Bukuri e ftohtë

Më përkëdhel
më shtyn
ngerdheshesh
në shijen e puthjes.

Sa pak shpirt
sa shumë gënjeshtra
sa pak fantazi
sa shumë goditje.

Në thyerjen e diçkaje që qan
në shenjtërinë e saj.
a thua paska qenë fat?

Por përse i shkruar për mua
besova në përpëlitjen e qerpikëve,kur më the ëmbël të dua.

Nata s’ kishte hënë
si nuk çfaqe pak dritë
deri kur do më ndjekë kjo ëndërr
që më zgjoi me shuplakën
sa e koha s’ja hoqi shenjat e gishtërinjve
në faqet e mia
kur njohën kërcitjen e parë
pa ditur të fundit.

Në bukurinë e ftohtë
as ndryshimi i lukut
si ngroh tiparet e tua
vështrimi të mbeti
në pikëdyshim për këdo.

Në botën tënde të vogël
aq e vogël, brënda rrjetës
së djallëzisë.
nuk mund të ngecin të gjithë
siç thua ti
siç do ti.

Ndryshimi mbeti peng

varur pa nuanca thyerje
deri ku?
deri kur?

The post Bukuri e ftohtë – Zoica Gjolla Popi appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

I kapëm vitet peng e të ikin s’i lëmë
Minutin ta bëjmë shekull duam ne.
Me moshën,kaherë ne jemi zënë
Që ti, zemër-të mbetesh gjithnjë e re!

I kapëm vitet në gushë-s’i lëmë një hap,
Punë e madhe!Ç’kemi ne me kalendarin?
Dhe në lodhemi-buzët na freskojnë prapë
Ujitim vetë jetën ,si trëndafilat dhe barin.

I kapa vitet unë “sytigri”-t’i frenoj si një kalë,
Jam ca “qerrata”-dashurinë të plaket s’e lë!
Le të çajmë,grua, stuhitë,si deti valë-vajë…
Pak për ne është një dhekull-duam dhe më!

Sylejman Qyqalla

The post I kapëm vitet – Sylejman Qyqalla appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Labëri , të dua shumë
Sa të gjithë Shqipërin
Se aty është gatuar brum
Si për kēngë , për trimërin.

Zoti bukuri ka derdhur
Në të gjithë Shqipërin
Por më shumë e ka mbledhur
Përmbi det , mbi Labërin.

Kështjella , male , livadhe
I gjënë nē gjithë Shqipërin
Por te Labëri e Madhe
Gëzon xhanin dhe ngopë synë.

Është riviera e bregdetit
Kënga , isua , burojnë lumë
Është vënd i vilajetit
Ndaj e dua dhe aq shumë.

Këndon bilbili , thëllëza
Sorkadhet shkëmbit vallzojnë
Nëpër gryka , nëpër rrëza
Gurrat , ujë kristal burojnë.

Plotë me male , pyje , kodra
Me livadhe dhe lëndina
Në cdo fshat , këngë buronja
Dhe aromë nga trendelina.

Labēri , je fitimtare
Në cdo dallgë e furtunë
Me ty shqipja është krenare
Aty lindi dhe s’u shkulë.

Bukuritë nuk të mbarohen
Historit , tē derdhen lumë
Plagët aty më shërohen
Ndaj të dua dhe më shumë.

The post Labëri të dua shumë – Adem Nuhaj appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.