Më kërkoje edhe ëndërrave rrugëve të qytetit
Të më mbushje me muzë dhe frymëzim
Nuk e besoje se ishe vetë ti , poezia ime

Si rrokje ndjenjandjenja , në shpirtin tim

Sa largshpejtë që i ndjeje hapat e vargjeve
Mes përkëdheljesh e nazesh në ankth e padurim
Me sytë që shkëlqenin , buzët që digjeshin

Me buzëqeshje , pa e lexuar , t’i bëje pëlqim

I humbëm hapat tona , edhe të vargjeve
Kohën e braktisëm , besuam rastësinë
Mos derdh lot të lutem , mbi vargjet e mia
Nëse n’a takon në fletë , mua dhe poezinë !

The post Hapat e vargjeve! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Largomë merakun
pas perdes qëndisur
të të shoh fytyrën
trupin sa je rritur

Do të pres të rritesh
be për këtë tokë
me yjet e hënën
do të bëhem shokë

Ujiti ti lulet
çdo ditë në saksi
merru bukurinë
për pajë e stoli

Falëm dashurinë
si bregu lumit
ti moj dredharake
si shtrat i Osumit !

The post Dredharakja – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Udhëtime udhëkryqesh përshkojnë ndjenjat
Shtigjeve të panjohura të gjejnë dashurinë
Orjentohen brishtësisht labirintit të shpirtit
Si sythet në pranverë celjen , në të tyren stinë

Mos prit çastet , të vuajnë heshtjen e pritjes
Nise udhëtimin , nëse e mban fshehur në shpirt
Në mos , moseja , mos e mundo mundimin
Të të gjej pa më pritur , as mua , mos më prit !

The post Mos e mundo mundimin! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ti ende qëndron dhe më vështron e
Heshtur
Diçka fle në atë shikim , që askush dot s’ja
Zgjon
Deshifrim e përkthim nuk ka , për ato që thua dot s’i
Lexon
Si një pikturëzografia e zbehtë , e herëshme
Mesjetare
E heshtur si heshja , duket sikur diç
Mendon
Qëndron ende në shpirtin tim , si në një
Ikonostas
Rrethuar nga e kuqja ngjyrë , plotësuar
Imazh
Kryevepër e pinelit ikonë te Onufrit të
Lashtë
Vështrimi yt ndjenjëheshtur , që më zbeh dhe zbehesh
Pakngapak !

The post Veshtrimi yt! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Në rrugëtim si dy murgjër , e takohemi ëndërrave
Vetëm një çast , agim – muzg , muzg – agim
Rrugës së fshehtë , ku nata shkëmbehet me ditën
Manastirit të shpirtit , rrëfim – falje , për çdo mëkim

Mbase në rrugën e heshtjes , si kujtime do të shihemi
Me krenarinë e unit , se malli nuk n’a ka marrë
Si flokët e dëborës , do të shkrijnë ngadalë ndjenjat
Deri në fjollën e fundit , me ngjyrën e bardhë !

The post Manastiri i shpirtit! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Si shqisa të brishta delikate janë çastet
Durim mbajnë shumë , por ka sosje durimi
Si veshëve , kur e kanë humbur dëgjesën
Si syve , kur u largohet plotësisht shikimi !

The post Çastet! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Për ta parë e shijuar sa më të ëmbël dashurinë
Shumë harxhuan salloneve të mbushura plot
T’u jepnin si nur më tepër femrave bukurinë
Trajnime dhe modele , u shkuan mësekot
Që në kohët e paalfabeta , burrat e rrëfenin
Krahasimin për vetë femrën me bukurinë
Në thëniet e Bukofskit e nëpër vargje e poetëve do ta gjenin
T’i zbukurosh femrat , u shton si dozë lumturinë !

The post Dozë lumturie – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Mos m’u lut të lutem për ty , të shkruaj poezi
Se mos vargjet shfaqin mëri e shenja xhelozie
Druhem , se mos ndoshta s’i kuptojnë ndjenjat
Që për mua , janë po të së njëjtës dashurie
Të lutem , mos m’u lut , tregohu e zgjuar
Je ti dhe poezia , binjakë në të njëjtën dashuri
Një botë e gjallë që lulëzon me ndjenja
Thuren vargje je ti , ku je ti , ka muzë , rimë , ka poezi !

The post Binjakët e dashurisë! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Diku kërkoj një rrugë të pashkelur
Andej , të mos ketë kaluar njeri
Të pafjalëshumë , veç atyre të besës
Emëri të dua , adresa , bota dashuri
Diku e kërkoj një vend t’i falem
Përvec vetmisë , tjetër nuk marr
Kishë , xhami , qoftë gur i bekuar
Ku të mos ketë shkelur asnjë mëkatar
Nuk kthehem , edhe në mos e gjetsha
Do të vazhdoj të eci , peshë e trishtim
Rrugës së jetës që vetë e kam shtruar
Tempullit të shenjtë të shpirtit tim !

The post Tempulli i shpirtit! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ti , je një natë që ëndërrën me pa durim e pres
Një pranverë e paardhur , plotëpërplotë e lulëzuar
Vargje , që ende e presin muzën me shpresë
Poezia e dashurisë , që pret për t’u shkruar
Ti , je një natë ku vetëm një yll pres të shkëlqej
Me një blusi , ku qielli e ëndërron veten të blusuar
Hëna e heshtur , ku kërkon rrezet e saj të gjej
Një durim i gjatë , etje e etshme për t’u shuar !

The post Etje e etshme! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.