Sa te peshtire,qe jane,
Ca funksionare servile,
Kryetare bashkish te perdale,
Pjelle te perdalash,kopile.

Shfaqen kudo si ata qente rrugaç,
Duke bere sikur mbjellin peme,
Nepere kantiere,me kaska si saç,
Duke derdellitur si mytebere.

Po me keq se kaq,keta çakenj,
Shfaqen,sherbetor dhe bujare,
Kur ndajne ushqime per fukarenj,
Therrasin reporter e gazetare.

Po kur ndonjerit,i japin shtepi,
Bejne aq shume,zhurme e buje,
Na ka fryre kaq shum,kjo qeneri,
Qe ti mberthesh,e tu hysh me hunje.

A thua se u kepune ne b…,
Me sadakat e tyre te peshtira,
Kjo fare e keqe qe po na shtrydh,
Dhe qe po nxit varferi e trazira.

Kur lehin si qente me te madhe,
Duke bere aq shum propgande,
Tallen horrat,me njerzit me halle.
Me zhurma medjash,spekulante.

Menyra qe ushtrojne ne publik,
Te tregohen njerezore e bujare,
Kjo rrac e keqe,kjo soj e lige,
Te lindur te pa cip,dhe kusare.

Ne popull shiten te forte,e trima,
Ndersa perballe,te madhit llum,
Struken si ata minjte ne vrima,
Ose koken ata e fusin ne sume,

Te piste e me gjuhen si fshirse,
Koka ne prapanic te gomarit,
Jane te lindur,qe te lepihen,
Per dite,ne menderen e te marrit.

Lemosh ata japin,dhe thone ndihma,
Dhe vene borit te degjoje bota,
Per qeskat dy kilshe me çikerrima,
Hallexhinjve kur ja u çojne te porta.

Te tille bastarde,syte s’na kan pare,
Qe e bejne si pula kur vezen pjell,
Qe karkaris e ngre ne kemb dynjane,
Sikur te kish bere,mishin ne hell.

Sillen si bamires me asgje te tyre,
Bejne bamiresi,me xhepat e botes
Kjo rrac e piste,ky llum shembelltyre,
Qe zoti jua çofte nje rrufe kokes.

Do vije ajo dite te jepni hesape,
O hajduter,plaçkaxhinj e molare,
S’jane thare djepet ne kto konake,
Do shfaqet per ju ndonje sterrall,

Dhe kur te jet shfaqur ai ate dit,
Si luani,ne erresir,nen driten te henes,
Athere do fillojne per ju llogarite,
Dhe te gjith do te shkoni ne te semes.

SERVET XHELILI

The post Do vije dhe per ju ajo dite – Servet Xhelili appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Nje Djal Karabush dhe i pa tru,
Deshi Nastradinin te vij ne loje,
Dhe kembet po i hidhte kuturu.
Duke peshperitur neper goje.

Dhe vendosi Te tallej me Nastradinin,
Djali,kur e pa tek po kalonte,
I fishkelliti atij,dhe i shkeli syrin,
Si nje menyre qe ai te ndalonte.

ç’kemi i tha o Nastadin i gomarve,
Per ku je nisur me kaq nxitim,
Do hedh nje sy ketyre aneve,
Mos gjej tim bir,gomarin tim.

Tani qe te pash dhe te gjeta,
Do te çoj me te tjeret ne stall,
Qe te kuptosh se e verteta,
Esht qe un jam Nastradin,o Gomar.

Une s’jam Nasradin i gomarve,
Po jetoj mes tyre,e jam me fat,
Dhe i sundoj pa asnje kokeçarje,
Se veç gomare ka gjith ai fshat.

SERVET XHELILI

The post Vetem gomare ka ai fshat – Servet Xhelili appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ne qofsh burr me mend e zemer,
I fort dhe me dinjitet,
Mos ngri dore mbi nje femer,
Se burrit si ka lezet.

