Labëri të dua shumë – Adem Nuhaj
Labëri , të dua shumë
Labëri , të dua shumë
Sa të gjithë Shqipërin
Se aty është gatuar brum
Si për kēngë , për trimërin.
Zoti bukuri ka derdhur
Në të gjithë Shqipërin
Por më shumë e ka mbledhur
Përmbi det , mbi Labërin.
Kështjella , male , livadhe
I gjënë nē gjithë Shqipërin
Por te Labëri e Madhe
Gëzon xhanin dhe ngopë synë.
Është riviera e bregdetit
Kënga , isua , burojnë lumë
Është vënd i vilajetit
Ndaj e dua dhe aq shumë.
Këndon bilbili , thëllëza
Sorkadhet shkëmbit vallzojnë
Nëpër gryka , nëpër rrëza
Gurrat , ujë kristal burojnë.
Plotë me male , pyje , kodra
Me livadhe dhe lëndina
Në cdo fshat , këngë buronja
Dhe aromë nga trendelina.
Labēri , je fitimtare
Në cdo dallgë e furtunë
Me ty shqipja është krenare
Aty lindi dhe s’u shkulë.
Bukuritë nuk të mbarohen
Historit , tē derdhen lumë
Plagët aty më shërohen
Ndaj të dua dhe më shumë.