Ajo qe me cudit,eshte
Te gjith te gezuar presim,vitin e ri
Bukur,se edhe une e pres
Te gjith,me nje shpres
Te gjith,me nje urim
Te perzemert,nuk them ndryshe
Me pelqejne,keto urime
Se kenaqin,edhe zemeren time

Por e drejta eshte se,ato urime
Per mua,shkojne dem
Kur shof qe,edhe vitin tjeter,te njejtit jemi
Ata qe jan te keqij,ashtu do mbeten
Ata qe vuajn,perseri do vuajn
Ata qe jane bamirsa,te mira do bejne
Por,nuk mjafton
Ata qe dergjen ne krevat,cfar do ndryshojn?
Ata qe jetojn pa streh,kush do ti fal nje cati?
Ata qe mashtrojn,me te njejtin surrat do vazhdojn
Ata qe dhunojn,me keq terbojn
Ata qe kan lindur pa tru,tani do zen?
Dhe qe keshtu,nuk presim gje
As nga viti,e as nga dita qe si lumi nen ure kalojn

Bukur do te ishte qe,cdo njeri te mendoj
Cdo njeri te perparoj
Cdo njeri,te ndiej dhimbje per tjetrin
Cdo njeri te ndihmoj,sa e si te mundet
Te shof realitetin,c’behet
Asnjegje,nuk eshte e perjetshme
Asnjegje,nuk marrim me vete

Per te gjitha keto,nuk eshte viti ai qe i bie
Jemi ne,qe nuk ndryshojme
Jemi ne,qe nuk kuptojm
Jemi ne,qe vec vetes ton,nuk shofim perreth
Se cdo gje ja hedhim,stines edhe vitit
Per cdo gje,dikush tjeter eshte fajtor
Egoizmin e shtojm,e krenohemi
Nxherrim gjithmon,veten te lare
Nga llumi,i jetes se rremte
Jemi deshmimtaret e vetes
Se,po nuk ndryshove ti !!!
As nga viti,e as nga festat,s’ke c’pret

Sofia Bonjako..24..12..2020..Vlore…

The post Ajo qe me cudit, eshte – Sofia Bonjako appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Per mua,jan te pakte
Te mos them,e veshtir te gjesh
Ai qe thot,se kam arritur lumturin ne kulme
Eshte genjeshtar
E para se genjen veten,e dyta se mendon,qe mashtron tjetrin
Ato thuhen,sa per sy e faqe
Po ta pyesesh,ate te lumturin
Ne se i mungon gje!!!!
Ai do te pergjigjet,me pakenaqsi
Por ja!!!!
Po mundohem edhe per kete
Dicka tjeter,do te arrij
Kjo eshte gje e mir,se eshte ne levizje te trurit,por edhe pasuron shpirtin,me arritjet e tij
E keqja eshte se,duke pare tjetrin,aty humbet cdo gje
I pergezohet,e ka zili per tjetrin
Sado qe tjetri,mundohet te jetoj
Aty,do ta shof te zvarritet,edhe ai te jet me larte
Por harron se,duke par tjetrin
Hubet shpirtin e tij
Lumturi eshte kjo?
Pakenaqsi,do te thoja
Mir do te jet qe keta lloj robi,te mos i kesh ne refene
Edhe kur te gjendesh,perpara tyre
Te perdoresh,armen me te mire
Buzeqeshjen…
Edhe perse emoragon nga brenda
Mos arri deri atje,sa te te shofin me keqardhje
Se per keqardhje jane ata qe lyhen me ngjyr flori,e dalin ne djell te ndrijn
E sapo fillon shiu,i shpelan ngjyren e poshtersis..
Lumturia,eshte ndjenje shpirterore
Eshte ajo qe gjen ne vetvete,edhe e ruan si nje kasafort ne zemren tende..
Kjo,eshte lumturi !!!!!
Kete e ka njeri?????

Sofia Bonjako..22..12..2020..Vlore..

The post Ka njerez te lumtur? – Sofia Bonjako appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Doja,te fluturoja mbi ret
Doja te kisha,shum gjera te vyera ne duar
Nga nje grusht,te mbushur plot me miresi
Ti merrja me vete ne fluturim,e ti falja
Te dhuroja shendetin,tek ata qe vuajn
Te hiqja dhimbjet qe ndjejne keto dite
Te falja buzeqeshjen,ne buzet e atyre qe i mungon
Te falja dashuri ,tek ata qe nuk e gjejne
Te falja ngrohtesi,aty ku zemera i dridhet
Te jepja lumturi ne syt e tyre,qe i kan te venitura
Te falja nje bot te ter,ne tavolinat e atyre qe i kan bosh
Te mundesha te ndryshoja,karakterin e atyre qe mendojn vetem per keq
Te falja nje tuf lulesh,tek ata qe e meritojn
Te perqafoja dike,qe e ka te nevojshme
Te shenderroja ata qe kan zemren sterr
Te kisha nje shkop magjik,ti ktheja ate shpirt
Tjua mbushja me gezime,e me drit
Te plotesoja boshlleqet,e atyre qe ndjejn vetmi
Te falja,cfar mungom tek cdo njeri
Doja shum te mos shifja femij te vuajne
As te rinj,por as te moshuar
As lulet te shof,te mos lulezojn
As pemen te vuaj,nga stuhit
Doja te ndryshoja gjith boten,e te gjith te mos vuanin as nje dit..