Me par se ti te dalldisesh,
Dhe nervat te te leshojne.
Me par se sherrin te nisesh,
Qe s’dihet si do mbaroje.

Thirr arsyen,te t’vij prane,
Te t’ndihmoj qe te kuptosh,
Qe burri ne çdo rrethane
Nervat duhet qe ti mposht.

Femra ne gjinin e saj,
Esht krijuar delikate,
Ajo vritet dhe me fjale,
Me fjalet qe ti si mate.

Burri qe ta doje gruan,
Me par duhet te kuptoje,
Se bota kur esht krijuar,
Per te pati aq nevoje.

Femra esht diell qe ngroh,
Eshte si drita qe shkelqen,
Lum ai burr qe e kupton,
Dhe ne shpirt kete e ndjen.

Femren,qe ti e ke zgjedhur,
Sepse shum,te ka pelqyer,
Edhe mendjen,e ke mbledhur,
Mbrapa me,per mos tu kthyer.

Do t’thot,se ti vet ke rene,
Ne flaken e dashurise,
Je dehur dhe te ka zene,
Nektari i paradise.

Dhe kete po ta kuptosh,
Qe dashuria si ndjenje,
Nis,kur ti te dashurosh,
E nuk mbaron asnjehere.

Mbi kte dashuri te pare,
Qe vet femra ta dhuroi,
Burojn te tjera me radhe,
Siç buron ujet e kroit.

Ajo femer,qe u be grua,
Dhe lidhi jeten me ty,
T’ra ne bes,e kraharuar,
Te ra ne preher,si nje femi.

Dashurin per te treguar,
Edhe ty,per te ta fale,
La ajo,prindrit e çmuar,
Vlla e moter,e me radhe.

Ajo erdhi ne der tende,
Per te te bere me krah,
Pa vrije pak ate mendje,
Ajo do te bej baba.

Veç se gruaja,di ta beje,
Te mbjell far,e te çel jete,
Veç ajo mund te te gjej,
E te t’bej,dhurat te shtrenjt.

Se dhe jeten tende,o burre,
Grua qe qe ta ka dhene,
As kete mos e harro kurre,
Grua qe,dhe per ty Nene.

Gruaja te fal femije,
E te mbush me dashuri,
Gruaja ta mbush shtepine,
Jetes i jep gjalleri.

Pa mendo pak o njeri,
Nje plage ne vend te lig,
Askush nuk ve dor aty,
Veç se gruaja nje dit.

Mendo,kur digje si prush,
Kush naten e gdhin mbi ty,
Veç se gruaja dhe askush,
Lutet,e s’ve gjum ne sy.

Buk e gjell kush ti gatuan,
Qe kur vjen ti i gjen gati,
ç’do mund te beje pa grua,
Si do mund ta shtyje vaktin.

Po per te lar e nderruar,
Ti o burr si do tja beje,
Jan pikerisht ato duar,
Me te arta s’do ti gjeje.

Ndaj sa her qe ti ngre dore,
Nuk je veç se dru i shtrember
Shfryhesh mbi gruan e gjore,
Dhe ben trimin me nje femer.

Fali asaj dashurin,
Foli edhe kur gabon,
Po mos ja fyej krenarin,
Se ashtu gje s’rregullon.

Beje qe ajo te ndihet,
E sigurt ne kraht e tu,
Keshtu ngushte do te zihet,
Me ngrohtsi e jo me dru.

Urt e but do ta kuptoje,
Gabimin qe pati bere,
E me shum do te te doje,
Dhe me lart do te te vere.

Mjaft dhe mos e felliq veten,
Mos i trego muskujt gruas,
Se Zoti kur te te qepet,
Te gjitha mund ti paguash.

SERVET XHELILI

The post Mos ngri dore mbi gruan tende – Servet Xhelili appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Nga erdhi,dhe kush e pruri,
Erdhi kot,dhe prej natyre?
E kan hedhur kte lloj pluhri,
Per t’permbush planet e tyre.

