Kush më flet për emocione.
Vetë ndjesit mase peshon.
Shpresoj të peshojë dhe fjalën.
Se shpirtin fjala shënon.

Fjala e bukur mirësia.
Vetë ndihmojnë çdo pasion.
Dhe fizika e kimia.
Kanë një rol e një mision.

Kush më flet për gjithësinë
Kush ndjesive u këndon.
Kush di e fal dashurinë.
Nënë?
A një zot e drejton ?

Një femër fal dashurinë
Një nënë kurrë s’e tradhëton.
Zemrat përpunojnë ndjesitë.
Të drejtat kush mi rëndon ?

Kush e kërkon shënjtërinë.
Që dhe jetën vetë sfidon.
Kush e ngrijti shën mërinë.
Që lot burrit provokon.

Kush lë pa ëndrra fëmijë.
Ëndërra e gjumë kush trazon.
Kush bën me dashje jetimë.
Kush dhe prindin e hashon.

Sy që sfidon largësinë.
Pas dritardeve përgjon?
Kujt i dhatë fjalën e hidhur
Zoti i madh e kontrollon ?

Gjuha ka motër shprehinë.
Fjala ndjek çdo një pasion.
Pse gjuha me letërsinë.
Dhe volgaren praktikon ?

Ndaj kur flas për emocione.
Një e nga një i shtjelloj.
Nuk egziston ndjesi qorre.
Tēmthin lën të reagojnë.

Çdo ndjesi është në ajër.
Është në sy edhe në gji.
Hapni sytë e bëjini katër.
Ndjesitë janë tek çdo njeri.

Ndjesitë zgjuhen në çdo lindje.
Që fëmijë i kultivon.
Aty gjejmë të gjithë përgjigje.
U jepni ndihmë me pasjon.

Jeta ëndrra e pasione.
Në çdo hap këdo drejton.
Ëndrra s’mund të jetë gjitone.
Në çdo mendje mbi jeton.

More njerzit tek ne fes *
S’është jeta veç intetes.
Gjithëkush që ëmbël këndon.
Zgjuaj në zemër pasion.

Kush ndjesitë më ka kalitur.
Sytë i ka po nuk shikon.
Muza s’më njeh interes.
Ndaj në dhimje reagon.

Dhimbja s’mposht dot dashurinë.
Me jetën më shumë sprovohet.
Ndjenjat se pranojnë vetminë.
Vet vetiut që rebelohen.

Dashuria mbi jeton
Për mua s’ka fund a nisje.
Në çdo aspekt e praktikoj.
JO VAJZË VALËSH NË PRITJE.

Të drejtat rezervohen autores.
Zhaneta Haskocelaj Fisti.

The post Ndjesi – Zhaneta Fisti appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

The post Diasporës Shqipëtare në Kosmos – Zhaneta Fisti appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Në këto mezhdat me gjethe.
Zjarri i zemrës po mundon.
Nëpër sa lule pranvere .
Mëria një cep kërkon.

MaGjitë të realizohen.
I flas unë ç’është për të shkruar.
Zëmra dhuron emocionet.
Një nga një janë të LEXUAR.

Tek DUKATI i LASHTËSIVE.
Do të pres me kryet lartë.
Kjo harta me shumë shkrime.
Detyron të flasëm qartë.

Shej-t’ANË e dhe MËRINË.
Nuk njohën veten as vetë.
Në TOKË do ta zbres magjinë.
Gjuha Shqipe ZOOT THËRRET !

Shkronja SHQIPE aq e SHENJTË.
Do të bekojmë mirësinë.
Kërkon një shkronjës e mbret.
Që ti njohën gjithë gjirinë.

Bashkë me Atin birinxhi.
Rriturin pa babë e nënë.
Të lexojnë historinë.
Mënjanë bota i ka lënë.

Eja MIKU ynë i lashtë
Se kam shumë për të thënë.
Bashkë u njohëm në HARTË.
Mos më hasho babë e nënë.

Flas princit mes portokallesh.
Dritë magjike kam në fjalë.
Do të zgjuaj Osman Takën.
Vallen vënçe le ta marrë.

