Mos nxito të gjykosh të tjerët – Servet Xhelili

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

MOS NXITO TE GJYKOSH TE TJERET

Nje vogelushe me dy molle ne duar,
Teksa po kafshonte njeren,e ema e pa,
Dhe ashtu buzegas,te bijes ju afrua,
Duke i thene,ma jep njeren ta ha,

Vajza qe njeren,e kish kafshuar,
Nderkoh qe e ema,njeren i kerkoi,
Ajo edhe tjetren,e kafshoi nxituar,
Pastaj te jemes,ne dore ja leshoi.

E jema e pa me çudi dhe siklet,
Dhe e zemruar te bijes,ajo i tha,
Kafshove dhe tjetren,pse po ma jep,
Mbasi ti i kafshon,un duhet ti ha?

Mami i tha vajza,i provova te dyja,
Kjo e dyta,me duket me embel,
Kete un zgjodha,te ta jap tyja,
Ti je mami im,e un te kam zemer.

Prandaj,mos u nxito te gjykosh,
Cilin do qofte,dhe parakohe,
Se s’eshte çudi,qe mund te gabosh,
Dhe pastaj me mbrapa,pendohesh.

SERVET Xhelili