Lutem të bjerë shi – Ardian Muca
Lutem të bjerë shi.
Atë ditë,po cirkone një pikëz vesë.
Unë po nxitoja me çadrën e mbrehur.
T’i erdhe pa u ndjerë,si një pilivesë.
U struke nën ombrelë,shqisat për t’më nxehur.
*
Ah,trupi yt,s’i bukvalë avullonte..!
Si top djathi ,gati për ta kafshuar.
Shpirtit nga goja lëng i shkonte.
Idi lëpihej,ishte gati tê t’kapi me duar.
*
Si hyre moj pilivesë nēn timen ombrelë..?!
Nuk t’u tremb qerpiku,erdhe s’i kotele.
Sedra mashkullore,pa mëndje ka ngelë
Shqisat sy çakërdisur, për një çast i vele.
*
Muzën e poetit,isha gati për ta ngjyer.
Shikoja s’i djemte xhelozë,flokët i shkulën.
Egoja flaku galetën,copash,për ta thyer.
Ndërsa pleqtë,në kokë e shkundën llullën.
*
Më fole me gjuhën e nënës,që nuk e dija.
Po zërin e ëmbël,me ëndje ta dëgjoja.
Dy gropzat në faqe,më ç’mendën nga shija.
Si nxenës i paditur,me shenja komunikoja..!
*
S’tē pyeta për emër,as pēr adresēn..!
T’i mbajte kokën ulur,fytyr turpëruar.
M’u qullën sytē ,më rifreskove kujtesën.
Shkova në tē tjera iluzione,që kisha jetuar!..
*
Ah,Tē kishte zgjat dhe disa çaste shiu!
Të rrija dhe një minutë me pilivesēn.
T’më thonin shokët;ç’fat pati ditëziu!..
I dha xhaketen,e ì shtrydhi mbulesën.
*
S’i të avullonte trupi,moj njomishtë?!
S’i djathi i ngrohte,mbuluar me napë.
Shpirtit kokra kokra,i’u ngjethën mishtë.
Lutej të binte shi,t’i të ktheheshe prapë..!