Prezantoj MËMËN HYJNORE.
Gjuha gjuhët sot po pret.
Nëpër trojet Arbërore .
Besa është drita e shenjtë.

Rrojnë emocione të gjithë.
Ata vetë rrugën drejtojnë.
Nuk i shkruaj dot në letër.
Më udhëzojnë ti pjestojmë.

Të drejtat rezervohen autores.
Zhaneta Haskoçelaj Fisti

Busulla ime e qartë.

Ku qielli vezullon
Syri kthjellët rrezaton.
Vëndi me nure ngarkuar
Sikur zemrën kam në duar.

More vëndi dritë magjie.
Me këtë tyl kaltërsie.
Më jep iso e këngë labe.
Të “mburrem” botës së madhe.

O vend lindja e bukurisë.
O djepi i fëmijërisë.
Shtrat stërralli e uruar.
Përrallor e sofrën shtruar.

Gjith bijtë që trashëgon.
Besën e fjalën mëkojnë.
O moj balt aq shekullore.
Më jep krahët fluturore.

Shpesh vij nëpër ato brigje.
Jo si zanë a vajzë balade.
As princeshë a perëndeshë,
Vij e thjeshtë nga bijë labe.

Me dritën që më jep zëmrës.
Esencë fjale shpesh më zgjon.
Kam vëndin nga bijë e nënë.
Një rrënjë që s’më tradhëton.

Malli i ëmbël i çdo stine.
I kthen shpesh bijtë aty!
Dukati ynë vënd magjie.
Sofër e madhe e bir+inxhi.

Të drejtat rezervohen autores.
Zhaneta Haskoçelaj Fisti. Venezia.

The post Porta mirësie – Zhaneta Fisti appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Pranvera e jetës tonë që na ushqeni dhe sot ëmbëlsi.
Jemi bashkë dhe larg o të dashur !!
Na bashkon lidhja magjike që njihet empati.

Jam ku jeta më ka hedhur ndaj zoti më ka lënë pa vatër.
Më detyron të bëhem e vogël me të drejtë do na japën “hakën”.

Me malet e fushat që ngjitëm pa lodhje, shterje e përtim.
Ju shkëmb graniti qëndroni e në çdo hap vjen juaji mësim.

O strehëza jonë e dashur në këtë libër që fletët s’mbarojnë.
Me kuaj do ua sjell vëllain, aty do vijmë që juve t’ju pleqërojmë.

O burim i kthjellët jete që s’kërkoni kurrë shpërblim.
Zoti na ka vënë në provë që njerzit të marrën mësim.

Nuk është emri i gjyshes … a datat që fshijn e trazojnë.
ZOTI njeh vetëm LINDJET me datat vetëm këtë na “hashojnë”.

Veten e quajta dhimbje … mase lot … e vuajtje shumë herë.
Për asnjë s’kam ngrijtur lëndime, e asnjë nuk lë dot të mjerë.

Ndaj borxhin për ju s’mu nda se në borxhe jam me shumë.
Pëllumbi që më dha krahët, kërkon një të drejtë nga unë.

Më falni o prindër e familje që aty bashkë e morëm çdo vlerë.
Sa trembëdhjeta kanë sjellë “gjëmime” shuar e shtuar sa herë në defterë.

Më fal o nëna ime që as gjirin s’të kam pirë.
Më mëmëzuan vet Malet me zogjtë që fluturojnë të lirë.

Më përkundi fusha e madhe sa në një breg, në një tjetër.
Për një të drejtë që pritet që të shkruhet nga vëllai në letër.

Ky është “mall-kimi “që kini me mallin që doni aq shumë.
E toka që dhe sot mbrini … “Mall-kimi” më i rëndë jam UNË.

Aty po vij o prindër këtë radhë me shokë shumë.
Do vij me stinën Dimër t’ia hapëm ZOTIT rrugën.

Kjo ndjenjë e pastër imja ndaj s’gjen kurrë të shteruar.
Një ZOT që kam me vete me botën më paska ngatërruar.

