Nuk është trill sikur e sheh ti
që në çdo hap zë e shpërfill
është një fill që do të lidhet nyje
dhe cok ndiqet drejt deri në yje

në daç dije e në daç mos e di
me mua lehtë nuk do ta kesh
po derisa të jem derisa të jesh
në gaz e lotë do të vish do të vi

tashti mirë dëgjom e më përfill
mik mund t’më kesh e me besë
lehtë s’do ta kem s’do ta kesh
përderisa të jem derisa të jesh

19 korrik 2016,Prizren

The post Miqësia – Skender Berisha appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Gjithnjë e më shumë të ndiej.
Në sytë e tu gjithë ata diej.
E ndalem të pres pa vonesë,
Derisa rritet e vogla Shpresë.

Përherë e më shumë të ndiej,
Dhe më qeshin të kaltërtit qiej;
Edhe kur mblidhen të errëtat re,
Edhe kur qullen sytë e mi me nge.

Të ndiej moj të ndiej e si nuk të ndiej.
Sa kohë u bë që fshehtas më pëshpërit.
Vetëm kur ndodhem : – Shpresa a u rrit ?!

Të ndiej edhe shumë më shpesh të ndiej.
Këtu krejt ngat shpirtit gjithnjë të mbaj.
Edhe shi kur bie e endet nëpër fier.

15 korrik 2017

The post Të ndiej – Skender Berisha appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Më ndoqi këmbë pas këmbe e vend me vend
ajo e bukura e panjohur që quhej Marien
ndiq e ndiq dhe erdhi në Perzeren
kishte sy të zi e bukura Marien
sy të zi besa të zi pa kufi

sa shpejt u mësova me Marienin
sa të vegjël e me vrap e ndiqnim trenin
trenin që ndalej në Kramavik
unë vrapoja ajo më ndiqte vrik
u mësova me Marienin

ajo u mësua me mua e me Perzerenin
më duket se e doja në mënyrën time
më dukej se më donte në mënyrën e vet
kisha të drejtë e kishte të drejtë

erdhi dita kur shkoi Marieni
unë haja buzën dhe uroja të prishej treni
t’mos vinte kurrë më që t’mos shkonte kurrë më
të mbetej me mua përherë Marieni
në dreq të mallkuar i ziu treni
që nuk u prish e erdhi

një ditë prej ditësh më humbi Marieni…
26 gusht 2016,Prizren

The post E kishte emrin Marien – Skender Berisha appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Kemi edhe një çast fluturak
e asgjë më asgjë
ma jep dorën
ta kapërcejmë këtë përrua të thellë
përtej hijes së errët të kërcejmë
vallen e përjetshme të dashurisë
ma jep dorën ma jep
rrimë afër e më afër
prehemi në krahët e dëshirës së zgjuar
për pak prehemi për pak
sa ka një çast një çast
pastaj nuk kemi më shansë
dhe nuk ka më dilizhansë
as pluhur nuk çohet kund
as pluhur qe besa
as nuk shihet kthesa
e humbim dikund përtej të gjithave
përtej dritave humbim
as sytë e tu më nuk shndrisin
veç errësira andej ngërdheshet
ma jep dorën ta shtrëngoj edhe pak
ta zëmë këtë pak çast
le të zgjat mundësisht le të zgjat
i bukuri i fundit i mbetur
në zgripcin e rrënimit
edhe një tërmet shpirti ta përjetojmë
sa krejt stinët e shtruara me bukuri
le të jetë ky imazhi i fundit i fiksuar
le të ndodh pastaj përjetësia
le të ndodh ashtu hollë-hollë
krejt le të ndodhë
as ti s’do të kujtosh gjë
as unë s’do të kujtoj gjë
as mollën e kuqe në buzët tua
atje në atë përrua të thellë
ku prehet gjithçka në të errët
ku mbaron e s’fillon gjë…

27 gusht 2015,Prizren

The post Kemi kemi – Skender Berisha appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

E mora me veti e futa në shpirt një
copë re Prizreni dhe një copë qiell
ti kem aty përditë po edhe pak diell
s’mund të bëj pa ta mbetem si gdhë

kur të erret edhe sytë kur më erren
sytë e lodhur grisë kur t’më shterren
në shaminë e palosur i ruaj e i puth
s’mundem më s’e dergjëm këtë fruth

nata zemrat kur zë mirë e t’i mbush
unë s’dëgjoj zë as s’më thërret kush
kalurojnë fëmijë e zogj të hazdisur
nxjerr shaminë me atë qiell t’qendisur

para më del një fytyrë e shkëlqyer
pak e mrrolur më fort e përmalluar
shtegu i parkut më ndahet më dysh
lisat e paqtë dridhen më dalin dyfish

