Vetmi – Eva Zoto

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

Vetmi

As lule cel, as zog kendon
kur ty vetmia, po te mbyt
nje qiell lutjesh, perqafon
aq here sa, hap e mbyll syte.

Me tija bashke, me enderon
sadoqe larg e ne bote, tjeter
nga gjumi i jetes po te zgjon
dhe nje here, dashuri e vjeter.

Krahet shtrengon ne hapesire
tek kerkon shpirtin, ta qetosh
nje det’ lot,munges’ e gjate
e dhimbjes, s’mund ti rezistosh.

Autore Eva Zoto