Bukuri e ftohtë – Zoica Gjolla Popi
4
Poezi
Zoica Gjolla Popi
Albania
Angli
Bukuri e ftohtë
Më përkëdhel
më shtyn
ngerdheshesh
në shijen e puthjes.
Sa pak shpirt
sa shumë gënjeshtra
sa pak fantazi
sa shumë goditje.
Në thyerjen e diçkaje që qan
në shenjtërinë e saj.
a thua paska qenë fat?
Por përse i shkruar për mua
besova në përpëlitjen e qerpikëve,kur më the ëmbël të dua.
Nata s’ kishte hënë
si nuk çfaqe pak dritë
deri kur do më ndjekë kjo ëndërr
që më zgjoi me shuplakën
sa e koha s’ja hoqi shenjat e gishtërinjve
në faqet e mia
kur njohën kërcitjen e parë
pa ditur të fundit.
Në bukurinë e ftohtë
as ndryshimi i lukut
si ngroh tiparet e tua
vështrimi të mbeti
në pikëdyshim për këdo.
Në botën tënde të vogël
aq e vogël, brënda rrjetës
së djallëzisë.
nuk mund të ngecin të gjithë
siç thua ti
siç do ti.
Ndryshimi mbeti peng
varur pa nuanca thyerje
deri ku?
deri kur?