Sofia Bonjako..21..12..2020..Vlor….

The post Sa do e doja…! – Sofia Bonjako appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ne rrug degjojm
Edhe, koken kthejm
Ej,ti !!!
Sikur,pa emer jemi
Ty te therras
Qe koken nuk kthen
Dhe,sdi kujt i drejtohet
E anes shikojm

Ti,ore ti
Qe ben se s’degjon
Po nuk qendrove
Kjo ti numeron
Te shofesh pastaj
Ne se do qendrosh
Te me lutesh mua
Qe te shpetosh

Dhe kokat kthejme,e rrotullojm
Kujt i drejtohet,nuk kuptojm
Ej,ti te therras,
Perse,nuk kupton
Mos do ta derth?
Apo c’deshiron?

Pa levizur qendrojme
Ne rrug te gjithe
Shofim ne sy njeri,tjetrin
Dhe aty ku presim,kujt i drejtohet
Plumbi e mbeshtolli
Ne kembet tona ra
Mbas shpine,pa meshire
Se nuk kuptoj

Me ate shprehje,,,ej ti
Per tok,u dergj ai shpirt
Ashtu,pa emer
I dergjur mbi tok
Pa shpres,pa jet,iku nga kjo bot

Asnje pergjegjsi
Sikur s’ndodhi gje
Ne ate moment
Une jam pushtet
E une,kam te drejt
Krenohen disa
Se kan nje umiform
Kan edhe kobure
Mjer kush del perpara
Dhe mjer kush s’kupton
Kujt i therret pa emer
Aty i fluturon,plumbi mbi krye
Pa meshir,pa menduar
Gjoja kryejn,detyren e tyre
Un jam Zot,e une vendos
Ke dua fal,e ke dua fundos

Pa turp,pa kultur
Dalin ne rruge
Marrin pushtetin,vete ne dor
Une jam mbret,e une mbizoteroj

Ku jeton njerezia ne keto duar
Kujt ti ankohen
E,ku te gjejn te drejte
Nuk di,ne se ai shtet
Do behet kurr shtet
Te zbatohen ligje
Per disa te marre
Qe dalin ne rrug,e nuk din cbejne
Mendojne se jetojne
Per te vrare e prere
E demimin te mos marrin asnje here…

Sofia Bonjako..19..12..2020..Vlore..

The post Ej, ti…! – Sofia Bonjako appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ti qe ankohesh,dite e nate
Se te mungojne,shum gjera nga jeta
Ti qe nuk kenaqesh,sa te kesh
Sa me shum te kesh,aq me teper kerkon
Ne cdo moment,i pangopur tregon
Derman,nuk gjen gjekundi
Nuk ndalon,gjekundi
Nderton,e nderton,e pafund
Sikur do hash pes jete,a me shum
Por harron se,po nuk gezove ato qe nderton
U mundove kote,se gje s’fiton
Se,me vetdije ndertove
Me vetdije,nuk gezove

Kush morri muret me vete
Ti marresh edhe ti?
Kush morri pasurine e ndertuar
Qe vuajte ti?
Mos vall,denon veten sa jeton
E ne oret e fundit te jetes,fillon e kujton
Atehere nuk mundesh,edhe te duash
Te hash,cfare depozitove gjith jeten tende
Prandaj themi shum here
Ta kisha atehere,kete mendje

Bej nje komande te sakte
Jetohe ne maksimum,edhe me pake
Ka menyra plote te jetosh
Vec se dhjet perqin,fundin te mendosh

Aq sa duhen,ti kesh per pleqeri
Se eshte nje fund,qe asnje nuk di
Doren,te mos shtrish diku te detyrosh
Pa komanden tende,ska pleqeri
Se aty do gjykohesh,rende
Kohen e kaluar qe ti,u robite
Asnje se mban mende…

