Në rrugëtim si dy murgjër , e takohemi ëndërrave
Vetëm një çast , agim – muzg , muzg – agim
Rrugës së fshehtë , ku nata shkëmbehet me ditën
Manastirit të shpirtit , rrëfim – falje , për çdo mëkim

Mbase në rrugën e heshtjes , si kujtime do të shihemi
Me krenarinë e unit , se malli nuk n’a ka marrë
Si flokët e dëborës , do të shkrijnë ngadalë ndjenjat
Deri në fjollën e fundit , me ngjyrën e bardhë !

The post Manastiri i shpirtit! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Diku kërkoj një rrugë të pashkelur
Andej , të mos ketë kaluar njeri
Të pafjalëshumë , veç atyre të besës
Emëri të dua , adresa , bota dashuri
Diku e kërkoj një vend t’i falem
Përvec vetmisë , tjetër nuk marr
Kishë , xhami , qoftë gur i bekuar
Ku të mos ketë shkelur asnjë mëkatar
Nuk kthehem , edhe në mos e gjetsha
Do të vazhdoj të eci , peshë e trishtim
Rrugës së jetës që vetë e kam shtruar
Tempullit të shenjtë të shpirtit tim !

The post Tempulli i shpirtit! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ti , je një natë që ëndërrën me pa durim e pres
Një pranverë e paardhur , plotëpërplotë e lulëzuar
Vargje , që ende e presin muzën me shpresë
Poezia e dashurisë , që pret për t’u shkruar
Ti , je një natë ku vetëm një yll pres të shkëlqej
Me një blusi , ku qielli e ëndërron veten të blusuar
Hëna e heshtur , ku kërkon rrezet e saj të gjej
Një durim i gjatë , etje e etshme për t’u shuar !

The post Etje e etshme! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Mirë qofsh ti , edhe unë shëndosh
Ç’ka e jetuam , s’rikthehet përsëri
Jeta , qënka udhëtim i panjohur
Fillimfundin , s’ja caktuam dot unë dhe ti
–
Jemi larg , të afërt më nuk behemi
Mirë unë , shëndosh qofsh edhe ti
Nëse si dashuri e sjellin pranë kujtimet
Për respekt , t’i ndezim nga një qiri !

The post Udhëtim i panjohur! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Sa shumë ngjajnë femrat me lulet
Në stinën e çeljes ato aromojnë
Ashtu edhe femrat , lulëzojnë si lulet
Në stinën e tyre, kur ato dashurojnë
–
Sa shumë ngjajnë lulet me femrat
Ato , nuk mbijnë vetëm në lëndinë
Edhe në shkëmbinjtë e lartë e të egër
Mahnitshëm e shfaqin , bukurinë !

The post Femrat! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Thirrur e vrarë mendjet , pas humbjeve për fitoren
Dhuratë më të çmueshme , s’gjetën tjetër Grekët e lashtë
Të joshnin mbretin Priam , të bindej e të bindte foltoren
Zgjodhën kalin , vrapuesin , të shenjtin , besnikun njëthundrak
–
Mijëra vjet , rrjedh ky rrëfim zbukuruar mitologjinë
E nga lashtësia , do të vazhdojë të përcillet goja – gojës
Për të drunjtin kafshë , që në bark mbajti të fshehur dinakërinë
Por emri i trokëllit aq shumë madhështor , kali i Trojës
–
Me sy , kurrë nuk mundi t’a shihte Homeri i verbër
Edhe pse vargjet nga goja , me trok i rendnin si kalë
E recitonte , pa e ditur se ajo ishte një kryevepër
Odiseun , luftën , dhuratën kal , fitoren e kthimin me aq mall !

The post Kali i trojes! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Dashuria e shpirtit , ishte , është e do të mbetet im atë
I pari imi filozof , ku unë mora idetë për në jetë
Mësuesi teori – praktikë , se si jetohet faqebardhë
Ballëlartë , jo hundëpërpjetë
–
Se , të të tregojnë me gisht , e të fshihesh pas gishtit
Janë krejtësisht të njëjta , barazvlefshmëri në karakter
Ky është meraku në jetë , dhe amaneti i prindit
Ballëlartë jo hundëpërpjetë , të jetosh me nder !

The post Ballëlartë, jo hundëpërpjetë! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Pse erdhëm jo , nga , mirë e dimë
Nuk zhbëhet dot , as e mohojmë
Besojmë në rrethrrotullimin e jetës
Fillimin njohim, fundin se dallojmë
–
Në rrethrrotullim , pjesë edhe dhimbja
Shkrehemi në lot , që humbin dashuritë
Ndarja , e njëjtëvlefshme me dhimbjen
Tek qenienjerëzishmit , kur japin shpirt
–
Ndjenjat të dhembin derideri në eshtra
Çdo shpirt i ndjeu , atëherë kur i humbi
Mbase beson në skeletin e dashurisë
Kur shpirti , arratiset tërësisht nga trupi
–
Dashuria , brumi dybotësh jetë e shpirt
Fitohet me ndjenja , s’ka vlerë ta blesh
Përgjigje nga mbretëria e eshtrave të shpirtit
Të kërkosh të rrëfehen , asnjë s’do të gjesh !

The post Eshtrat e shpirterave! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Ti endesh ende shpirtit ashtu e pandryshuar
Me çaste lozanjare , ku çdo ndjenjë e thotë
Përmbledhja e ëndërrave , në mallin e pashuar
Kryqëzim jetëvdekjeje , nga kalon kjo botë
–
E arrira e pangopjes , frymëmarrje ëndërrash
Dollia e kujtimeve për dashurinë e shkuar
Një verë si gjaku , feste me rrahje zemrash
Qershia përsipër , pa vite mbi tortë shkruar !

The post Dolli kujtimesh! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.

Nuk e lashë veten të më dalë nga vetja
Edhe kur e afrova , ma trilluan dashurinë
Të trembura nga sytë , ëndërrat s’i largova
Për shoqëri më tepër , besova vetminë
–
Nuk kërkova shpagim , askënd nuk preka
As s’ç’ngjyrosa fatin , në bardhë e zi
Jeta , është detyrim dhënë për t’u jetuar
Paqe gjen me vetveten , vetëm në vetmi
–
Nuk arrijmë dot atje , ku i ndajnë fatet
Të vjen si një lule , të vjen edhe si gjemb
Dashuritë , mund të sjellin edhe zhgënjime
Më e çiltra vetmia , edhe pse , ajo dhëmb !

The post Dashuria e çiltër! – Avdyl Zeneli appeared first on Sofra e Poezise Shqiptare.