Syte e zemres – Luan Kalana
“Syte e zemres”
‘Dua t’i shoh si Dielli syte e tu,
t’i hedh sytë ,të lozin lëndinave .
të mbledhin lule trendelina,
të mbajne aromë parfum karafila,
Të mbije me vesë bari,gjelberim,
Të kullosin kecërit e shqerat
Të lulezojë edhe në mal pranvera ,
Të ngroh zemrat,të ndjellin beharin.
T’i mbjell sytë fushave pa anë ,
të rritet e të piqet si ar gruri,
të mbushet plotpërplot hamabari,
të mos vuajnë fëmijet për bukë ,
të mos riten jetim ,kokë menjanë .
T’i shoh sytë që qeshin e flasin,
të mos qajnë ,vec në jetë gëzim,
fëmijet të rriten shkollarë ,
të shkojn me libra në mësim,
të behen të ditur për të ardhmen,
të shohin diellin që ndrit me shkëlqim,
edhe natën në errësire,yjet pa dritë .
Ti hap sytë , kur flenë ,
ti zgjoj nga gjumi,në mengjes,
të heqin qafë mjergullën,
të pelcas syri i hasmit.
të përqafojn nënen e babë ,
qe duan femijet e gruan,
të kenë dashuri për të gjallët,
të mos shohin kurre urrrejten,
vetëm paqe e miqësi pa ane.
I dua sytë e shkruar,
mos burojnë lotë ,
në hidhërim e trishtim,
t’i thaj me flakën e qirirt,
ti ngjall edhe shpirtërat,
në qiell në fluturim.
Kështu i dua dhe sytë tu,
të riten binjake me sytë mij,
të qeshur për dore,të hedhin valle
fushave e bjeshkëve në male,
të dëfrejnë me shtojzavallet ,
anembanë kur jetojnë Shqiptarët,
falmi syte e zemres,o Nena ime,
te shoh dashurine e jetes time.
@ Luan Kalana,SHBA!