Sofia Bonjako..17..12..2020..Vlore…

The post O njeri… – Sofia Bonjako appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Esencen e jetes e gjen mbas stuhive
E gjen aty ku,as ti nuk e prete
E gjen kur shpirti yte,eshte perdhunuar ne thelpinjte e zjarrta
Aty ku kerkon te shpetoshe,e jetosh

Nuk ka njeri,te mos ket kaluar nga tuneli i jetes
Te mos jete perplasur,me dallget e terbuara te detit te egersuar
Te mos kete fluturuar nga gezimet,mbi rete
Te mos ket peqafuar, e thithur nektarin nga bukurit e jetes
Nuk ka njeri te mos ket qare fshehur,e te kerkoj te sheroj plaget e thella

Njeriu ka forcen me te madhe shpirterore
Eshte ai qe rruga i shtremberohet,aty ku nuk e prete
Te drejtohet,aty ku shef greminen
Eshte ai qe lufton te dale,i pa llucosur nga balta qe e mbulone
Eshte ai qe gjen menyren, te dal ne drite
Me ankesa,me qarje,me qeshje,me shprese !!!

Eshte luftetar,e provokus i ndjenjave te tija
Di te gjej anen,akoma edhe ne momentin e fundit te jetes
Pamvarsisht,se jeta e ka robitur
Dhe ne castin e fundit,jep buzeqeshjen e duhur
Fitore,shkruajne syt e tij
Edhe perse zemer perveluar
E di qe kjo bote,e ka larguar

Buzeqeshja,i tregon vetmine
Sado qe mundohet,te fsheh realitetin
Si film i xhiruar,kalone momentet e xhades se lene mbrapa
Here te dritur si pasqyre
Here si rruga,me kalldrem te prishur
Dhe aty shperthen,frymarrjet e fundit
Aty le vezhgimin e polte
Mos qaj,mos u perul,por buzeqesh
Se jeta kjo eshte !!!
E ndertuar ne rrepinje,e ndertuar edhe siper ne qiell…

Sofia Bonjako..15..12..2020..Vlore…

The post Esenca e jetes… – Sofia Bonjako appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Poeti,eshte nje frym e lire
Nje rreze djelli,qe nuk e mbulon askush
Dhe kur dikush,shkon te kap ate rreze !!!!
Poeti,i ndryshone ngjyre
E humbet,neper horizontin e fantasis
Asnje nuk e shef
E gjithkush e ndjen

Poeti,eshte kalimtar i henes
Eshte,trashegimtar i natyres
Eshte i dashuruar,me magjin e henes
Me token,me ajerin,me njerezit,me cdo qenie te gjalle
Me cdo qenie,te pashpirte
Me detin,me malet,me stuhit

Eshte ai, qe prek
Me nje grushte fjalesh,tavanin e vetmis
Te dashurise,te tmerrit,te urrejtjes,te bukurise
Eshte ai, qe leshon nen vete,tingujt e fjaleve te vecanta te tij
Eshte ai,qe disa e urrejne,se nuk pranojne realitetin
Eshte ai,qe flete per disa mirnjohes,ne fletet e shpirtit te tyre

E pamundur,te perdor dhimbjen dikush
e te perrlaj lotet,nen vapen e gushtit
Nen deboren e bardhe
qe ka ftohur,cdo ndjenje
Eshte ai,qe penes i jep ndricim,
eshte ai,qe cdo gje e ndjene me pare per vete
Edhe,te mos i kete jetuar
Por te jep te kuptosh se, e ke prane ne dhimbje e hare
Eshte ai,qe jeton per te tjere
E nuk pendohet,asnjehere.

Ky,eshte poeti i lindur
Ky,eshte poeti i zhgarravitur
Nga disa,qe se kuptojne
Ky,eshte yll i ndritur nga disa qe e adhurojne…

Sofia Bonjako..13..12..2020..Vlore…..

The post Ceshte, poeti ! – Sofia Bonjako appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Sa te duan,kur ndihmone
Sa te urrjejne,kur ndalone
Nuk te pyet,ne se ke
Qe s’vazhdone ta ndihmosh
Vec,te kujtone perhere
Me ndihmo,edhe nje here
Po se bere te harrone
As emrin,kurr sta kujtone
Falenderimi nje her behet
Pastaj,e ke detyrime
Ta kujtosh,e ta ndihmoshe
As nje cast,te mos harroshe
S’ka si ty,ne kete bote
Jam borxhlli e s’ti shlyej dote
Te kepute,nje te ferkuar
Te mburr, e te perqafone
Sa ti as vet,nuk durone
Fillon prape, e ndihmone
Ta ndihmoj,se ma di vleren
Me mburre, e respektone
Por kur,perseri mbarojne
Bejne vite te kujtojne
Po ti vij rasti te shofi
Rrugen ndrron,gjoja ste njofi
Kur i flete, se ke inate!!!
Kush je ti?
Me le rehate
Nuk te njof,se ste kam pare