N’qoft ashtu,siç kane thene,
Qe ne Planet,e mbi kte toke,
Jemi shum,e nuk na nxen,
Per k’te duhen hequr koke.

Athere,e paskan menduar,
Planin per nje lufte te tret,
Njerzit per ti pakesuar,
Qe te lirohet ky Planet.

Kjo mund te jet pist e pare,
Por,nje tjeter pist e tille,
Mund te jet lufta pa arme,
Me objektivin ne Kine.

Kina sot gjendet kudo,
Me fuqin ekonomike,
N’Amerik e ne Europ,
Dhe ne vendet Islamike.

Kete fakt,qe shihet qarte,
Nuk e pranon Amerika,
Prandaj po luan çdo karte,
E çdo dit po thur taktika.

Kina ne tregun botror,
Ka sukses,perparesi,
Hapi saj bashkekohor,
Shihet ne teknologji.

Ky sukses e rrezatim,
Po e verbon Ameriken,
Dollari s’po gjen sherim,
Po i humb vlera dita dites.

Pra kjo esht nje pist e dyt,
Kinen per te shkaterruar,
Ne mallrat qe boten mbyt,
E s’le tjeter per tja shkuar.

Nje e trete,e tjeter piste,
Per kete koron virusin,
Esht,qe ky s’ekziston hiç,
Dhe ngjan si flluske venusi.(sapun venusi dikur)

Dhe nuk qenka ky qe vret,
Qe flitet e trompetohet,
Per qindra e mijra vet,
Qe nga media komentohet.

E gjithe kjo loj e zhurme,
Ka brenda,te madhen hile,
Flasin per vdekje me buje,
Flasin dhe per nj’lloj vaksine.

Ushqejne te njerzit frike,
Me qellimin dhe idene,
Tu krijojn bindjen çdo dite,
Per vaksinen qe po ngrene.

Njerzit do ti detyrojne,
Te vaksinohen te tere,
Gjoja keshtu do shpetojne,
Prej virusit qe ka rene.

Por kjo vaksin e dyshimte,
Esht elektroçip i tretur,
Qe te kontrollojn çdo dite,
Ne çdo hapa qe ke hedhur.

Po luajn me jerezimin,
Nje grusht çifutesh te piste,
Qe Planetin e vertisin,
Dhjet prej tyre,me te liqte.

Bota hesht e po ul koken,
Thua rrezikun se sheh,
Nuk ka kurajon,as forcen,
Ti shkatrroj kta te pa fe.

Ti shkatrroj me zjarr e hekur,
Shkaktaret e ketij rreziku,
Qe duan dy miliard te vdekur,
Dhe t’gjallet skllever çifliku.

SERVET XHELIL

The post Nga erdhi dhe kush e solli – Servet Xhelili appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Nje vogelushe me dy molle ne duar,
Teksa po kafshonte njeren,e ema e pa,
Dhe ashtu buzegas,te bijes ju afrua,
Duke i thene,ma jep njeren ta ha,

Vajza qe njeren,e kish kafshuar,
Nderkoh qe e ema,njeren i kerkoi,
Ajo edhe tjetren,e kafshoi nxituar,
Pastaj te jemes,ne dore ja leshoi.

E jema e pa me çudi dhe siklet,
Dhe e zemruar te bijes,ajo i tha,
Kafshove dhe tjetren,pse po ma jep,
Mbasi ti i kafshon,un duhet ti ha?

Mami i tha vajza,i provova te dyja,
Kjo e dyta,me duket me embel,
Kete un zgjodha,te ta jap tyja,
Ti je mami im,e un te kam zemer.

Prandaj,mos u nxito te gjykosh,
Cilin do qofte,dhe parakohe,
Se s’eshte çudi,qe mund te gabosh,
Dhe pastaj me mbrapa,pendohesh.

SERVET Xhelili

The post Mos nxito të gjykosh të tjerët – Servet Xhelili appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.