Dua të qeshen fëmijët ukrainas këtë pranverë!

Çdo vit
shoh gjethet e pemës,
Si çelin në sytha, shndërrohen në gjethe e bëhen të blerta,
pastaj i shoh të zverdhen me kalimin e kohës…
dhe skuqen e thahen,
e të murrma shndërrohen,
e mbi tokë të shtrihen të vdekura,
fillimit të dimrit a në fund te vjeshtës.

Por gjith’sesi,
pema nuk vdes,
Ajo qëndron e patundur, mbi këmbën e saj, të ngulur thellë në tokën mëmë,
E vetme,
E lartë,
E stërmadhe,
Dhe pranverave rëndohet e gjelberohet, sërisht nga gjethet e saj
Duke hijuar e hijeshuar botën nën të.

Por ka përbindësha, që vrasin pemët
Dhe njerëzit
Dhe djemtë e nënave
Dhe nënat
Dhe gratë e vajzat,
Vrasin buzëqeshjet e fëmijëve.

Nuk e di nëse në këtë pranverë
A do të bëjnë hije pemët në Kiev?
A do të cicërojnë zërat e fëmijëve
Nën hijeshitë e pemëve këtë herë…?

Sa shumë e dua pranverën,
Sa shumë dua, që ajo t’i vijë e bukur gjithë globit,
Por më të bukur se kurrë, dua t’u vijë
FEMIJEVE NE UKRAINE
Dua, që nga fytyrat t’u heqi dhimbjen e frikën, t’u thaj lotët e tu çeli buzëqeshjet!

TaEna
28.02.22

The post Dua të qeshen fëmijët ukrainas këtë pranverë! – Taena Mata appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Jam vetem 25 vjecar,
Çfare them edhe une, isha…Une isha…
Se tani tretem nen dhe…nen bar,
Mbeta ne vend pa fryme…vrare,
Nga vellezerit e mi police-shqiptare.

Ne fakt, sa mire…nuk do te rritem me,
Eshte privilegj te mbetesh 25 gjithnje,
Gjithmone ashtu do me kujtojne, me buzeqeshjen time si mjaltë ne buze,
Ne lulen e rinise, me bukurine e djalerise.

Tani krimbat nen token time te rende po me hane,
Ta dini sa me rendon kjo toke e lashte, toke e te parave tane,
Mbi supet e mia te brishta mezi po e mbaj rendesen e saj,
Kockat po mi shtyp e frymen ma merr,
Çfare them edhe une,…ku me mbeti mua me fryme…frymen ma mori plumbi i vellait tim polic-shqiptar.

Me vjen te qaj…te qaj per veten time, varrosur ne varrin tim,
Te qaj per jeten time, pse une jeten e doja aq shume.
Te qaj per nenen, babane motren e vellane,
Qe me duan e i dua, si më i dhëmbsuri lumè.

Po ky dheu siper meje, s’me le ti hap syte,
E lotet po treten brenda meje, aty nen balten e bute.
As duart as kembet nuk i luaj dot me,
Me vjen te pelcas, te ulerije e kelthas…po une per fatin tim te zi, s’jam me i zoti te bej asgje!

I degjova dje nenen e babane duke qare, lart mbi varr,
Klithnin, ulerinin…thoshin se hakun Zoti ka per t’a marre.
Desha t’i shihja, t’i qetesoja, t’i puthja, t’i shtrengoja ne krahet e mi me mall..
Po s’ngrihesha dot…harrova qe jeten m’a kishte marre plumbi i vëllait tim…polic-shqiptar.

TM
10.12.2020

The post Mbeta pa fryme vrare… – Taena Mata appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Nje tjeter dite,
Nje tjeter barke,
As vete nuk e di se ku po shkoj.

Nje tjeter nate,
Nje tjeter tren,
E lodhur, e raskapitur udhetoj.

Nje dite tjeter,
nje tjeter bus
Gjezdis ne ket’ bote mbushur trishtim.

Nje tjeter nate,
Nje tjeter aeroplan
Kudo nga vete, kerkoj çlirim.

Nje tjeter dite,
Nje tjeter stine,
Seç ndjej shume mall per bregun tim.

Nje tjeter nate,
Nje tjeter fllad,
Ethshem end’rrat pleksen papushim.

Nje tjeter nate,
Nje tjeter enderr,
Une vec enderroj te njejten dream,

Nga ku kam ardhur
dua te kthehem,
Dua te shkoj ne vendin tim!

TAEN
28.10.2020c

The post Nje tjeter dite… – Taena Mata appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

The post Demokracia e vendit tim ne udhetim – Taena Mata appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.