ,si qumështi kajmakun.

Dua tingujt e ëmbël si hit të përqafimit,
të dashurojë fort sublimen e përjetimit,
të përjetojë kohën ,si lumturi e përjetshme,
që koha me ego,të vrapoj shumë e ethëshme.

Di të shpërfill keqas, arsyet e mërzitshme,
fantazia njerëzore të punojë,pa hamendje,
përtej mureve me frengji të përbuz vdekjen ,
vetëm në dashuri,them se ka frymëmarje.

I shpërqendruar e lej veten, tek fantazoj,
në pritje u plaka,jeta më duket një çast,
e shijojë dashurinë siç dhe vdekjen e urrej,
fantazitë e logjikshme,si shpërfill si rast.

Jam filxhan ,si kartë në dorë të fallxhores,
askush nuk ka dëshirë buzët mbi mua ti vendos,
respektoj me ëndje dritën,jetën,qefin që egzistojnë.
dëshira të fshehura tek unë,me forcë bëlbëzojnë.

The post Përjetimi do fantazi – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Tura vrap i rashë ,udhëkryqeve të kohës,
si mburojë , përkrenaren e skenderbeut,
ndjenja të trazuara,mes kohës së pabesë,
shpirt udhëtar i panjohur vargan i atdheut.

Dhe shpresa ime,si mërgatë e harruar,
kohën ta fus në binarë shinash,uruar
buza e tharë,për puthje,mallëtërbuar,
kundron shpresa në jetën e zemëruar.

Jeta si dallgët e ujërave,të cekta,
si varka të çara,mbytur nga delta,
ska peshë,arsyeja,mendime të paqta,
kalvari durim,thyejnë dëshirat e flakta.

Nëpër puse të thella,kërkoj veten,
se dushmani sulet egër mbi ne si korbi ,
vdekjen e gjen, nga trimat për atdhen,
trimëri e jona derdhur mbi ta si lubi.

Në errësirën e heshtjes,më vlon dhimbje,
qetësohen kockakrisjet ,kur vjen veç mbrëmja,
nga malli, guri çahet,druri kalbet në heshtje,
kujtesa i thërret harresës,se këtu është fitorja..

The post Udhëtim nëpër kohë… – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Njerëz,a ka drejtësi e zot mbi këtë dhe,
bërtasin akoma,korri i të pushkatuarve,
vrarë nga utbashët sërb, bijtë e kurvës,
që snjohën zot,po vranë bijtë e srebrenicës.

Plot 8000 të vrarë burra e djem të pafajshëm,
për të vetmin faj që kishin ,se ishin myslimanë,
masakra i bëri ato sa jeta të pavdekshëm,
e shkijet sërbe,ngelën kriminelë përgjithëmonë.

S’qe e dëgjuar në histori,ngjarje e këtillë,
mishin e nipit femijë të vrarë,t’ia japin
gjyshit me deryrim, ta haj atë të gjallë,
shkoni ju që sbesoni, ta shikoni krimin.

Një kafshë e ballkanit,Sllobo,hija e vdekjes,
8000 frymëve për hakmarje,ua preu fillin e jetës,
eh,ç’masakër,o njerëz i bën popullit të Bosnjës,
4000 utbasha të paguar,bën hatanë e botës.

7000 trupa, u identifikuan me emër e mbiemër,
1000 të tjerë varrosur,po të pa identifikuar,
matufe dhe OKB-ja,që nuk ndërhyri për ta frenuar,
e Sllobo kriminelin,me kohë ta kishin eleminuar.

25 vjetë,që Haga sillet indiferente,me Srebrenicën,
gjykata të jepte drejtësi,shkijeve tua skuqte prapanicën,
fusha me varre drejtësi kërkon e do kërkojë nga Haga,
kriminelët që bën hatanë,të përfundojnë në pranga.

The post Masakra e Sebrenicës… – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Tek leçitem ,nëpër rrugë i pashqetësuar,
mendimi për qytetin,mer udhë i tërbuar,
do flas ,e do bërtas,nga mllefi i revoltuar,
qyteti i zbrazur,për mua shpirt i pranguar.

Rinia ka ikur,rrugët boshe s’frymojnë,
çdo gjë më duket ters dhe pa asnjë shpresë,
veç unë e mosha e tretë,gjendjen ngushëllojmë,
sakrificën e largimit,e kanë të parën ankesë.

Më duket qyteti im,i akulltë pa lëvizje e njerëz,
flasin me veten pleqtë,për kohën e acartë,
brenda shpirtit kanë akoma ndjenjën e shpresës,
Ah,shpresa e tyre plagosur,nga ikja e sertë.

Lamtumirë! Thotë rinia,o qyteti ynë,
një trajsë me tesha mbledhur mes dhimbjes,
në shpirt ndjejnë fort klithmat e largimit,
të vdekur për shpresën e kthimit,qyqja e jetës.

Ikin njerëzit e qytetit,pa ndalur vetëm ikin,
mes dhimbjes së ikjes,shtrëngojnë lotët,
lamtumirë!mes lotësh qytetit i thonë,
shpresa e pranverës,ua vret dhe ëndrat.

Leçitem në trotuare,rrugët jetime sikur qajnë,
më dhemb shumë shpirti,kur kujat dëgjoj,
se atje ku mërgojnë, më keq i përçmojnë,
nxehem me arrogancën e qeverise,dua ta sfidoj.

Qyteti im bëhu djep dhe ëndrat na i përkund,
unë do rri këtu,ndonse dhe me shpirt I uritur,
se tymi i shpresës,plogështinë do ma shkund,
kundër oligarkisë e boshatisjes,pranverë duke pritur.

The post Qyteti i boshatisur – Zeqir Hysa appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.