Ah moj bote e kurvit mbushur kurveri – Marjeta Musaraj
AH MOI BOTE E KURVIT MBUSHUR KURVERI!
Kaq e qelbur mbete,vetem felliqsi
Kaq e pacipa,kaq e pafytyre
O moj kryekurve qe frymon menxyre
Moj lavire rrugesh,qe po komandon
Ku po vdes njeriu dhe qeni drejton
Ku buca dhe laura,ne sevda kane rene
Ku shesin vece shpirtin,e shkelin me kembe
Ku vjen kumandari nje krimb gjirizi
E ka prure partia me izrin e fisit
Ketu vdes njeriu,vdes shenjti, profiti
Ketu dashuria eshte jorgan jevgjiti
Ketu eshte e mjere,tere njerezia
Eshte miser Cajupi me vargjet e tija
Ketu ku gomari eshte oratore
Mushka qe nuk pjell ketu jeten shton
Mjere ata te mjere qe me qente nuk ngjasin
Jane perqeshur,klithin dhe bertasin
Rron i perqeshur njeriu i gjore
Tere klyshet princer,gradohen shenjtore
Ketu se pranojne fjalen,s’njohin miresine
Ketu dashurohen vetem me dhunim!
Marjeta Musaraj!
Me falni per fjalorin e perdorur ne kete poezi! Respekte dhe nderime!