Ardhmëri e ngrirë në gryka dyfeqesh.
Ngre supet koha,që s’di ç’ka ngjarë!
Mendimligët i zejnë pusi si merimanga leqesh.
Mentaliteti i vjetër,na e shkel lirinë ,s’i kusarë.
*
Vëllavrasja tek gjuha mpreh thikën.
Ardhmëria pastron e vajis dyfeqet.
Koha me duart në kokë dredh frikën.
Nyjes gordiane,i shton nyjet dhe leqet.
*
Fluturon krahu e truri me vaporë e dalika.
Mbyllur në valixhe,dhimbja lotshkarë.
Nuk po e do njeriu njerinë as dy dakika.
Po ikin nga kjo tokë,bedelë e kllosharë..!

The post Ku je ardhmëri..?! – Ardian Muca appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ah,moj sykaleshe sa t’kam dashë..!
Hiret e tua i ruaj tatu në shpirtë..!
Për ty moj kulumbri,në mendime rashë.
Kush i puth ato hire,qê vetëm zoti i ka ditë?!
**
M’gufon shpirti dhe ndizem nga malli.
Për ty moj sykaleshë,lulja e kulumbrisë.
Zemra m’lëshon shkëndija si gur stralli.
Me shkarpa n’duar,ndez zjarrin e dashurisë.
***
Eja sykaleshë ,sa shumë kemi për të thënë.
Mjaltin e hireve të tua,unë dua t’ë shijoj.
Nga rrezet e mia,merr dritë moj hënë.
Ndritma udhën se eklipsi i urrejtjes m’verboj.
****
Ah,moj sykaleshë ta dishë sa vuaj..!
Lermë,t’bëhem bletë,në petale t’ë lundroj.
Aty mes luleve,hirerëndë,mallin të shuaj.
Të puth idilin e në eliksirin tënd, të rroj.

The post Kush ti puth ato hire..?! – Ardian Muca appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ah,sa m’lëndoj.
Ai guri yt.
Pamendje m’qëlloj.
Xixa m’lëshuan syt.
*
Me gurin e hedhur.
M’godite n’zhguall.
T’madh e kishe zgjedhur.
Sikur do vrisje një buall.
*
T’fortë e kam zhguallin.
Po mos e fshih dorën.
Shkuli e pastroma truallin.
Shpirtit t’i ngrej kurorën.
*
Desh zoti e s’më zuri.
Gurin tjetër,që vërvite.
I shkulur nga muri.
I “urrejtjes që ngrite.
*
Zogj’të marrin dhenë.
Dhe kthehen sërisht.
Kush braktis folenë.
Është i vrarë dyfisht.
*
Sa kot më fajsoje.
E drejta është me mua.
Me flakët përcëlloje.
Më keq se një dragua.
*
Me dinjitetin e bërë copa.
Ego e nder çjerrë zezinës
E derdhe kovën si lopa.
Nga syt këmbët ike terrinës
*
Mjaft hodhe gurë fshehur.
Dil në e ke syrin e larë.
Veç një dem i tredhur…
Mbrehet me ty n’arë.
*
Në ujrat e turbulluara.
Dalin veç peshkatarët.
Gjuajnë “ngjalat e uruara”.
Të ikura nga binarët.
*
Për një si ti u dogj Troja…
Tradhtia e ngre koliben me kashtë.
Klloçka që është e zonja..!
Mbron dhe zogj’të e lashtë.

The post Ah,sa m’lëndoj..! – Ardian Muca appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Jetuam si engjëj,në shtromat e shejtanit..!

Vërtetë u rrita krenar,në këto rrugica.
Nderin e Dinjitetin,i kisha të vetmit shokë.
Nuk dolëm nga avllia ,as nga plevica.
Me Laron e Balon ishim miq për kokë..!
*
Krenarinë na e vranë tek kloni i shtetrrethimit.
Trimin e Shpresën i spiunote “Besniku i partisë”.
Dembeli e hajduti ishin mbretër të kolektivizimit.
Guximtarët dhëmbë mpirë,ikën pêrtej avllisê.
*
Me Vullnetin u rrita e lidhëm besën.
Në vitet e Lirisë,me Lumturinë vura kurorë.
Mora rrugën e Mërgimin,të gjenim Shpresën.
Që hiqej e fejuar,po unazën,se mbante n’dorë.
*
Për zgafellat e jetës,nuk lashê gjë pa thênë.
Me muzën xanxare i këndova qoka sovranit.
Kush m’dha jetë e dinjitet,u thirra babê e nênë!..
“Jetuam s’i engjëjt në shtromat e shejtanit”..!

The post Jetuam si engjëj,në shtromat e shejtanit..! – Ardian Muca appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

SA të desha moj flokborë..!

U takuam moj flokborë..!
Ato ditë të akullt’ dhjetori.
Era t’i pushpuriste flokët me dorë.
Shkrinte kristalet zjarrmia te kraharori.
*
Ditên , që erdhe me vello e makinë.
Në gjethishte këndonte bilbili.
Prilli e kishte pranverën mbi shpinë.
Në lëndina pjalmohej,lulja e tërfili.
*
Ah, për ato kristale,kisha një mallë..!
Doja s’i bleta t’u thithja ato pjalmore.
Të thoshte nëna,duke t’puthur në ballë.
“Ma mbushe biro shtëpinë,plot me lulebore..!
*
Më humbi filli,në ato pjalmore.
Ah ato nektarina të ardhura prillit.!
M’u shkrinë kristalet e tua,s’i lulebore.
Barutlagur kërkova t’i, vëj flakën fitilit..!

