Ndërsa unë jetoj – Luzia Couto
Ndërsa unë jetoj
Në kopshtin e trëndafilave të bukur më dëbuan …
Gëzimet e mia ishin të pakta, hidhërimet kaq shumë herë.
Petalet e mia u hoqën një nga një derisa nuk mbeti asgjë … Ndjeva dhimbje të pamata.
I mbijetova kokëfortësisë, por …
Ecja në shtigje të paqarta, shpesh lëndohesha, shumë të huaj më gjykonin.
Në rrugën e asaj jete, unë u shkela, lot gjaku që derdha.
Shumë gurë më goditën, plagë të thella, aq shumë më shkaktuan.
Në mes të stuhisë që më tërhoqi zvarrë, isha i fortë …
Nëse mosmirënjohja vritet, ai do të kishte vdekur më shumë se një milion herë.
Por në kopshtin e jetës unë lulëzova … Unë nuk jam më e bukura prej tyre që njoh … por sigurisht që fitova!
Vuajtja vret pak nga pak, megjithatë, nëse mbijeton bëhet më e fortë.
Eca pa qëllim, rrugë të shkreta, pa lule, por, një ditë jeta më buzëqeshi … Atëherë kur të gjeta!
Autori Luzia Couto
Ligji 9,610 / 98
12/17/2020
Ipanema Minas Gerais Brazil
Enquanto eu viver
No jardim de belas rosas fui expulsa…
Minhas alegrias foram poucas, as tristezas tantas vezes multiplicadas.
Minhas pétalas foram tiradas uma a uma até nada sobrar… Dores imensuráveis senti.
Sobrevivi de teimosia, mas…
Por caminhos obscuros caminhei, muitas vezes fui ferida, muitos desconhecidos me julgaram.
Na estrada dessa vida, fui pisoteada, lágrimas de sangue derramei.
Muitas pedras me acertaram, ferimentos profundos, tantos me causaram.
Em meio a tempestade que me arrastava fui forte…
Se ingratidão matasse, por mais de um milhão de vezes teria morrido.
Mas no jardim da vida eu floresci… Não sou a mais bela delas eu sei…mas certamente eu venci!
O sofrimento mata aos poucos, porém, se sobreviver se fortalece.
Sem rumo caminhei, estradas desertas, sem flores, mas, um dia a vida me sorriu… Foi ai que lhe encontrei!
Autora Luzia Couto
Lei 9.610/98
17/12/2020
Ipanema Minas Gerais Brasil