Një jetë emigrant – Qatip Celaj

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

Një jetë emigrant

Një jetë emigrat
Largë vëndit tim
Unë ika për pak
Mbeta në mërgim

Një jetë emigrant
Në vënd të huaj
Bëj punë të rënda
Ika të mos vuaj

Ika të mos vuaj
Vuajtjet smbarojnë
Nuk mbarojnë fare
Deri sa të rrojmë

Themi kalimera
E kemi bezdi
Se gjuha jonë
E ëmbël Floriii

Fëmijtë tanë
Këtu u mësuam
Na duken të huaj
Edhe kur luajnë

Kur marrin inate
S’na llafosen shqip
Edhe ne patriakalët
I shajmë ndonjë çikë

Shikojmë vendasit
Kanë shumë pasuri
Në mënyrë të natyrshme
Ne kemi zili

Por shtë bëjmë neve
Dotë si arrimë
Pasuritë dhe rrënjët
Janë në vëndin tim

Pasuritë dhe rrënjët
Rrinë dhe flënë gjumë
Presin e presin
Sa të vete unë

Presin e presin
Vajtën shumë vjetë
Rrimë e dhe shajmë
Të poshtërim kurbet