The post Sa të desha moj flokborë..! – Ardian Muca appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

S’ta thashë kurrë,sa të doja.
S’e nuk kisha,kujt t’i besoja.
Barutlagur,nuk shkrep,gëzhoja.
T’ë mbeti fisheku tek goja.
**
Kuturu,shkoje dhe vije.
Si kërthi,qingj beglije.
Qaje si deg’thyer,hardhie.
S’ti shijova ojnat sherbetlije..!
***
T’ë tjerë u shëllyen,në jomishta
Në aguridhet e gurishta.
Vdisja, për hiret e brishta..!
Ndaj më dolën,vargjet e trishta.
****
Ah,sa shumë do dëshiroja.
Të mundja zemrën,ta mashtroja.
Për tuat gabime,falje t’i kërkoja!..
Aq, një çast,me ty t’jetoja..!
*****
Veç një gjë,ta themë me bindje.
Ta lus zemrën,as bëhet fjalë.?!
S’kthehet,aty ku ndjeu dhimbje.
Në ëndërra t’mori nuse me kalë!..

Ardian Muça..![

The post S’kthehem më,aty ku ndjeva dhimbje..! – Ardian Muca appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Vërtetë,përse po hesht,poet?!
Kjo heshtja jote m’lodhi shumë.
Unë e di,që t’i në heshtje po gërthet.
Ka lezet,kur fjalët gurgullojnë,lumë.
**
Më thuaj të lutem pse po hesht?!
Apo fole shumë,e thua,:”of plasa”!
Pa leje i stivose trungjet turr n’rresht?
Gdhendi me sharrë,në listera e dërrasa.
***
Bezdia ime,kur mollois e flet shumë.
S’të kuptojnë,po prania jote është event.
I rrokullis fjalët,si gurët n’lumë..!
Dhe me heshtjen tênde,je prezent..!
****
Mos fol me vete,se askush s’të dëgjon.
Unë i zura veshet,se heshtja jote gërthet.
Dhe po ta ngresh zërin,askush s’të kupton.
Sekush është i lodhur në absurdin e vet..!
*****
Mos po hesht se të dhimbsen fjalët.
Apo u lodhe,se ia fute kot,ca si shumë.
T’ë tjerët,po tregojnê gjoksin e shalët..
Ti thua,:”Unë narcizmin e mbyta n’lumë”..!

The post Pse po hesht..?! – Ardian Muca appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Puthja e nje gruaje..!

Më ndali,më puthi dorën e m’tha;
Me fal,që mendjen,s’ta puth dot kurrë.
Pasi me vështroj në sy,pa mëndje m’la.
Lermë t’ë puth ato burime,ku nis kjo gurrë..!
*
Butësisht me gishta m’ledhatoj fytyrën.
Ajo si kameleon pigmentin ndryshonte.
U stepa,i’a kuptova sjelljen e mënyrën.
Një puthje me hir’ e pa pahir po kerkonte!..
*
Më fal,që jam e dashuruar,ështe faji ìm..!
Ama unë dua poezin tënde e s’të dua ty!
Po ato dy liqene, lermë ti kem inspirim
Te shoh panoramat e bukura,që ke në sy.
*
Nga fjalët e asaj gruaje mbeta guhak.
Me veprimet e saj nisi t’më tundonte!.
Mes njerzëve sikur e pash veten çullak.
Kur fytyrën me puthje,nisi t’ma mbulonte.

The post Puthja e nje gruaje..! – Ardian Muca appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Piktura jote,ishte një katrahurë.
Nuk di nga e gjete at dreq piktori?!
Më dukeshin nuret e tua,s’i një gravurë.
Përpëlitej eliksiri,i rrihnin valvulat nga zori!.
*
Pa më thuaj,s’i të pa,ai dreq piktori..?!
Apo t’i nga turpi,hiret me dorë i mbulove?!
Ç’fat pati ky dreq,po sa keq të nxori!..
Pasi u shëllye mirë,të tha;mjaft na tundove.
*
Më mirë beso tek poeti dhe poezia..!
Poeti me fjalët e muzës,të bën pikturë.
Sa i bukur portreti yt në fjalët e mia.
Nuk i vjedh penelin zotit,të bëj plagjiaturë..!

The post Nuk i bëj plagjiaturë zotit..! – Ardian Muca appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Po si të harrova moj qershizë e uruar..?!
Si nuk të vola që herët në maj?!
U’a lashë zogjve e bletëve për ta shijuar.
Kur të vij pranë ,as lotët nuk di t’i mbaj..!
*
Që fëmij i hipnim në majë qershisë.
Shijonim frutat,e kënaqesha nga hiret e tua.
Aty lidha besën,me engjëllin e dashurisë.
Nën hijen e qershisë të thashë “të dua”..?!
*
Eh,sa herë çeli lule qershia dhe u kuqëlua..?!
Sa bërthama e gjethe ranë nën këmbët e saj?!
Thëllëza e shkeli besën,që dha nën degët e tua.
As erdhi të haj më nga qershiza e kuqe në maj.
*
Sa nuk u çmenda kur e pashe nuse me duvak.
E ndoqa eskortën e makinave i tencionuar.
Ajo si ngriti syt e bukur,as nuk u bë merak.
As tek vau i lumit,n’krahë,sa herë e kisha kaluar!
*
Me lot të përcolla nusja ime,martuar në ëndërra.
Mblodha veten dhe i fshiva, lotët,zemrës sê lënduar.
Jeta e pabesë,të përdori skllave si Kasandra.
Qershizës që,po e hanin zogjte,shkova pêr t’i treguar..!

The post Dëshmitarja e dashurisë..! – Ardian Muca appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.