Kur dorëzoj, udhët (Tregim i shkurtër) – Dhimitri Jani Kokaveshi
Sugjeruar nga Xheva Salihaj
Nga Dhimitri Jani Kojaveshi
KUR DORËZOJ, UDHËT.
Tregim ( i shkurter)
Dallgë ngrihej, egërsia e vështrimit tënd, një stuhi që
nuk dua ta dorëzosh, mes buzëve të tua, do mbushen dhe do të zbrazet, varfëri. Kjo, mes shprehjesh dhe mendimesh të shteruara nuk mund të lihet shprehja e fantazisë, mbetet dhe ajo, mjeruar.
Aty, gjej vetëm,ftohtësitë, zbresin si akullnajat e panjohura prej poleve të shpirtit ku nisin dhe startojnë, buzëve, e njohura mohuese, me ty, bashkjetonë.
Endem, tu jap freski dhe bukurive, të jetojnë, skalitjet?!…
Ato, kanë trajten e ngjyrës gri si e panjohura mbi refuzimet e gurit, sërish po të gdhënd, mendimet.
Guri, ky material inert përpëlitet daltave dhe goditjeve i rikthehemi dhe na rikthehet, daltave, gjen zbutjet e dhe mbi të rrahurat e gdhëndjeve gjendet, trokitjeve të një shpirti që ëndet në trajtim, të bukurisë, nuk e braktis, as Ti… mos i braktis, gdhëndjet e shpirtit, të rinovojnë mendimeve, zbutur mbi një vizion të ri do të gjesh, gjerësinë, mos e përkul shpirtin mes varfërisë?!…
Braktise, por mos e zbo… bukurinë, e shtroj, vështroj dhe e përcjel, flladeve, me ngroh, me puhizat e shpirtit, m’u zbërthe, kur ulin udhët e tyre mbi ledhatime në përkundje dhe mbi lekundje qerpikesh, afrova ngadal mollëzat e gishtave të mi të prekën dhe të dhuruan ndjesitë, dhurojnë lojën përceptuese të madhështisë, shpirtit, nuk mallëngjehem, aty gjej dhe më shtron lojën e ashpërsisë, si ta duroj?!…
Si gërshëtohen hapësirat e intelektit, e gjej si një burim ekskluziv të dijeve aty, kanë forcën të depërtojnë dhe të zbërthesh vizionet e tua, të shtirura, mos i shtri në cekësi mendimesh edhe ato përpëliten, nga një stuhi… vrulli dhe dufit qiellor… nuk konkurohet.
Konkuron, rezultateve të tua stuhi, vërtetësie, nuk njohin juridiksion dhe pse po udhëtoj, mbi sytë e tu!…
Udhëtohet, bukurisë, mos i kërko mos i afro zbehjet, shprehjeve artistike mos u zbrthe, filozofisë.
Mos i lejo të zhvishen si një stafet e një vepre të derdhur në përcaktim gjykime… shpirtit, pa një projekt magjik dhe të dëshirave të mundura nuk mund të ketë, garat, afrohen stafetave për të arritur, distancave dhe largësive luftoj për të arritur dhe mbritur në limanin tënd, kërkoj… të gjej rrëfimet e vëprimit dhe jo të fjalëve mes dogmash, si titujt e një kredie pa mundësi rikthimi!…
Mes dallgëve të krisura… brigjeve të tua do rikthej, shpirtin dhe kur rikthejnë, në ëmbelsi, iritimin e tyre dua ta gjej të zbërthyer në përplasjet e anijes tënde, le të përshtaten udhëtimit vajzëror.
Ashtu gërryhet, jeta, anijes tënde ndryshkur prej kripës dhe dallgëve në dhimbjet e kohës, do t’i largoj.
Do ta largoj, dhimbjes?!…
Nuk dua të mbetet si një produkt i kohës dhe eksplorimit në rinovime import – eksport të dashurisë, koha, i tret si thellësitë, m’i largon.
Mi largo retë, mos i udhëto dhe imponon dëshirave të tua, nuk mposhten por… udhëton!…
Mbi zbehjet e tyre sapo zbulohesh gjej… kaltërsitë, i gjej shkëlqimeve të joshura, busullën e shpirtit, mos e flak, mbi shkëmbinj, dallgët, thjeshtojnë garniturat zbukuruese të erozionit në retorik, nuk t’i përball, që të qetohesh.
Dhjk © 04-03- 2015