August 4, 2024
Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

O DIELL

Si nuk u lodhe, i magjishmi diell!
Ke harruar qerpikun ta mbyllësh,
Nga agu në ag pa gjumë syrit vënë,
Shkon e vjen nëpër pragje zemrash
Ku zemrën tënde ke lënë.

Përqafohen rrezet me zanat e pyjeve,
Me krahët e laureshës n’fluturim,
Gërshet ato bëhen me këngët e krojeve
Nga jeta kur nis e gjer në mbarim.

Pranverën e qëndis me penelata ylberesh,
Verën e vesh në bronz e stoli,
Mbi vjeshtën ndez prushnajën e yjeve,
Dimrit acartë zbut borë e stuhi.

Rreth tejo, o diell, sillet galaktika,
Hambar drite prej teje ajo merr,
Me fjongo gjerdanësh belin i ndrit,
Asnjë yll të saj nuk len në terr.

I palodhuri diell, epope qiellore,
Me dashurinë tënde jetën e ushqen,
Në miliarda vite veten ke tret,
Ngjitesh mbi male, ulesh mbi fusha,
Mbrëmjeve, të dashurës hënë vendin i lë,
Ndez kandilat e qielli e mbi det zbret.

Ti kudo, me një tufë gruri në duar troket,
Portave hyn nga rrënja në fletë.

@seti pezaku vladi
14/05/2020

Shpërndaje në rrjetet sociale:
Porosit vide-poezine tende, kontakto => laberianews@gmail.com
WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com