14 korrik 2013,Prizren

The post Mora me veti – Skender Berisha appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Më dhimbsesh për atë të qarë në vete
për ndrydhjen që pësove
për diellin që të përcëlloi sot
më dogji edhe ai refren korriku
pak ujë pak ujë pak ujë
një e qarë e thellë e pabujë
edhe kërkimi i reve
të shkoi kot me gjithë atë investim
sa shumë pelim në atë zvetnim
zvetnim të rritës së gjelbër
që zverdhet ditëepërditë
si prihet fundi i verdhë
sikur fytyra e meitit
pastaj për palosjen për toke
për atë nxirje nxirje
o bleraku im
si do t’ia bëj pa ty

10 korrik 2016,Prizren

The post Recuiem per barin – Skender Berisha appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Një e bukur si flutur
Nuk e pat me mua me të lutur
Ishte thjeshtë e bukur
Më çoi për të fala
Një të puthur

Në letër ish e puthura
Atëherë shkruhej letër

Nuk e di si e prita një vjeshtë
Edhe një tjetër
I shkova vjeshtës së tretë
Te deti drejt

E mbetëm miq
U bëmë miq të vjetër
E desha nuk e keni rrenë
Si asnjë tjetër

8 korrik 2018

The post Na ishte atje te deti – Skender Berisha appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ka kohë që qaj për ty
larg teje Çamëri
lotët ruaj në shami
po nuk rrijnë vijnë tek ti

ka kohë që psherëtij
shtrënguar brenda shpirtit
çam bre çam me rrënjë
po psherëtimat s’ndalen
gjejnë rrugë e vijnë te ti

ka kohë që këndoj
por jo,vajtoj për ty
dhe vaji s’ndalet
po rrëshqet si loti
e vjen moj te ti

sa kohë e gjaku gjakun kërkon
ta gjej atje tej te rrënja
ku dromcat e shpirtit
flasin sa shumë e më rrallë

ka shumë kohë që digjem
e digjem moj për së gjallë
sa futë shamia ime e kresë
mbi të cilën ra dhunë e përdhunë

sa të dua e digjem e mira ime
në kujtime e bukur si kushi
shpirti im kacavarur në këngë
n’oborret e shkreta në vile rrushi

dhe qaj Çamëri pa pushim
në këngën time të dhimbjes
e flas me ty zgjuar dhe në ëndërr
edhe pak e deri nesër deri nesër

do të kthehem një ditë…
kështu më thot porosi e gjyshit
kënga e këputur sa herë
e këputur prej vajit e gjakut
edhe ëndrra që më kapton
përnatë bre përnatë…

po ecë nëpër dritë terr terr
i mbushur i tëri vrerë vrerë
kush s’më merr në gji si ti
bash si ti moj Çamëri

e dhimbja më kapton
ditë më kapton natë
e dal te deti bash i Joni
si më kanë thënë moti
ta kujtoj motrën kaltri
të netëve tua
moj e mira Çamëri

e nuk më zihet vendi vend
se më sillen nëpër mend
ato vende rend e rend
e Pargë a Paramiti
e Kallamas
moj e bukura Artë

do të kthehem një ditë…
vonë a shpejt a shpejt a vonë
aty krejt te dheu unë kuq krejt
te deti ynë kaltëruar
kaltëruar kaltërzo e paharruar
gjithnjë e bukur në të kujtuar

11 korrik 2012,Prizren

The post Ne do të kthehemi – Skender Berisha appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Do të thotë të përmbysësh mllefin
ta kapërcesh atë det të trazuar
të thesh gjerdhet me therra
t’i dërmosh largësitë
ata armiqtë e tu
miqtë e harresës

të vish do të thotë
të dashurosh ende
të të dhemb në fund të shpirtit
të rikthehesh prej rëndimit vreror
pastaj dhimbshëm të fshash
për barin mbi varre
shtëpitë e myshkëzuara
për mollët që rrokullisen shpatinës
e nuk ka kush t’i hajë

të vish o të vish
do të thotë të përqafesh me lisat
të të rinjohë Drini
të ta këndojë këngën e harruar
për heronjtë që nuk munguan
të zgjohesh në mëngjes
dhe t’i shohësh malet që përqafen me detin

të vish e të ndiesh erën e grurit të korrur
zallit atë turrecin e moçëm
të të shohë Tina që e harrove
të ofshajë dhe t’mos e thotë
shpirtit ç’i djeg
që atëherë
që atëherë…

7 korrik 2018,Prizren

The post Të vish – Skender Berisha appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Si vjen edhe si shkon të ndiej
krejt si uji që e pinë pëllumbat
të ndiej drithshëm padukshëm
ndiej e të humb pashmangshëm

sikur e humb hapin ndonjëherë
kur rrëshqas në mellën e lagësht
në gurët e lëmuar të sokakut tim
që i dogji moti i fëmijërisë vetëtimë

të ndiej nuk mund të të ndal asesi
edhe kur thahet një lule në saksi
pambarimisht pastaj nis e të kërkoj
dhe pyes veten ku iku dhe ku shkoi

sot e asaj dite nuk e di pse u tha ftoi
kjo zemër vetëm aty gjeti dhe pushoi
si vjen edhe si shkon të ndiej të ndiej
si endërr të fryrë shpejt nëpër ata fyej

25 qershor 2916,Prizren

The post Të ndiej – Skender Berisha appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.