Trimat lindën veç një herë – Alma Mehmeti

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

Trimat lindën veç një herë

Në çdo njëzet e tetë Nëntor,
Veshur jemi kuq e zi,
Flamurin mbajmë në dorë,
Atë që dikur na dha liri,

Veç një herë toka leu,
Trima që ngritën flamur,
Për herë të parë Skënderbeu,
Ismaili mbi ballkon e mur,

A s’jeni nipa e stërnipa?
Ju që kolltukun ngrohur keni,
Ne, nga sytë fikur drita,
Sepse ju na e rrëmbeni,

Dhe ne qajmë për tokën mëmë,
Ju e zhvishni e spëndisni,
Kush i mallkuar na dha nëmë,
Që shqiponjën prisni e vrisni,

Dhe ne gjakun aty derdhim,
Ju na e thithni si vampir,
Krenar për mëmëdheun,
Për që na shtrydhni mirë,

Të na donit, s’na dëbonit,
Do na ruanit si klloçka zogjtë,
Me dashuri do na mëkonit,
Ashtu siç bënë dikur heronjtë.