Kur, te kujtohesh per mua
Ashtu,sic beje me pare
Do kujtohem une per ty
Edhe mendjen,pa e vrare
Eja te bejm muhabete
Tani kam,qe me kujtojne
Shoke e shoqe s’me harrojne
Me ndihmojne, e din qe s’kame
Sa te marrin vesh,kush jame
Kam kaluar kohen une

Dit e re do ket surpriza
Do gjej shok,te tjere une
Ka te marr,qe me besojne
Nga ata une,do jetoje
Ti qaj hall,me kuptojne
Se un keshtu,po kaloje
Ca nga nje,e ca nga tjetri
Ku merr vesh,ky mileti
Se,une jam parazit
Nga,keta jetoj perdit…

Sofia Bonjako..12..12..2020..Vlore…

The post Mirnengjes,o interes.. – Sofia Bonjako appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Kur ndien se,diku ke shkitur
Kerko falje,e mos prit
Se te fali,a ste fali
Ti,lirone vet,ate shpirt
Kur ta ndjesh, se je fajtor
Shum,a pak nuk ka rendesi
Vec clirohe,shpirtin tende
Te ndihesh mir
me veten ti
Ne se,dikur te plagosen
Mos i jepe,shum rendesi
Te mendoj,gjithkush te tijat
S’ke perse,ti mendosh ti
Nuk ka sherr,te padyanshem
Kush me shum,e kush me pak
Por,ne mes te nervit themi
Gjera,qe si duam as pak
Edhe helem,te vaditin
Ti gelltitesh,me ngadale
Kur,tjetri vet se kuptone
Mos vazhdo biseden kote

Nga ana jote,kerko falje
Eshte ndjenja,qe ti ndjene
Te pastrosh rendesen tende
Rehati,ne tru,e mendje
S’ka rendesi se,ste kuptojne
Kur ti ben c’far te thot zemra
Leri,te mendojne vete
Ku,qendron nje e vertete
Superior duken disa
Mendojn,sa shum u perule
Se kerkove faljen tende
I dhe krah,e i dhe zemer

Kur mendojn se,kan te drejte
Egoist jan,e nuk shofin
Faj i tyre,ku arriti
Duke hyr,ne pun te tjetrit
Duken,se e kan te drejte
Te flasin,e kritikojne

Por e drejta,ne k’te bote
Se te tyret,harrojne shpejte
Nuk esht turp,te besh gabime
Turpi esht,kur nuk e ndreq
Kur mbyll syte,aty ku di
Ku ke ven,dhe doren ti
Faj eshte,si kandari
Kush me pak,e kush me shume
Qe te behete,nje sherre
Vetem,nuk e arrine kulmin
Eshte shtytja,qe te behet
Me te drejt,a pa te drejte
Truri,ben punen e vete
Zemerohet,s’di sec c’flete
Zemerimi,djeg dynjane
Mir do t’jet,te mos nderhyshe
As per mire,e as per keqe
Se gjithkush,di vet te tijat
Ku,i pikon,dhe ku,i rrjethe..

Sofia Bonjako..9..12..2020..Vlore…

The post Kerko falje.. – Sofia Bonjako appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Sa te mire jemi
Aq edhe te keqij,jemi
Rri e mendohu
Ne vetmi zhvishu
Hiq cipen qe te rendone
Ne shpirtin e robitur

Te mos shof askush
Ne cepin e vetmise
Aty mendo lirshem
Kush je,ku shkon,e cfare shpirti ne te vertete ke
Sa here ne dite mendon,se do dike kaq shum
Sa here mendon,se dike tjeter,do te shfarrosesh
Sa here mendon,se dikujt do ti beshe mire
E dike,do ta zhdukesh nga faqja e dheut!!!

Jam njeri i mire,themi
Pyet vetveten a jemi?
Kur,me dike nuk flasim se e urrejme
Urrejtja mendon se eshte e mire?
Dike e duam,e japim cdo gje
Por kur na kthen shpinen,urrejme edhe ate
Nuk eshte miresi,kjo
Eshte se,mendojme qe jemi te mire
Por ne te vertete,jemi te bute nga jashte
E nga brenda,egersire
Mire do te jete,qe njeriu
Edhe keq kur gjene,te largohet
Te mos shprehi urrejtje,e te pendohet
Te pastroj shpirtin e vete,e te lirohet
Te mos pengohet,nga egoja
E nga miresia te, shoqerohet..

Sofia Bonjako..8..12..2020..Vlore..

The post Njofim veten? – Sofia Bonjako appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.