Më falni të gjithë o njerëz … të lutemi të gjithë për një ZOT.
AI është në mendimet tanë, të gjithë e kemi në KOKË.

Të drejtat rezervohen autores.
Zhaneta Haskocelaj Fisti. 22 / 11 / 2020 Venezia Italy

The post Pa identitet – Zhaneta Fisti appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Në qetësi mbledh fjalët një nga një të përshkruaj këtë ndjesi.
Me muzikën më të ëmbël ti hedh në rrjeshta.
Të them botës mbarë kush më përcolli këtë dashuri.
Këtë pranverë prillërore që shkruhet me shkronjat e shenjta.

Pa dyshim ulem në prehërin tënd shekullor.
Në atë taban me barin e vesitur krahët i mbështes me sikuri.
Aty ku heshtja e puhiza mëngjezore përpijn diellin pranveror.
Kjo dritë e shenjtë në gji ndezur rri.

Këtu mora ajkën e fjalës në lëndina e livadhe.
Ta përdor me lule rudinë si kurorë shtojzovalleje.
E zëri i ëmbël aq larg si simfonia më e paqtë më fton.
Ky fllad që me aq kujdes përkëdhel e përqafon.

Të puth ballin e rrudhur o lartësia ime.
Me shpresën të largoj gjithë këto mjegullime.
E buzët që rrjedhën vlera e mjalt burojnë,
Në brezat e ardhshëm kurrë të mos shterojnë.

Me krahët e lehta më mësove të fluturoj.
Në këtë pasqyrë të kthjellët sytë fanar kërkoj.
Me shumë zogj këngët më të bukura do të këndoj.
Shkel gjurmë dashurie, e këto trashëgoj.

Të drejtat rezervohen autores.
Zhaneta Fisti 29/ 8/2019

The post Simboli i planetit të kuq – Zhaneta Fisti appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Purina ime e rrallë
Herë e qetë e herë menduar.
Thuajm të lutem një fjalë.
Kush kaq shumë na ka qortuar.

Vetë u zgjove krejt pa pritur.
Faqe jete na bashkuan.
Herë të çiltra e harmonioze.
E më fal kur je zemëruar.

Si ta lëm vargun mënjanë.
S’të lë, jo moj të hutuar.
Aty shoh ngjyrat e jetës.
Një nga një duke shfletuar.

Se na mbështetën poetët.
Me penën ngjyer në hënë.
Që shruajn vargun e artë.
Të lidhur me muzën mëmë.

Të drejtat rezervohen autores.
Zhaneta Haskoçelaj Fisti 16 / 6 / 2020

The post Mos më rri me kokë mënjanë – Zhaneta Fisti appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Në qetësi mbledh fjalët një nga një të përshkruaj këtë ndjesi.
Me muzikën më të ëmbël ti hedh në rrjeshta.
Të them botës mbarë kush më përcolli këtë dashuri.
Këtë pranverë prillërore që shkruhet me shkronjat e shenjta.

Pa dyshim ulem në prehërin tënd shekullor.
Në atë taban me barin e vesitur krahët i mbështes me sikuri.
Aty ku heshtja e puhiza mëngjezore përpijn diellin pranveror.
Kjo dritë e shenjtë në gji ndezur rri.

Këtu mora ajkën e fjalës në lëndina e livadhe.
Ta përdor me lule rudinë si kurorë shtojzovalleje.
E zëri i ëmbël aq larg si simfonia më e paqtë më fton.
Ky fllad që me aq kujdes përkëdhel e përqafon.

Të puth ballin e rrudhur o lartësia ime.
Me shpresën të largoj gjithë këto mjegullime.
E buzët që rrjedhën vlera e mjalt burojnë,
Në brezat e ardhshëm kurrë të mos shterojnë.

Me krahët e lehta më mësove të fluturoj.
Në këtë pasqyrë të kthjellët sytë fanar kërkoj.
Me shumë zogj këngët më të bukura do të këndoj.
Shkel gjurmë dashurie, e këto trashëgoj.

Të drejtat rezervohen autores.
Zhaneta Fisti 29/ 8/2019

The post Simboli i planetit të kuq – Zhaneta Fisti appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.